Mosty warszawy

Most generała Stefana Grota Roweckiego .Ambitny plan z lat 60. budowy dwu tras doczekał się kontynuacji w latach 1977 - 1981. Zbudowano wówczas most im. gen. Stefana Grota - Roweckiego, roboczo zwany Toruńskim. Był on jednak inny, niż pierwotnie zakładano. Projekt został zmieniony ze względów finansowych, ponieważ nie było pieniędzy na dwa pylony, do których miał być podwieszony.
Ten największy warszawski most, stanowiący część projektowanej Trasy Toruńskiej, ma dwie niezależne konstrukcje z czterema pasami ruchu każda. Konstrukcję nośną mostu stanowią 2 stalowe całkowicie spawane belki, 7-sprzęgłowe długości całkowitej 645 metrów i wysokości 4,2 m. Główna podpora mostowa posadowiona jest na kesonie, pozostałe na palach. Cała inwestycja Trasa Toruńska ciągle nie jest skończona. W planach na najbliższe lata ma ona być północną częścią obwodnicy Warszawy.

Most Gdański. Został zbudowany w latach 1957-1959 na filarach mostu kolejowego pod Cytadelą. Został otwarty 21 lipca 1959 roku. Most długości 406,5 m jest dwupoziomowy. Na dolnym poziomie umieszczona została dwutorowa linia tramwajowa i chodniki dla pieszych, a na górnym czteropasmowa jezdnia oraz chodniki dla pieszych.
Most Gdański jest częścią obwodnicy śródmiejskiej. Łączy lewobrzeżną ul. Z. Słonimskiego z prawobrzeżną ul. S. Starzyńskiego. Niedawno most przeszedł gruntowny remont i został pomalowany na zielono.
Most śląsko Dąbrowski
Został zbudowany w latach 1947- 1949 według projektu zespołu inżynierów ze Śląska. Nazwa mostu była wyrazem uznania dla wkładu hutników i górników ze Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego w dzieło odbudowy stolicy. Do budowy wykorzystano ocalałe filary mostu Kierbedzia, które nadbudowano. Most ma jezdnię przeznaczoną dla ruchu kołowego i tramwajowego oraz chodniki. Na obu balustradach wmurowane są dwie tablice: jedna poświęcona pamięci żołnierzy AK, uczestników akcji na Kutscherę, którzy osaczeni 1 lutego 1944 r. skoczyli z mostu Kierbedzia do Wisły, druga upamiętnia walki na przyczółku mostowym z 13 na 14 września 1944 roku.
W latach 1992-1993 zarówno most, jak i wiadukt przeszły generalny remont.




Most świętokrzyski
Oddany do użytku 5 pa�dziernika 2000 r. Jest jednym z najciekawszych warszawskichmostów. Budowa mostu wraz ze zjazdami kosztowała (łącznie Gminę Warszawa-Centrum i Elektrim S.A.) 160 mln zł. (W zamian za współfinansowanie budowy mostu Świętokrzyskiego na mocy porozumienia z Gminą Warszawa-Centrum z 14 czerwca 1996 roku Elektrim S.A. otrzymał prawo do zabudowy Portu Praskiego.)
Most planowany był jako pierwszy elementplanowanej Trasy Świętokrzyskiej, która będzie biegła od Dworca Zachodniego do jeszcze nie istniejącej, zaprojektowanej po praskiej stronie Warszawy alei Tysiąclecia. Kończy się budowa podziemnego tunelu pod Wisłostradą o długości 1300 m, który umożliwi bezkolizyjny wjazd na most z Tamki i wyjazd na ul. Zajęczą.
Budowa mostu trwała 2 lata. Kamień węgielny wbudowano 28 września 1998 r. Razem z wiaduktem na prawym brzegu i dwoma przyczółkami, most ma długość 477 metrów, po dwa pasy ruchu w każdą stronę i dwa pasy dla pieszych i rowerzystów. Jako konstrukcja podwieszana, wsparty jest na pylonie, na którym zaczepione jest 48 lin podtrzymujących płytę mostu. Poza pylonem oba końce mostu wspierają się na 8 filarach, z których dwa są zanurzone na stałe w nurcie rzeki, a pozostałe stoją na terenach zalewowych po stronie praskiej albo na brzegach rzeki. Podpory wspierają się na fundamentach, a te na zbrojonych, betonowych palach, o średnicy półtora metra każdy.
Na 45 palach, które wwiercone są na głębokość 40 m pod dnem Wisły, stoi pylon. Pod filarami pale są krótsze - sięgają "tylko" 14 metrów pod dnem. Pylon o wysokości 90 m (87, 5 m nad lustrem wody) ma kształt litery A. W nodze od strony północnej znajdują się kręte schodki, którymi będą wchodzić konserwatorzy mostu. W drugiej nodze jest umieszczona winda do transportu materiałów. Nocą światłowody zarysowują wierzchołek pylonu, a dzięki obrotowym filtrom barwa światła zmienia się od białej poprzez jasnożółtą do fioletowej. Przypominająca piramidę konstrukcja mostu jest nocą iluminowana 16 reflektorami ustawionymi na płycie mostu.
Symetrycznie ustawione stalowe liny będące ozdobą mostu mają długość do 170 m i grubość do 30 cm. Gdyby wszystkie druty, z których składa się każda z 48 lin zawieszonych na pylonie, połączyć w jeden długi sznur, sięgałby on od Ustrzyk Dolnych do wyspy Wolin na Morzu Bałtyckim.
Most Świętokrzyski jest pierwszym warszawskim mostem, którego przeznaczeniem nie jest zapewnienie szybkiego tranzytu, lecz ułatwienie ruchu lokalnego. Most jest przyjazny dla pieszych, dla których są wyodrębnione specjalne punkty widokowe, jest trasa dla rowerów. Aby wyeliminować ruch tranzytowy, ograniczone zostały połączenia mostu z Wisłostradą i Wybrzeżem Szczecińskim.
W przyszłości most ma łączyć Powiśle, gdzie planowana jest dzielnica uniwersytecka, z Portem Praskim.





