Etyka olimpijska, dawniej i współcześnie

Pojęcie etyki pojawia się już w starożytności. Zanim przejdę do zestawienia tudzież porównania etyki olimpijskiej dawniej i dziś, chciałabym przedstawić co oznacza samo pojęcie etyki. Etyka jest to notabene ogół zasad i norm postępowania przyjętych w danej epoce i w danym środowisku, moralność. Aczkolwiek to również nomen omen nauka o moralności zajmująca się opisem, analizą i wyjaśnieniem rzeczywiście istniejącej moralności i ustalaniem dyrektyw moralnego postępowania.
W mojej pracy postaram się rozpatrzeć aspekt, jak pojęcie etyki zmienia się na przestrzeni wieków i jak wyglądały normy oraz zasady powszechnie przyjęte, nazywane pojęciem etyki stricte olimpijskiej w przeszłości . Spróbuje też pokazać dyferencje pomiędzy etyką olimpijską dawniej i dziś.
Rozpocznę od ukazania zależności etyki olimpijskiej w starożytności.
Etyka olimpijska w świecie starożytnym dotyczy w szczególności relacji międzyludzkich. W ramach wprowadzenia, pragnę skompilować zarysy historii igrzysk starożytnych, oraz zaakcentować elementy etyki, które pomogę mi w późniejszym zestawieniu różnych pokrojów, autoramentów etyki.
Igrzyska odbywały na Półwyspie Peloponeskim, ściślej w mieście Olimpii . Były organizowane co cztery lata. Igrzyska te powodowały u ludzi chęć poznania oraz zaangażowanie wszystkich greckich polis.
I w tym momencie pojawia się pierwsze nawiązanie do etyki olimpijskiej. Primo, należy nadmienić iż w igrzyskach starożytnych brali udział tylko mężczyźni, kobietom nie wolno było nawet zasiadać na widowni. Duo, mężczyźni byli nadzy czyli de facto nie mieli żadnych strojów. Etyka miała również odzwierciedlenie w tymczasowych decyzjach dotyczących wojny i pokoju. Toteż na czas trwania igrzysk i na czas przyjazdu zawodników oraz publiczności zaprzestawano działań wojennych pomiędzy państwami-miastami. Proces ten nosił nazwę „Pokoju Bożego”. Kolejnym przejawem zasady igrzysk starożytnych jest kwestia nagród. Od 724r.p.n.e. zgodnie z poleceniem wyroczni delfickiej, dekorowano zwycięzców gałązką lauru. Aspekt kulturalny w naszych dywagacjach również się pojawia. W przerwach igrzysk olimpijskich odbywały się liczne konkursy, między innymi dla recytatorów oraz licznych poetów. Prezentowali oni swoje umiejętności przed zgromadzonym tłumem przybyłym z każdej części Grecji. Uczestnikiem zawodów mógł być każdy wolny Grek, musiał jednak przestrzegać przez 9 miesięcy poprzedzających igrzyska przepisów, zachowując rytualną czystość: trenował w ojczystej polis i 30 dni w Olimpii.
Pierwsze starożytne igrzyska olimpijskie odbyły się w 776 roku p.n.e. Możemy też wyartykułować wątek dotyczący przysiąg jakie składali zawodnicy przed uroczystością igrzysk. Zaręczali oni, iż będą całkowicie przestrzegać norm walki. Święto ku czci boga Zeusa wyznaczano na czas letniej pełni księżyca, między końcem czerwca i początkiem września. Posłańcy przebiegali przedtem całą Grecję i podawali dokładny termin. Uroczystości trwały 5 dni, od 12 do 16 dnia wybranego miesiąca. Po przygotowaniach pierwszego dnia, w następnym już rozpoczynały się pochodem. Trzeciego dnia przy pełni księżyca składano ofiary Zeusowi. Zakończenie zawodów wieńczył pochód zwycięzców i wspólny bankiet.
W późniejszym czasie wykluczone zostały one z życia Grecji, ponieważ uznano je za przejaw kultu bogów pogańskich.





Wyczerpałam już motyw etyki starożytności, przejdę więc do cenzuralności igrzysk olimpijskich dziś.
Już na samym początku igrzyska nawiązują do antycznego pierwowzoru. Przepisy i zbór reguł igrzysk są nieustannie przerabiane i wzbogacane. Są ściśle opracowane i jedynie pierwsza część artystyczna pozostawiona jest inwencji twórczej gospodarzy.
Obecnie zawody te to największe na świecie międzynarodowe pokazy sportowe, organizowane cyklicznie co 4 lata. Zwoływane są one w imię idei szlachetnego współzawodnictwa, często też wymienia się hasło braterstwa i przyjaźni wszystkich narodów.
Obecnie uczestnikiem igrzysk może być zarówno mężczyzna jak i kobieta.
Nie występują oni nago lecz są przyodziani w specjalne sportowe ubrania, na których często mają umieszczone charakterystyczne symbole kraju jakiego reprezentują.
Nagroda wyrażona jest w medalach : złoty, srebrny i brązowy.
Aspekt kulturalno-estradowy również pojawia się. Zaszczyt dla państwa , który organizuje uroczystość igrzysk daje mu również ogromne pole do popisu. Dzięki temu niejeden raz dech zapiera nam gra świateł, śpiew, czy przeszywające popisy taneczne na rozpoczęcie igrzysk.
Końcowa refleksję jaka nasuwa mi się fakt iż etyka zmienia się na przestrzeni wieków, jak mentalność ludzi, społeczeństwa światowego. Myśl przewodnia może pozostać taka sama lecz wyrażona w różnych brawach, odcieniach oraz aspektach.
Na koniec , reasumując pragnę przytoczyć słowa Pierre de Coubertin (Nowoczesna Olimpia, "Revue Olympique" z roku 1910 ) :

"Sprawa ceremoniału jest ze zrozumiałych względów jedną z najważniejszych. On to właśnie musi odróżnić Olimpiadę od serii zwykłych mistrzostw świata, a charakteryzuje się ona powagą i uroczystością wcale nie mniej ważnymi od prestiżu, jaki zapewniają jej posiadane już przez nią tytuły szlacheckie"