Wielkie znaczenie dla romantyzmu miały ruchy narodowe,znamienne dla umysłowości europejskiej XIX stulecia.W muzyce,a zwłaszcza w operze i poemacie symfonicznym ruch narodowy znalazł swoje odbicie w powstających w epoce romantyzmu tzw. szkołach narodowych.Pod wpływem budzącego się u twórców poczucia narodowej odrębności i rozumienia ciągłości tradycji wywodzącej się z koltury ludowej kompozytorzy zainteresowali się rodzinnym folklorem,przedstawili muzyczne sceny z historii swojego narodu,poszukiwali prawdy o sobie w świecie dawnych legend,baśni i mitów.Najbardziej znaną i najliczniejszą podówczas "szkołą narodową" była tzw. "Potężna Gromadka" ojca narodowej opery rosyjskiej.Do tej sławnej grupy należeli też: Milij Bałokiririew,Aleksander Dargomyżski,Cezary Ciu,Aleksander Bordin,Modest Musorgski oraz Mikołaj Rimski-Korsakow.Najwcześniej kierunek,zwany umownie "narodowym" przejawił się w operze niemieckiej w twórczości Karola Marii von Webera,ktrz jest autorem miedzy innymi opery Wolny strzelec.W tejze muzyce ow kierunek narodowy osiagnal swoje apogeum w dziele Ryszarda Wagnera.Przyswiecala mu idea dziela syntetycznego,w ktorym muzyka,slowo,gest,ruch i scenografia stanowia nierozerwalna calosc,a kazdy z tych elementow traktowany jest na rownych prawach.