Atrakcyjność interpersonalna: od pierwszego wrażenia do związków uczuciowych.

Psychologia społeczna.

Temat: Atrakcyjność interpersonalna: od pierwszego wrażenia do związków uczuciowych.

Literatura:
1. E.Aronson „Psychologia społeczna. Serce i umysł.”.

1. Efekt częstości kontaktów – zjawisko polegające na tym, że im częściej widzimy i kontaktujemy się z drugą osobą, tym większe prawdopodobieństwo, że zostanie ona naszym przyjacielem. Ujawnia się ono na każdym, nawet najniższym poziomie i w zachowaniu ludzi w każdym wieku.
Atrakcyjność i częstość kontaktów zależą nie tylko od rzeczywistej odległości fizycznej, lecz także od psychologicznej (funkcjonalnej) – wyznaczona określonymi elementami projektu architektonicznego.
2. Efekt czystej ekspozycji – zjawisko polegające na tym, że im częściej jesteśmy wystawieni na ekspozycje bodźca, tym bardziej jesteśmy w stanie ten bodziec polubić. Powstaje jako wynik naszego oswojenia się z innymi osobami czy też prostej dostępności do osób, które są blisko nas. Sami wolimy te podobizny naszej osoby, do których jesteśmy najbardziej przyzwyczajeni. Ważne jest również podobieństwo fizyczne, a z biegiem czasu psychiczne( im bardziej czyjeś opinie są podobne do naszych własnych, tym bardziej jesteśmy skłonni polubić tę osobę).
3. Dlaczego podobieństwo jest tak ważne dla atrakcyjności interpersonalnej?
I. Ludzie, którzy są do nas podobni, dostarczają społecznego wsparcia dla naszych własnych cech i wierzeń – potwierdzają nasze przekonanie, że mamy rację;
II. Świadomość, że nie jest się osamotnionym, działa uspokajająco, a to sprawia, że lubimy tych, którzy się z nami zgadzają;
III. Ludzie, którzy mają sprzeczne poglądy z naszymi przypominają nam spotkanie w przeszłości osoby niemiłe, niemoralne, słabe czy bezmyślne.
4. Atrakcyjność fizyczna.
Piękno tworzy silny stereotyp, polegający na przeświadczeniu, że pozytywne cechy idą w parze z urodą. Ludzie atrakcyjni mogą myśleć o sobie jako o osobach dobrych bądź miłych, ponieważ są w konsekwencji traktowani w taki sposób. Prawdą jest, że bardziej lubimy atrakcyjnych fizycznie, a także prawdą jest, że to, jak bardzo lubimy innych, wpływa na to, co myślą oni o swojej atrakcyjności. Piękno jest cechą patrzącego. Im bardziej kogoś lubimy, tym przyjemniejszy wydaje nam się jego wygląd.
5. Obsypywanie pochwałami.
Jedną z metod zdobywania przyjaciół jest obsypywanie pochwałami wraz z lekką krytyką. Sądzimy, że osoby dostrzegające nasze rysy i skazy są inteligentniejsze i bardziej interesujące w porównaniu z tymi, którzy widzą jedynie pozytywy.
Ingracjacja – stosowanie strategii w celu manipulowania innymi czy zdobywania ich sympatii.
6. Lubić i być lubianym.
Najważniejszym wyznacznikiem tego czy kogoś lubimy, jest prawdopodobnie to, czy ta osoba lubi nas. Jeżeli zachowujemy się w sposób wyrażający naszą wiarą w to, że dajemy się lubić i wszyscy dookoła nas lubią, to zwiększamy prawdopodobieństwo, że inni nas lubią.
7. Efekt zysku – strat – zjawisko polegające na tym, że tym bardziej lubimy daną osobę, im więcej wysiłku musieliśmy włożyć w zmianę jej opinii o nas, natomiast tym mnie lubimy daną osobą, im więcej jej pierwotnej sympatii straciliśmy.
Aby wystąpił ten efekt muszą wystąpić następujące warunki:
1) zysk albo strata nie powstaje w wyniku działania jakiejkolwiek sekwencji pozytywnych czy negatywnych twierdzeń – konieczna jest zintegrowana sekwencja prowadząca do zmiany istoty rzeczy;
2) Zmiana postaw musi zachodzić stopniowo.
8. Teoria wymiany społecznej – to, co ludzie sądzą o swoim związku, z inną osobą, zależy od tego, jak spostrzegają nagrody, które daje im ten związek, koszty, na jakie się narażają, na jaki – ich zdaniem – związek zasługują i jakie jest – ich zdaniem – prawdopodobieństwo nawiązania lepszych stosunków z kimś innym.
Nagrody są pozytywnymi aspektami związku, które czynią go wartościowym i wzmacniającym. Efektem związku jest rachunek nagród i kosztów.
9. Poziom odniesienia – bilans (wyrażony w terminach kosztów i nagród), jakiego oczekujemy od danego związku.
10. Porównawczy poziom odniesienia – bilans (wyrażony w terminach kosztów i nagród), jakiego oczekujemy od danego związku w porównaniu z innym, możliwym związkiem.
W badaniach wykazano, że jeżeli ludzie są doskonali we wszystkich dziedzinach, to polubimy ich bardziej, jeśli ujawnią choć najmniejszą skazę lub zdarzy im się popełnić gafę.
11. Teoria równości – ludzie czują się najszczęśliwsi w związkach, w których zarówno koszty, jak i zyski będące udziałem jednej ze stron w przybliżeniu takie same jako koszty i zyski przypadające drugiej stronie.
12. Miłość braterska – uczucie zaangażowania, bliskości w stosunku do drugiej osoby, któremu nie towarzyszy namiętność ani pobudzenie fizyczne.
13. Miłość erotyczna – intensywna tęsknota za drugą osobą, której towarzyszy fizjologiczne pobudzenie. Kiedy wszystko układa się dobrze – druga strona również nas kocha – przeżywamy ogromne spełnienie i ekstazę, a kiedy nie – odczuwamy głęboki smutek i rozpacz.
14. Trójczynnikowa koncepcja miłości – miłość jest stanem składającym się z trzech podstawowych elementów: uczucia bliskości, namiętności oraz zaangażowania.
15. Aby móc przewidzieć, czy ludzie zostaną w związku uczuciowym z drugą osobą, musimy wiedzieć:
a) jak satysfakcjonujący jest dla nich ten związek;
b) co myślą o innych możliwościach;
c) ile zainwestowali w związek.
16. Relacje wymiany – relacje interpersonalne oparte na potrzebie równości, które rządzi osobami, które się niedawno poznały.
Ludzie różnią się pod względem stopnia realizacji zasady równości.
17. Relacje darowizny – związki, w których ludzie troszczą się przede wszystkim o zaspokojenie potrzeb drugiej osoby.
18. Styl przywiązywania się – oczekiwania, jakie ludzie formułują, co do kontaktów z innymi osobami; oczekiwania te wynikają z rodzaju więzi między ich pierwszymi opiekunami a nimi jako niemowlętami;
Trzy typy relacji pomiędzy niemowlętami a ich matkami:

