Błękit pruski, błękit berliński, nazwa zwyczajowa trudno rozpuszczalnego, ciemnoniebieskiego heksacyjanożelazianu(II) żelaza(III) Fe4[Fe(CN)6]3 stosowanego jako farba niebieska. Powstaje w reakcji jonów Fe3+ z żelazocyjankami [Fe(CN)6]4-. Reakcja ta służy do wykrywania jonów Fe3+.
Błękit Thnarda, nazwa zwyczajowa glinianu kobaltu(II) Co(AlO)2. Niebieska substancja krystaliczna tworząca się podczas stapiania tlenku glinu Al2O3 z tlenkiem kobaltu(II) CoO, stosowanej w chemicznej analizie jakościowej do wykrywania glinu oraz do wyrobu farb.
Błękit Turnbulla, nazwa zwyczajowa heksacyjanożelazianu(III) żelaza(II) Fe3[Fe(CN)6]2 powstającego w reakcji jonów Fe2+ z żelazocyjankami [Fe(CN)6] 3-. Stosowany - rzadko - jako niebieska farba malarska.
Ultramaryna, błękit ultramarynowy, Na8Al6Si6S2O24 lub Na8Al6Si6S4O24, Na6Al4Si6S4O20, pigment o różnym składzie, uzależnionym od metody jego otrzymywania. Glinokrzemian sodowy zawierający siarkę. W zależności od zawartości siarki barwa intensywnie niebieska, czerwonofioletowa lub zielona.
Ultramaryna ulega działaniu kwasów, nie reaguje z ługami, wykazuje odporność na działanie światła i podwyższonej temperatury. Jest otrzymywana w wyniku prażenia (przez okres 3-7 tygodni) mieszaniny kaolinu, sody, siarki, tlenku krzemu i węgla (w postaci miału węglowego lub paku). Naturalną ultramarynę otrzymuje się w wyniku prażenia lazurytu.
Stosowana jako składnik farb, lakierów, do bielenia papieru, cukru, bielizny.
Indygo, indygotyna, błękit indygowy, C16H10O2N2, błękitna substancja krystaliczna (po dokładnym utarciu miedzianoczerwony proszek), nierozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w nitrobenzenie, anilinie, temperatura topnienia 390 - 392oC. Indygo jest barwnikiem kadziowym, znanym już w starożytności.
Sprowadzany już przez Rzymian z Indii, w średniowieczu stosowany w malarstwie sztalugowym, w XVII w. sprowadzany masowo przez Holendrów.
Trwały w technice temperowej i olejnej, płowieje w akwareli na tkaninach.
Występuje w przyrodzie w formie bezbarwnego glikozydu. Otrzymywane jest również syntetycznie z aniliny poprzez fenyloglicynę i indoksyl. Indygo służy do barwienia włókien roślinnych i wełny oraz do wytwarzania innych barwników.
Lazuryt (fr. lazurite od l’azur ‘błękit, lazur’) miner. glinokrzemian sodu lub wapnia z domieszką siarki lub chloru, kamień półszlachetny o błękitnej barwie stosowany w jubilerstwie, a w starożytności także do otrzymywania ultramaryny; lapis-lazuli.