Most średnicowy

Zbudowany w latach 1921-31 w celu połączenia dworców kolejowych Głównego i Wschodniego. Był to 5-przęsłowy most stalowy o długości 445 metrów, oparty na kamiennych filarach. 13 września 1944 roku most został zniszczony przez wojska niemieckie.
W latach 1945-1949 most odbudowano, zmieniając całkowicie wygląd i układ przęseł, a zachowane filary obniżono o 5 metrów i oparto na nich stalowe kratownice. Obecnie przez most średnicowy przebiegaja 4 tory linii kolejowej, łączącej Dworzec Wschodni z Dworcami Centralnym i Zachodnim.

Most Poniatowskiego
Ze względu na pogarszające się stosunki z Niemcami Rosja umacniała Warszawę jako twierdzę i nie zamierzała usprawniać komunikacji, gdyż miasto mogło w każdej chwili stać się miejscem starcia obu mocarstw. Most Kierbedzia był jednak coraz bardziej obciążony i Warszawie potrzebna była druga solidna drogowa przeprawa przez Wisłę. Pozwolenie carskich dygnitarzy na budowę mostu uzyskane zostało dzięki dużej łapówce. Do robót przystąpiono w 1904 roku, zaczynając od 700 - metrowej długości wiaduktu, stanowiącego przedłużenie Alej Jerozolimskich. Ośmioprzęsłowy łukowy most stalowy, wsparty na kamiennych filarach, miał długość 506 metrów, jezdnie o szerokości 15 m i w odróżnienu od mostu Kierbedzia chodniki dla pieszych o szerokości po 3,2 m. Budowa wiaduktu kosztowała drożej niż sam most. Oryginalną neorenesansową oprawę architektoniczną wiaduktu, wieże wjazdowe i pawilony zaprojektował Stefan Szyller, twórca m.in. gmachów Politechniki Warszawskiej i bramy Uniwersytetu Warszawskiego. Budowa trwała 10 lat i została zakończona w przeddzień wybuchu I wojny światowej. Most otwarto 6 stycznia 1914 roku.
W 1915 roku w trakcie odwrotu wojsk rosyjskich wysadzono w powietrze cztery przęsła. W rok pó�niej prowizorycznie zmontowane przęsła spłonęły. Odbudowano je w latach 1921-1926.
Most Poniatowskiego odegrał znaczną rolę, także symboliczną, podczas przewrotu majowego. Naprzeciw siebie stanęły na nim wówczas: I pułk szwoleżerów, a od strony Warszawy, na wiadukcie, wierna prezydentowi oficerska szkoła piechoty. 2 maja 1926 roku około godziny 17 na zachodnim skraju mostu doszło do spotkania prezydenta Wojciechowskiego z marszałkiem Piłsudskim. Wobec nieustępliwości obu stron, wojska związane z marszałkiem Piłsudskim rozpoczęły działania zbrojne.
Podczas powstania warszawskiego most zniszczyły wojska niemieckie. Odbudowany pod nadzorem i według projektu S. Hempla, został oddany do użytku 22 lipca 1946 roku. W trakcie przebudowy, którą przeprowadzono w latach 1963-66, most i wiadukt poszerzono do 26 metrów i dobudowano ślimak od strony zachodniej.
W trakcie następnego generalnego remontu mostu i wiaduktu, w latach 1985-1990, wybudowano nowe estakady i ponownie zwężono jezdnię. Zamknięcie "Poniatowszczaka" na czas przebudowy dało Warszawie ciekawy most saperski, pontonowy, czyli most Syreny.

