Miłość w utworach romantycznych

Romantyczna miłość to silniejsze od śmierci związek dwojga dusz. Miłość ta pozbawiona jest erotyzmu, ale ubrana jest w szereg rekwizytów: kwiaty, pamiątki, wiersze.
Miłość romantyczna jest tragiczna. W wielu lekturach romantycznych oglądamy ją taką samą czyli nieszczęśliwą, cierpiętniczą miłość młodego romantyka do panny. Często młodzieniec który został odrzucony przez swoją ukochana popełnia samobójstwo. Przestaje istnieć dla świata jako prywatna osoba, a jest wyrazicielem sprawy społecznej.
George Byron w „Giaurze” ilustruje miłość Giaura i Leili, która miała zostać pierwszą żoną Hassana, właściciela haremu tureckiego. Parę zakochanych rozdziela tragiczna śmierć Leili, która zostaje utopiona na rozkaz Hassana. Kiedy Giaur dowiedział się o tym zabija innowiercę i ucieka. Zamieszkuje w klasztorze, gdzie spędził sześć lat cierpień i bolesnych przeżyć. W dniu śmierci wyznaje na spowiedzi całą historię Leili i jego. Nadal ją kochał
i myśl o jej cierpieniu w dniu śmierci wciąż go prześladowała.
Mickiewiczowski Konrad Wallenrod także doświadczył wielkiej, niespełnionej miłości. Otóż zakochał się w Aldonie córce księcia Kiejstuta. Należy wspomnieć o tym że Konrad jako dziecko został porwany przez Krzyżaków . Wychowano go w zakonie lecz Halban, stary Litwin nie dopuścił do wynarodowienia chłopca. Powiedział mu prawdę o jego przeszłości, podżegał w nim żądze zemsty, pielęgnował miłość do Litwy. Młody Walter Alf ( takie wówczas nosił imię ) uciekł na Litwę i to właśnie tam poznał Aldonę. Założył z nią rodzinę i żył szczęśliwie. Lecz nie długo, ponieważ musiał poświęcić żonę i życie rodzinne dla sprawy kraju. Dostał się na stronę Krzyżaków i planował zemstę. Jednak po jakimś czasie Krzyżacy wykrywają zdradę. Konrad umiera z własnej ręki. Umiera także Aldona, która podążyła za nim jako ukryta w wieży pustelnica. Tak kończą się losy człowieka, który ponad wszystko ukochał ojczyznę, płakał jej łzami i cierpiał jej cierpieniem. Drogo okupił zwycięstwo nad wrogiem – swoją miłością, życiem i honorem.
Typową miłością romantyczną wzorowaną na przeżyciach Adama Mickiewicza jest miłość Gustawa i Pasterki. Cała „IV część Dziadów” jest wielkim stadium miłości. Pasterka nie mogła wyjść za niego za mąż, gdyż Gustaw nie był odpowiednią partią. Rodzice panny kładą kres idylli i wydają ją za bogatego człowieka. Młodzi spotykają się ostatni raz w dzień wesela ukochanej Gustawa. Chłopiec cierpi do granic możliwości i pragnie śmierci. Przebija się sztyletem i przestaje istnieć jako Gustaw, ale nadal żyje. Choć nie przestał kochać, znienawidził kobiety.
„Kobieto, puchu marny
Ty wietrzna istoto”.
Głównym tematem „IV część Dziadów” jest miłość romantyczna, jej siła i jej niszczące działanie, dlatego część ta często nazywana jest „wielkim stadium miłości”.
Następny wątek miłosny można znaleźć w „ Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza. Jacek Soplica i Ewa Horeszkówna byli zakochani, ale gdy Jacek prosił Stolnika o rękę Ewy ten podał mu czarną polewkę, czyli odmówił mu. Przyczyną było to, iż Soplica był zbyt niski stanem dla magnackiej córki. Tutaj sytuacja się powtarza, ponieważ taka sama była przyczyna odmowy ożenku Pasterki i Gustawa w „ Dziadach części IV”. Ewa bardzo kochała Jacka lecz była słaba i zgodziła się z wolą ojca. W akcie zemsty Jacek Soplica zabił Stolnika i udał się na bolesną tułaczkę. To jest kolejny przykład jak cierpieli romantyczni zakochani.
Okazuje się, że nie tylko Adam Mickiewicz w swoich utworach ilustrował swoje życie ale robił to także Juliusz Słowacki w „ Kordianie”. Bohater tytułowy zakochany był w Laurze. To uczycie od początku nie było szczęśliwe, ponieważ Laura nie odwzajemniała tego uczucia. Kordian w konsekwencji popełnia samobójstwo. Jednak później pojawia się jeszcze i przeżywa wiele przygód. Jednak miłość nie mija i nie ulatnia się, jest wieczna i wiecznie tkwi
w jego sercu.
W „ Nie - Boskiej Komedii” Krasiński przedstawia obraz miłości dwojga małżonków. Hrabiego Henryka i Marii, która bardzo kochała swojego męża. Dziewica wysłana przez złe duchy uzyskuje uczucie hrabiego i zabiera go
z sobą. Jednak Henryk uświadamia sobie, iż kocha żonę i powraca do domu. Nie zastaje jej tam. Znajduje Marię w szpitalu dla obłąkanych, gdzie umiera na jego rękach. Hrabia teraz na pewno wie ,że zawsze ją kochał i nikogo innego.
Miłość Anieli i Gucia oraz Albina i Klary także jest miłością romantyczną. Fredro w „Ślubach panieńskich” przedstawił analizę całego przebiegu procesu miłości. Są tu : narastanie uczuć, walka o nie i szczęśliwy finał. Autor pokazuje jak ważne jest uczucie i jak bardzo jest zróżnicowane, złożone. Posiada wiele postaci i różny przebieg. Fredro głosi , że miłość powinna być szczęściem, radością ludzi, a nie cierpieniem, łzami i wiecznym bólem.

Realia ziemskie z reguły stają naprzeciw idealnej miłości i rozdzielają kochanków. Natomiast poeta romantyczny wierzy, że po śmierci dusze kochanków połączą się w jedno.
Można stwierdzić, że jeżeli mówi się o miłości romantycznej należy pamiętać, że wiąże się ona z rozłąką, cierpieniem i często śmiercią. Jestem przekonany, że nie jest to uczucie ulotne i niestałe lecz wielkie i trwałe jak trwała jest skała.