Epilepsja.

Napad padaczkowy i padaczka

 Co to jest padaczka(epilepsja)?
 Co to jest napad padaczkowy i jego rodzaje?
 Jakie są przyczyny padaczki i napadów padaczkowych?
 Predyspozycja do padaczki
 Jak walczyć z epilepsją?
 Jak pomóc choremu w czasie napadu padaczkowego?


Co to jest padaczka (epilepsja)?
Przez padaczkę(epilepsję) rozumiemy zespół chorobowy,którego istotą są napady padaczkowe z towarzyszącymi im zmianami czynności bioelektrycznymi mózgu.
Co to jest napad padaczkowy?
Napadem padaczkowym jest napadem pochodzenia mózgowego i objawia się nagłymi i przejściowymi nieprawidłowymi zjawiskami natury ruchowej, czuciowej, wegetatywnej lub psychicznej. Napad jest wyrazem przejściowego zaburzenia pracy części lub całości mózgu. Jeśli zaburzenie takie jest następstwem nagłego niedotlenienia mózgu, zatrucia albo nieprawidłowości przemiany ustrojowej, nie jest podstawą do rozpoznania padaczki.
Najczęstszym podłożem napadu jest nadmierne, gwałtowne wyładowanie grupy komórek nerwowych,aktywujących określone układy strukturalno-czynnościowe mózgu, co objawia się zaburzeniem ich czynności. Najczęściej mamy do czynienia z pobudzeniem,rzadziej z zahamowaniem czynności.
Padaczka jest zespołem chorobowym, którego podstawowym objawem są nawracające napady padaczkowe. Tak, więc napad izolowany lub przygodny, a nawet kilka napadów padaczkowych, występujących np. w czasie trwania zapalenia opon mózgowych, nie jest równoznaczny z padaczką.
Napady padaczkowe mają różne formy. Podczas dużych (grand mal) uogólnionych napadów toniczno-klonicznych chory nagle traci przytomność, upada, następuje gwałtowne, toniczne napięcie mięśni całego ciała, podczas którego często obserwuje się odgięcie głowy do tyłu i wyprężenie kończyn. W tym czasie ustaje oddychanie, co powoduje narastanie sinicy. Po kilku, kilkunastu sekundach ciałem wstrząsają silne uogólnione drgawki kończyn i głowy. Chory może wtedy przygryźć język, a także bezwiednie oddać mocz. Powoli zaczyna oddychać, ale jeszcze przez jakiś czas jest nieprzytomny, a po ustaniu napadu senny i rozkojarzony.
U niektórych osób występują tzw. małe napady (petit mal) mające formę krótkich napadów nieświadomości (absences) i drgawek ogniskowych typu ruchowego, czuciowego i psychoruchowego. Chory na chwilę przerywa wykonywaną czynność, na moment wyłącza się, nie nawiązuje kontaktu z otoczeniem. Nie ma drgawek ani upadku ciała. Po ustaniu napadu powraca do swojego zajęcia i często nie zdaje sobie sprawy z chwilowego zaniku świadomości.
Niekiedy mamy do czynienia z napadami mioklonicznymi, podczas których następują szybkie skurcze mięśni w różnych grupach mięśniowych. Chory może wówczas tracić przytomność (ale nie zawsze).
Z kolei w tzw. napadach akinetycznych razem z utratą przytomności ma miejsce nagłe zwiotczenie mięśni oraz upadek ciała.
Napady padaczkowe (często mieszane) mogą mieć jeszcze inne warianty kliniczne, zwłaszcza w padaczce wieku dziecięcego (np. w zespole Westa, zespole Lennoxa-Gastaut, zespole Doose i innych).

Jakie są przyczyny padaczki i napadów padaczkowych?
Przyczyn padaczki może być wiele:
 Przyczyny genetyczne – niektórzy ludzie mają większa predyspozycję do padaczki niż inni.
 Urazy mózgu – wiele zmian, występujących w trakcie bezpośrednich reakcji kompensacyjnych może przyczynić się do wystąpienia drgawek. Ponadto istnieje hipoteza, że blizna glejowa powstała po urazach mózgu jest czynnikiem indukującym powstawanie ogniska padaczkowego.
 Bodźce świetlne – częstokroć zdarza się, że bodźce świetlne (np. z gry komputerowej, naturalne migotanie ekranu komputera, oglądanie słońca przez drzewa w trakcie jazdy samochodem, dyskoteka, itp.) powodują napad padaczkowy. Często gwałtowne wyjście z ciemnego miejsca na mocne światło słoneczne może przyczynić się do napadu.
 Zmiany hormonalne – do napadu mogą przyczynić się wahania hormonalne związane z menstruacją
 Zmiana aktywności falowej mózgu – padaczka może pojawiać się w okolicach przejścia od snu do czuwania i na odwrót.
 Stany gorączkowe
 Stan fizjologiczny organizmu
• Niedotlenienie,
• Zmniejszona zawartość CO2 we krwi,
• Niedocukrzenie,
• Niewydolność adrenergiczna,
• Zwiększony poziom progesteronu,
• Zaburzenia wodno-elektrolitowe,
 Zmęczenie i brak snu
Predyspozycja do padaczki.

