Leon Kruczkowski – prozaik, publicysta, eseista, poeta i dramatopisarz. Urodził się 28 czerwca 1900 roku w Krakowie. W tym mieście studiował chemię w Wyższej Szkole Przemysłowej. Po ukończeniu nauki pracował w przemyśle, był również wykładowcą w szkołach zawodowych. Nauczał w Zagłębiu Dąbrowskim. 7 lat spędzonych w Zagłębiu wywarło znaczny wpływ na ukształtowanie jego postawy ideowo – politycznej jak i pisarstwa. W czasie pobytu w Zagłębiu pisarz prowadził rozległą działalność publicystyczną i pisarską. Opublikował szereg opowiadań tematycznie związanych z pracą i legendami górniczymi.
Zadebiutował w prasie jako poeta – w 1919 roku pismo „Maski” wydrukowało jego poezję. Dziewięć lat później wydał swój pierwszy zbiór wierszy – Młoty nad światem. Pierwszą powieść opublikował Kruczkowski w 1932 - był to Kordian i cham. W Polsce książka ta wzbudziła kontrowersje, była za to gorąco przyjęta, po przetłumaczeniu na rosyjski, w Związku Radzieckim.
Pisarz był silnie związany z kręgami robotniczymi – był działaczem kulturalnym i oświatowym w organizacjach socjalistycznych. W 1933 Kruczkowski wrócił do Krakowa i nawiązał współprace z pismami „Głos literacki” i „Nasz wyraz”.
Do połowy lat 30 pisarz tworzył niezwykle intensywnie. Napisał wówczas pierwsze utwory sceniczne: :”Bohater naszych czasów” oraz sceniczną wersję „Kordiana i chama”.
Kontynuował również twórczość prozatorską. W 1935 ukazały się „Pawie pióra”, a w 1937 „Sidła”
Kruczkowski był ideowo bliski lewicy PPS. Swoim poglądom dawał wyraz w działalności publicystycznej. Głównymi tematami stało się: zagrożenie faszystowskie i pozytywny wkład marksizmu.
We wrześniu 1939 walczył jako oficer okres drugiej wojny światowej spędził w obozie jenieckim, do którego trafił po kampanii wrześniowej. Pod koniec lat 40. Kruczkowski napisał sztukę Niemcy. Jej pierwotny tytuł brzmiał I Niemcy są ludźmi, został on jednak skrócony, jako niemożliwy do przyjęcia przez społeczeństwo, które miało jeszcze w pamięci okropności wojny. W dramacie tym pisarz poruszył temat hitleryzmu – pokazał, że również wśród Niemców znaleźć można było osoby postępujące zgodnie z ogólnymi normami moralnymi. Sztuka była głośna nie tylko w kraju – została przetłumaczona na wiele języków i przyniosła swojemu autorowi Nagrodę Państwową pierwszego stopnia.
Po wyzwoleniu pisarz rozpoczął okres bardzo czynnej pracy społecznej i twórczej. Miał swój udział w powstaniu czasopisma „Twórczość” Wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, został członkiem Krajowej Rady Narodowej, od `47 był stale wybierany posłem do sejmu PRL, a do `48 roku był wiceministrem kultury i sztuki. W latach 1949-56 był też prezesem Związku Literatów Polskich. Odegrał także istotną rolę w Światowym Ruchu Obrońców Pokoju.
Niektóre utwory: powieści – Pawie pióra, Sidła; opowiadania – Szkice z piekła uczciwych; sztuki – Juliusz i Ethel, Bohater naszych czasów, Odwety, Pierwszy dzień wolności.
W twórczości Kruczkowskiego wojna stała się punktem granicznym. Stąd wyrazistość dwóch wizerunków pisarza – przedwojennego, autora 3 ważkich powieści i powojennego – wybitnego dramaturga. Leon Kruczkowski zmarł w 1962 roku.