a) styl przywiązywania się oparty na poczuciu bezpieczeństwa – styl przywiązywania się do drugiej osoby, którego cechą charakterystyczną jest zaufanie, brak lęku przed odrzuceniem i świadomość, że jest się wartościową i lubianą osobą.
b) styl przywiązywania się oparty na unikaniu – styl przywiązywania się do drugiej osoby, którego cechą charakterystyczną jest tłumienie potrzeby nawiązania intymnych kontaktów z tą osobą, ponieważ realizacja tej potrzeby zakończyła się niepowodzeniem; ludzie, dl których charakterystyczny jest ten styl przywiązywania się z trudnością nawiązują bliskie kontakty z innymi.
c) lękowo – ambiwalentny styl przywiązywania się– styl przywiązywania się do drugiej osoby, którego cechą charakterystyczną jest niepokój wynikający z niepewności, czy druga osoba odpowie na potrzebę nawiązania intymnego kontaktu; rezultatem jest wyższy niż przeciętny poziom lęku.
19. Pięć podstawowych strategii kończenia romansów:
a) tonu oznajmiającego (wyznanie partnerowi, że jest nam bardzo bliski, ale…);
b) oznajmiającego werbalnego zmniejszania zaufania (powiedzenie partnerowi, że już go nie kochamy);
c) ucinania zachowania (unikania kontaktu z partnerem);
d) tworzenie negatywnego obrazu siebie (propozycja, aby obie strony zaczęły spotykać się z kimś innym);
e) usprawiedliwiania (poinformowanie partnera, że nasz związek nie spełnia oczekiwań)
20. Rozpad związku nie ogranicza się do jednego pojedynczego wydarzenia, lecz składa się z czterech etapów:
1) faza interpersonalna ( myślimy, jak bardzo niesatysfakcjonujący jest dla nas ten związek);
2) faza diady (dyskutowanie na temat rozstania się z partnerem);
3) faza społeczna (przekazywanie informacji o rozstaniu innym osobom);
4) faza interpersonalna (fakt rozstania zostaje przyjęty do wiadomości i podejmujemy próbę sformułowania)