Skrzydlate słowa JP II

„Skrzydlate słowa" Jana Pawła II
1. Budujcie dom (...) waszego życia osobistego
i społecznego na skale! A skałą jest Chrystus (...)
żyjący w swym Kościele, Chrystus, który trwa
na tych ziemiach od tysiąca lat.
2. Człowiek jest wielki nie przez to, co ma, nie przez
to, kim jest, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
3. Człowiek nie jest tylko sprawcą swoich czynów,
ale przez te czyny jest zarazem w jakiś sposób
"twórcą siebie samego".
4. Człowiek szuka miłości, bo w głębi serca wie,
że tylko miłość może uczynić go szczęśliwym.
5. Człowieka trzeba mierzyć miarą serca. Historia
uczy, że demokracja bez wartości łatwo przemienia
się w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm.
6. Każde pokolenie powinno zdawać sobie sprawę,
iż wolność nie polega na tym, żeby robić, co nam
się żywnie podoba, ale na prawie do robienia tego,
co należy.
7. Każdy znajduje w swoim życiu jakiś porządek
praw i wartości, które trzeba utrzymać i obronić.
Obronić dla siebie i innych.
8. Modlić się, znaczy dać trochę swojego czasu
Chrystusowi, zawierzyć Mu, pozostawać
w milczącym słuchaniu Jego Słowa, pozwalać mu
odbić się echem w sercu.
9. Nie bójcie się, otwórzcie, otwórzcie na oścież
drzwi Chrystusowi i Jego zbawczej władzy!
10. Niech krzyż, który swoimi ramionami łączy niebo
z ziemią i ludzi między sobą, rozrasta się na naszej
ziemi w wielkie drzewo przynoszące owoce
zbawienia.
11. Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi!
Tej ziemi.
12. Piękno tej ziemi skłania mnie do wołania o jej
zachowanie dla przyszłych pokoleń. Jeśli kochacie
tę ojczystą ziemię, niech to wołanie nie pozostanie
bez odpowiedzi!
13. Pozostańcie wierni doświadczeniu pokoleń, które
żyły na tej ziemi z Bogiem w sercu i z modlitwą
na ustach. (...) Zachowujcie jak skarb największy
to, co było źródłem duchowej siły naszych ojców.
14. Różnymi drogami biegnie życie ludzkie,
ale wszyscy szukają szczęścia i miłości.
15. Starajcie się odważnie dążyć do pełnej miary
społeczeństwa. Wymagajcie od siebie, choćby inni
od was nie wymagali!
16. Starajmy się tak postępować i tak żyć, by nikomu
w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu nad głową
i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny,
pozostawiony bez opieki.
17. Światu (...) potrzeba Bożych szaleńców, którzy
będą szli przez ziemię, jak Chrystus (...)
18. Trud pracy i dzieła przeszłych pokoleń stanowią
dla nas wyzwanie, aby w dalszym ciągu czynić
sobie ziemię poddaną, tę ziemię, którą Stwórca
nam dał w posiadanie - dał i zadał równocześnie.
19. Trzeba pamiętać o nieustannej wdzięczności za ten
dar, jakim dla człowieka jest drugi człowiek.
20. Wy jesteście przyszłością świata! Wy jesteście
nadzieją Kościoła! Wy jesteście moją nadzieją!