Wbrew przekonaniu wyrażonemu przez ponad 40% respondentów padaczka nie jest chorobą dziedziczną. Cechą, która może być przekazana, jest jedynie niski próg pobudliwości komórek mózgowych, ich duża skłonność do reagowania wyładowaniem padaczkowym na działanie różnych dodatkowych czynników. Osoby o takiej skłonności można, więc uważać za obciążone szczególną predyspozycją do padaczki. Wyjaśnia to, dlaczego np. spośród dwu osób, które doznały równie ciężkiego urazu mózgu, u jednej pojawiają się później napady, a u drugiej nie. W tym świetle padaczka jest niejako „wypadkową\" działania, co najmniej 2 czynników: szkodliwości nabytej oraz wrodzonej predyspozycji. Nie wydaje się jednak, aby genetyczne przekazywanie tej predyspozycji było częste

Jak walczyć z epilepsja?
Chory poddawany jest leczeniu ambulatoryjnemu. Okresowo wykonywane sa u nich badania kontrolne polegające na badaniu neurologicznemu, badaniu krwi i EEG. Jedyną skuteczną metodą walki z napadami padaczkowymi jest powodowanie u pacjenta osłony farmakologicznej. U ponad 70% chorych pod wpływem leków napady ustępują.
Na rynku krajowym jest wiele leków przeciwpadaczkowych. Z przykrością trzeba jednak stwierdzić, że sa one stosunkowo drogie. Różnią się zakresem działania, skutecznością oraz niepożądanymi skutkami ubocznymi. Za pośrednictwem badania krwi monitoruje się stężenie leku we krwi, co pozwala na tej podstawie dobrać optymalna wartość leku potrzebnej dla pacjenta. Decyzja o wyborze leku należy jednak do lekarza prowadzącego pacjenta cierpiącego na epilepsję.
Wybór leku zależy od rodzaju choroby pierwszym etapie najczęściej stosuje się mniejszą dawkę jednego leku następnie się ją zwiększa. Zmienia się lek na inny jeżeli napady po pewnym okresie zażywania leku nie ustępują. Czasami korzysta się z terapii skojarzeniowej polegającej na stosowaniu dwóch leków jednocześnie.Leki przyjmowane są przez pacjenta przez kilka lub kilkanaście lat. W niektórych przypadkach nawet całe życie. Mówi się o mniejszej lub większej możliwości zaleczenia padaczki.
Zależy to od wielu czynników, z których najważniejszymi są rodzaj napadów, zmiany w zapisie EEG. Niektórzy lekarze po upływie okresu 3 letniego leczenia pacjenta i dobrych wyników(brak napadów, dobre wyniki badań) podejmują ryzyko stopniowego odstawiania leku. Robi się to stopniowo schodząc przez kilka do kilkunastu miesięcy z dawki leku aż do jego całkowitego wyeliminowania. W ciągu pierwszego roku nawrót napadów zdarza się u około 30% dzieci i prawie połowy dorosłych. O zaleczeniu padaczki możemy mówić, jeżeli przez okres 5 lat od odstawienia leku napady nie powtórzyły się. Powiedzmy sobie, że zdarza się to w lekkich przypadkach epilepsji.
Jak pomóc choremu w czasie napadu padaczkowego?
• Należy zachować spokój. Napad najczęściej mija po 2-3 minutach;
• Zapewnić choremu bezpieczne miejsce i spokój;
• Ułożyć chorego na boku w tzw. pozycji bezpiecznej; pozwala ona zabezpieczyć chorego przed zakrztuszeniem lub zadławieniem się;
• Należy zabezpieczyć głowę chorego przed urazami; nie należy przyciskać go mocno do podłoża;
• Nie należy wciskać nic twardego między zęby;
• Należy zawiadomić pogotowie ratunkowe, gdy napad się przedłuża i trwa ponad 7 minut.