"Syzyfowe prace" - utwór Stefana Żeromskiego jako powieść o dojrzewaniu, dorastaniu, pierwszych ważnych doświadczeniach młodych ludzi. Uzasadnij stwierdzenie podając odpowiednie argumenty.

Utwór Stefana Żeromskiego jest powieścią o dojrzewaniu, dorastaniu, pierwszych ważnych doświadczeniach młodych ludzi. Stanowi wspaniały zbiór wszystkich przeżyć, tak bliskich zwyczajnym nastolatkom. Spróbuję uzasadnić powyższe stwierdzenie, w oparciu o następujące argumenty.
Po pierwsze, utwór idealnie ukazuje, jakie uczucia „gnieździły się” w sercach przyszłych uczniów gimnazjum. Tutaj powołam się na postać Marcina Borowicza – ośmioletniego chłopca, który ciężko przeżył swoją pierwszą rozłąkę z rodzicami, a zwłaszcza z matką. To ona stanowiła jego podporę w trudnych momentach, kochała go całym sercem, chciała, aby syn podczas pobytu w szkole wydoroślał, stał się mężczyzną – szlachetnym i inteligentnym. Marcin, jako trafny przykład maminsynka, nie potrafi uporządkować swoich myśli i uczuć w pierwszych dniach po rozstaniu. Nieustannie tęskni za swoim rodzinnym miasteczkiem, w jego głowie widnieje obraz jego ukochanej matki. Wydaje mi się, że Stefan Żeromski dogłębnie ukazał postawę dzieci przystępujących do szkoły. Jego własne, życiowe doświadczenie znajduje odbicie w lekturze, czynią ją wspaniałym „zbiorem” młodzieńczych przeżyć.
Po drugie, w powieści są przedstawione uczucia i reakcje, wywołane przez literaturę narodową. Przykładem może być recytacja „Reduty Ordona” przez Bernarda Zygiera, która po raz pierwszy wzbudza uczucia patriotyzmu i przywołuje wspomnienia wśród uczniów podlegającym rusyfikacji. Młodzi, dojrzewający ludzie zaczynają rozumieć, co znaczy oddać życie za ojczyznę. Po ich policzkach spływają łzy. Uważam, że powieść S. Żeromskiego, jako jedna z nielicznych, ukazuje, jak ważna jest dla człowieka wolność i ojczyzna. Lektura idealnie obrazuje reakcje rusyfikowanych uczniów, ich walkę, mającą na celu obronę polskich wartości.
Na zakończenie pragnę przytoczyć ostatni argument – pierwszą miłość Marcina do „Biruty”. Uczucie, jakie narodziło się pomiędzy dwojgiem młodych ludzi nie jest obce współczesnemu uczniowi. Pierwsza miłość przychodzi zazwyczaj niespodziewanie, całkowicie zmieniając życie jednostki. Czytając książkę można zobaczyć, jak dwoje nieśmiałych ludzi podchodzi do miłości, jak wyznaje sobie uczucie, jak tęskni za sobą. Uważam, że S. Żeromski pisząc „Syzyfowe prace” wczuł się w uczucia bohaterów, wspaniale obrazując miłość, jaka się między nimi narodziła.
Reasumując, powieść S. Żeromskiego jest „zbiorem” przeżyć, reakcji, odczuć panujących wśród uczniów gimnazjum. Autor poważnie traktuje pierwszą miłość, pierwsze doświadczenia młodych ludzi. Sądzę, że przytoczone argumenty potwierdziły, że utwór jest powieścią o dorastaniu, dojrzewaniu i pierwszych poważnych doświadczeniach uczniów.