W średniowieczu, wraz z wytworzeniem się stanów, wykształtowały się wyraźne style kultury rycerskiej, mieszczańskiej i ludowej. Cechowały je rozwiązania typowe dla rodzaju pracy i stylu życia określonej grupy, kształtujące też wzorce zachowań i postawy wychowawcze, bowiem pamiętać należy, że młodych ludzi wychowywała nie tyle szkoła, ile środowisko, w którym żyli.
Kulturę rycerską, tworzyła poezja pisana i śpiewana oraz opowieści o wielkich czynach i turniejach rycerskich, a kulturę mieszczańską - tworzyły pieśni śpiewane przy pracy i spotkaniach towarzyskich z okazji uroczystości rodzinnych i zawodowych, takich jak uzyskanie kolejnych stopni rzemieślniczych.
W kulturze chłopskiej odnaleźć można było również uroczystości związane z rytmem roku, szczególnie łatwym do odczytania w rolnictwie, takie jak dożynki, topienie marzanna. W kulturze ludowej występowała też specyfika regionalna.