Metody prezentacji zjawisk na mapie

METODA SYGNATUROWA

Metoda sygnaturowa polega na oznaczaniu na mapie rzeczywistości przyrodniczej za pomocą znaków punktowych i liniowych. Sygnatury punktowe mogą mieć formę:

- figur geometrycznych, np. kwadratu, prostokąta, koła, trójkąta, rombu wewnątrz których mogą być wyrysowane mniejsze figury geometryczne lub inne znaki.

- obrazków nawiązujących do ech przedstawionych przedmiotów, np. szyb dla ropy naftowej, burak cukrowy czy palma kokosowa dla odpowiednich plantacji.

- liter umieszczonych w obszarze występowania zjawiska, które są zwykle skrótami nazwy lub terminu, np. b: bawełna, Pl: Polska, Cu: miedź

METODA KROPKOWA

Metoda kropkowa polega na pokryciu mapy znakami punktowymi, z których każdy przedstawia określona wartość liczbową, np. 1 znak-100 tys. mieszkańców. Mapy kropkowe często łączy się z metodą zasięgów oraz kartogramami lub kardiagramami.

METODA KARTOGRAMU

Metoda kartogramu polega na przedstawieniu intensywności jakiegoś zjawiska na określonej powierzchni. Powierzchnię pokrywa się odpowiednio dobranym deseniem lub barwą. Przykładem może być gęstość zaludnienia na jakimś obszarze.

METODA ZASIĘGÓW

Metoda zasięgów polega na oznaczaniu na mapie obszarów występowania określonego zjawiska przez zakreślenie konturu odpowiadającego granicom tego obszaru.

METODA IZARYTMICZNA

Metoda izarytmiczna polega na zastosowaniu izarytm, czyli linii jednakowych wartości liczbowych wskazujących natężenie jakiegoś zjawiska. Izobaty-ciśnienie, izotermy- temperatura, izohiksy- opady.

METODA KARTODIAGRAMU

Metodą kartodiagramu otrzymuje się formę pośrednią między mapą a wykresem. Na kartograficznym podkładzie rozmieszcza się zlokalizowane szczegółowo wykresy przedstawiające wielkość jakiegoś elementu rzeczywistości przyrodniczej na określonym obszarze.