Most łazienkowski

Pierwsze duże inwestycje komunikacyjne planowane były w latach 60.
Zamierzono zbudować dwie trasy wraz z mostami łączące wschodnią i zachodnią część Warszawy. Pierwsza miała prowadzić na północ od mostu Poniatowskiego, roboczo nazwana Świętokrzyską, i druga w pobliżu Łazienek.
Uznano, że południowa przeprawa jest pilniejsza. Pierwsze prace nad budową Trasy Łazienkowskiej rozpoczęto w 1968 roku. Po pół roku prace wstrzymano. W 1971 roku ekipa Edwarda Gierka zdecydowała o sprezentowaniu warszawiakom nowej trasy, która miała być pozbawiona skrzyżowań z Wisłostradą i Wałem Miedzeszyńskim. Gdyby ten projekt został zrealizowany, Trasa Łazienkowska byłaby obecnie rzeczywiście trasą [P1] szybkiego ruchu. Po trzech latach, w 1974 roku - jak zwykle 22 lipca - warszawiacy mogli przeprawić się nowym mostem. Most został zbudowany według projektu zespołu inżynierów z biura projektowego "Transprojekt", którzy główną konstrukcję nośną stalową spawaną i nitowaną oparli na schemacie belki ciągłej 5-przęsłowej. Masa konstrukcji stalowej wynosi 55 000 ton, podpory mostu są wykonane z żelbetu, a filary o stałej wysokości zostały posadowione na kesonach. Most ma dwa chodniki i dwie jezdnie, każdą o trzech pasach ruchu.
Jest obecnie najbardziej przeciążonym i najbardziej zniszczonym warszawskim mostem. Jak oszacowano, w ciągu godziny przejeżdża przez niego od 4 do 6 tysięcy pojazdów.

Pierwsze duże inwestycje komunikacyjne planowane były w latach 60.
Zamierzono zbudować dwie trasy wraz z mostami łączące wschodnią i zachodnią część Warszawy. Pierwsza miała prowadzić na północ od mostu Poniatowskiego, roboczo nazwana Świętokrzyską, i druga w pobliżu Łazienek.
Uznano, że południowa przeprawa jest pilniejsza. Pierwsze prace nad budową Trasy Łazienkowskiej rozpoczęto w 1968 roku. Po pół roku prace wstrzymano. W 1971 roku ekipa Edwarda Gierka zdecydowała o sprezentowaniu warszawiakom nowej trasy, która miała być pozbawiona skrzyżowań z Wisłostradą i Wałem Miedzeszyńskim. Gdyby ten projekt został zrealizowany, Trasa Łazienkowska byłaby obecnie rzeczywiście trasą [P1] szybkiego ruchu. Po trzech latach, w 1974 roku - jak zwykle 22 lipca - warszawiacy mogli przeprawić się nowym mostem. Most został zbudowany według projektu zespołu inżynierów z biura projektowego "Transprojekt", którzy główną konstrukcję nośną stalową spawaną i nitowaną oparli na schemacie belki ciągłej 5-przęsłowej. Masa konstrukcji stalowej wynosi 55 000 ton, podpory mostu są wykonane z żelbetu, a filary o stałej wysokości zostały posadowione na kesonach. Most ma dwa chodniki i dwie jezdnie, każdą o trzech pasach ruchu.
Jest obecnie najbardziej przeciążonym i najbardziej zniszczonym warszawskim mostem. Jak oszacowano, w ciągu godziny przejeżdża przez niego od 4 do 6 tysięcy pojazdów.






.


Most siekierkowski
.......






- długość mostu 827,7 m, powierzchnia 28 tys. m2, koszt budowy 200 mln zł.

