Osiągnięcia Kultury Babilońskiej

W trakcie swojej 2000- letniej historii Babilon dwukrotnie był stolicą wielkiego imperium, sławną ze swej świetności. Babilończycy mieli także duży wkład w intelektualny i naukowy rozwój ludzkości. W porównaniu z innymi wielkimi miastami, jakie powstały na terenie Mezopotamii, takimi jak Sumer i Akad, Babilon pojawił się stosunkowo późno, bo dopiero w XXIIIw.p.n.e. Wciągu kilku lat Babilon przeistoczył się w stolicę niewielkiego królestwa Amorytów. Babilon był w owym czasie miastem bardzo bogatym, o bardzo dobrze zorganizowanej społeczności. Hammurabi wprowadził w całym kraju jeden język używany w administracji i handlu, jednolity system prawny. Świadczą o tym zapisane gipsowe tabliczki znalezione w pałacu Hammurabiego w Mari. Kolejnym dowodem na to jest jeden z najstarszych kodeksów prawnych, wydany przez Hammurabiego ,z których większość jest znana z inskrypcji na mającej 2,25 metra wysokości diorytowej steli, odkrytej w latach 1901-1902 podczas francuskich prac wykopaliskowych w Suzie. Jest to najstarszy zbiór prawa pisanego, kierujący się zasadą „oko za oko, ząb za ząb”.

Podstawę gospodarki stanowiło sadownictwo i rolnictwo. Zmusiło to Babilończyków do wynalezienia i udoskonalania systemu kanałów irygacyjnych. Zaopatrywali także w wodę starożytne miasta, kopiąc wiele studni o głębokości do trzydziestu metrów. Jedna z tych studni odkopana w 1952 r. dawała jeszcze ok. 25 000 litrów wody dziennie. W tej samej studni znaleziono drewniane koło wielokrążka ze śladami zużycia pozostawionego przez linę. Co było odpowiednikiem dzisiejszego żurawia.

Za panowania Nabuchodonozora II odbudowano stolicę Babilon. W mieście powstało wiele imponujących budowli m.in. Zespół pałaców królewskich, „wspaniałe wiszące ogrody Semiramidy”, (zaliczane do siedmiu cudów świata) monumentalna Brama Isztar, której wieże pokryte były reliefami z glazurowanej cegły, układającymi się w rzędy smoków i byków oraz Świątynia (ziggurat) w kształcie piramidy, którą legenda kojarzy z biblijną wieżą Babel.

W okresie rozkwitu Babilonii wysoki poziom osiągnęła astrologia, która swoją wiedzę odziedziczyła po Sumerach. Na wiele lat przed Kopernikiem znali oni budowę układu słonecznego i stworzyli podstawy matematyki. Sumerowie wiedzieli o istnieniu odległych planet, które odkryto dopiero tysiące lat później. Astronomowie obserwowali niebo i odnotowywali ruchy gwiazd. Wierzono, że w gwiazdach zapisana jest przyszłość. Powstały pierwsze wróżby i horoskopy. Potrafili określić pory roku, wyznaczyć święta i inne ważne daty powtarzające się w kalendarzu. Rok podzielili na 12 miesięcy po 30 dni. Zaczęli też stosować zegary słoneczne. Dobę podzielili na 24 godziny, godzinę na 60 minut, a minuty na 60 sekund. Zajmowali się także medycyną. Lekarze na podstawie objawów stawiali diagnozy i stosowali wiele sposobów leczenia- oprócz lekarstw także egzorcyzmy, gdyż wierzono, że choroby są dziełem demonów.

Bardzo mocno rozwinął się system liczenia i matematyka. Wymyślone przez Sumerów koło, dzięki Babilończykom znalazło zastosowanie w matematyce. Podzielono je na 360 stopni, a stopnie na minuty. Jednak za największy wkład Sumerów w rozwój cywilizacji uznaje się ich pismo, nazwane klinowym, gdyż znaki mają kształt klinów. Najstarsze gliniane tabliczki pochodzą sprzed ponad 5300 lat. Babilończycy wykorzystali pismo klinowe do zapisywania cyfr. Znaki klinowe dla poszczególnych cyfr były bardzo proste. Pojedynczy pionowy klin oznaczał cyfrę 1. Dla wyższych cyfr posługiwano się grupami klinów. Liczbę 10 oznaczano szerokim diagonalnym klinem, a wielokrotne tej liczby grupami szerokich klinów przekątnych. W Babilonii stosowano dwa systemy liczenia: dziesiętny i sześćdziesiętny. System dziesiętny, w którym posługiwano się potęgą liczby 10 i system sześćdziesiętny, w którym posługiwano się potęgami liczby 60 to znaczy wielokrotnościami liczb 1, 60 i 3600, czemu w systemie dziesiętnym odpowiadały jednostki, dziesiątki i setki. Babilończycy znali odpowiednik dzisiejszego twierdzenia Pitagorasa. Znano równania kwadratowe zawierające wyrazy aż do rzędu ósmego, a także pierwiastki kwadratowe i sześcienne. Potrafili obliczyć powierzchnię różnych figur, a także objętość brył geometrycznych, co znajdowało zastosowanie w budownictwie.

Babilon dzięki swemu położeniu stał się ważnym ośrodkiem handlowym, toteż Babilończycy pierwsi opracowali system stałych miar i wag. Podstawą babilońskiego systemu wag była mina. Waga ta równa jednemu do dwóch funtów dzieliła się z kolei na 60 szekli, 60 minut zaś składało się na jednostkę wagi wyższego rzędu, talent (=30,3 kg.) Zaspokojenie potrzeby praktycznej doprowadziło do rozwinięcia systemu rachunkowego opartego na dwunastkach (tuzin) i sześćdziesiątkach (kopa). Natomiast jednostką miary był łokieć.

Tak więc nasza własna cywilizacja bardzo dużo zawdzięcza cywilizacji starożytnej Mezopotamii. Oprócz matematyki i techniki starożytnych Sumerów i Babilonów dotarła do nas magia, czary i legendy, które stały się nieodłączną częścią naszej literatury.