Ruchy Ziemi i jej konsekwencje

Ziemia znajduje się w nieustannym ruchu. Obraca się wokół własnej osi zjawisko to nazywamy ruchem obrotowym, a jednocześnie dokonuje obiegu wokół Słońca jest to ruch obiegowy. Oś obrotu Ziemi zmienia również położenie w przestrzeni zjawisko to nazywamy ruchem precesyjnym.
Dzisiaj wszyscy wiemy, że Ziemia obraca się wokół osi ziemskiej przechodzącej przez bieguny. Ruchu obrotowego nie odczuwamy, gdyż odbywa się on w sposób prawie idealnie jednostajnie, natomiast odnosimy wrażenie, że ciała niebieskie poza Ziemią-Słońce, planety, gwiazdy- krążą wokół nas, poruszając się na sferze niebieskiej ze wschodu na zachód. Widome, pozorne ruchy ciał niebieskich wskazują nam rzeczywisty kierunek obrotu Ziemi wokół osi. Ruch Ziemi wokół własnej osi odbywa się z zachodu na wschód. W trakcie obrotu wokół swej osi Ziemia zwraca się ku Słońcu coraz to inną częścią powierzchni. Powoduje to, że na półkuli oświetlonej jest dzień, a na nie oświetlonej noc. Są to najważniejsze konsekwencje ruchu obrotowego na Ziemi, gdyż maja one decydujący wpływ na życie na naszej planecie. Ruch obrotowy Ziemi jest powodem spłaszczenia Ziemi przy biegunach. Różnica w długości promienia biegunowego i równikowego powoduje zróżnicowanie siły przyciągania ziemskiego. Przyciąganie ziemskie rośnie ze wzrostem szerokości geograficznej.
Nieustanny obrót Ziemi wokół osi z zachodu na wschód powoduje ciągłą zmianę jej ustawienia względem Słońca. Czasy miejscowe zmieniają się. Dla jednych punktów Słońce wschodzi, dla innych góruje, a dla innych zachodzi. Posługiwanie się czasami miejscowymi poszczególnych południków byłoby uciążliwe w codziennym życiu. Podróżując ze wschodu na zachód, należałoby po dotarciu do każdego następnego południka cofać wskazówki zegara o 4 minuty. W 1884 roku, gdy zaczęła się rozwijać się komunikacja kolejowa , wprowadzono na podstawie umowy międzynarodowej podział Ziemi na 24 południkowe strefy czasu. Każda strefa liczy sobie 15 stopni długości geograficznej. W całej strefie używa się tego samego czasu , który jest równy czasowi południka przechodzącego przez środek strefy. W strefach bezpośrednio sąsiadujących czasy strefowe różnią się o jedną godzinę. Podstawa ustalania czasów sferowych jest czas miejscowy południka Greenwich, w stosunku do której ustala się czasy strefowe, nazwana została strefą czasu uniwersalnego.
Ruch Słońca na niebie jest wynikiem dwu ruchu, które wykonuje Ziemia: ruchu dziennego, będącego następstwem ruchu obrotowego wokół osi, oraz ruchu obiegowego Ziemi wokół Słońca. Droga, po której Ziemia obiega Słońce nazywa się orbitą. Kształt orbity Ziemi jest zbliżony do elipsy. Ziemia obiega Słońce w odległości około 150 000 000 km.
Czas, jaki upływa między kolejnymi przejściami Słońca przez punkt równonocy wiosennej 21 marca, nazywamy rokiem. W tym dniu słońce pojawia się na tle gwiazdozbioru Barana. Długość tego okresu wynosi 365 dni 5 godzin 48 minut 46 sekund i wydzielono w nim cztery astronomiczne pory roku. Rok kalendarzowy zwykły trwa 365 dni. Rachubę dni rozpoczyna się 1 stycznia, nawiązując do starorzymskiego obyczaju obejmowania władzy przez konsulów w tym dniu. A brakujące 5 godzin 48 minut 46 sekund, składają się one co cztery lata na 1 dobę i wówczas luty ma 29 dni, a cały rok liczy 366 dni. Taki znów okres czasu nazywamy rokiem przestępnym.