Most siekierkowski
Budowę rozpoczęto w marcu 2000 roku. Pierwsze samochody pojechały nim 21 września 2002 roku. Południowa przeprawa przez Wisłę ma 826 m. Składają się na nią sam most o długości 500 m oraz konstrukcje nad terenami zalewowymi na lewym brzegu o długości 251 m, na prawym brzegu o długości 75,5 m. Most Siekierkowski, podobnie jak Świętokrzyski, jest konstrukcją podwieszaną, z tym że na dwóch pylonach o kształcie litery H, ustawionych na obu brzegach rzeki. Samochody jeżdżą nim w każdym kierunku trzema pasami ruchu. Między nimi jest dwumetrowej szerokości pas rozdzielający. Są również chodniki dla pieszych i ścieżki dla rowerów.
Most Siekierkowski jest elementem projektowanej 8,5 - kilometrowej Trasy Siekierkowskiej. Prowadzi ona od ulicy Witosa na Mokotowie do ulicy Płowickiej na Pradze Południe. Ze względu na to, że ma to być arteria przelotowa, na całej jej długości będzie pięć wielopoziomowych węzłów komunikacyjnych.
Budowa Trasy, przewidziana na około 6 lat, została podzielona na 3 etapy. Most i węzeł komunikacyjny na skrzyżowaniu Trasy z Wałem Miedzeszyńskim stanowią pierwszy etap inwestycji. Całość ma kosztować około miliarda zł. Sfinansuje ją znów sam samorząd warszawski. Poważnym utrudnieniem w prowadzeniu inwestycji jest wykup gruntów.
Zbudowanie Trasy Siekierkowskiej jest inwestycją niezbędną i kluczową dla zmniejszenia korków komunikacyjnych w stolicy. Miasto czeka na nią ponad 30 lat.
Przy projektowaniu Trasy Siekierkowskiej z mostem podwieszonym (co rozpoczęło się już w roku 1996) Zakład Mostów sprawował nadzór nad całością prac projektowych i wykonywał niezależne sprawdzenie głównego mostu. Udział w tych pracach brali prof. Jan Biliszczuk, dr inż. Czesław Machelski, dr inż. Maciej Hildebrand, dr inż. Jerzy Onysyk i inni. W czasie budowy rolę przewodniczącego �komisji wiatrowej�, podobnie jak w Gdańsku, pełnił prof. Jan Biliszczuk, a dr inż. Jan Bień kierował badaniami mostu w zakresie dynamicznym.
Firma ZB-P MOSTY-WROCŁAW wykonała pewne prace projektowe dla Trasy Siekierkowskiej: windy w pylonach i urządzenia technologiczne do nasuwania estakad na Węźle Czerniakowskim. Rozpiętość przęsła Mostu Siekierkowskiego wynosząca 250 m stanowi polski rekord!

Cel budowy
Budowa Mostu i Trasy Siekierkowskiej po zakończeniu całej inwestycji będzie arterią łączącą węzeł komunikacyjny u zbiegu ulic Czerniakowskiej i Witosa na Mokotowie ze skrzyżowaniem ulic Ostrobramskiej, Marsa, Grochowskiej i Płowieckiej w Gminie Wawer.
Dane techniczne
Cała konstrukcja mostu jest podwieszana, na dwóch pylonach w kształcie litery H. Pylony mają odpowiednio 90,00 i 90,06 metra. W każdej nodze obu 90-metrowych pylonów mostu znajdują się dwie windy przeznaczone dla obsługi technicznej. Windy wjeżdżają na wysokość 62 metrów. Dalej prowadzi metalowa drabinka umieszczona wewnątrz betonowej nogi pylonu. Do pylonów przymocowane są 54 liny nośne, o całkowitej długości 5300 metrów. Pomalowane one są na jaskrawy, pomarańczowy kolor, który ma chronić ptaki przed zderzeniem.
Most nie posiada żadnych podpór w nurcie rzeki. Po obu brzegach rzeki znajdują się roboty stalowe, wytrzymujące nacisk 3300 ton, dźwigary są zespolone za pomocą sworzni z żelbetonową płytą jezdni. Każda z podpór posadowiona na palach wierconych o średnicy 1500 mm o długości do 30 metrów. Most został zaprojektowany na klasę obciążenia A. Podczas próby obciążeniowy w sierpniu 2002 roku uniósł jednorazowo 940 ton.
Most składa się z dwóch jezdni o trzech pasach ruchu w każdą stronę. Między nimi znajduje się pas rozdzielający o szerokości 2 metrów. Samochody mogą się poruszać z maksymalną prędkością 70 km/h. Dla ruchu pieszego i rowerowego wybudowane zostały chodniki o szerokości od 3,00 do 5,19 metrów. Dyrektorem budowy mostu Siekierkowskiego był mgr inż. Jerzy Bogaczyk (kierował także budową mostu Grota-Roweckiego). Głównym wykonawcą jest firma Mostostal Warszawa S.A., doświadczona już w budowie mostów, wybudowała ich wiele za granicą, a także wszystkie stałe w Warszawie. Pylony wykonała firma WARBUD S.A.
[Edytuj]
Oddanie do użytku
Został oddany do użytku 21 września 2002 roku. Jego budowa wraz z drogami dojazdowymi trwała 2 lata. Otwarcie zaszczycili Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski, ówczesny Premier Leszek Miller, ówczesny Marszałek Sejmu Marek Borowski, ówczesny Wicemarszałek Senatu Kazimierz Kutz oraz tłumy Warszawiaków. Po uroczystościach zgromadzeni bawili się na festynie. Wieczór zakończył pokaz teatrów ulicznych oraz sztucznych ogni.