Tundra

Wokół biegunów Ziemi znajdują się obszary stale wysokiego ciśnienia. Charakterystyczną cechą klimatu w strefie polarnej - arktycznej - jest pokrywa śnieżno-lodowa i bardzo długie, śnieżne zimy. Na samym biegunie Słońce nie wschodzi przez pół roku, a w jego pobliżu panuje temperatura -90 C. Również latem temperatura nie przekracza 0 C, opady mają zawsze formę śniegu, a silna inwersja temperatury sprawia, że tworzy się gęsta mgła (patrz podrozdział). Na granicy polarnej strefy wyżu wieją słabe wiatry wschodnie.

Strefa subpolarna - subarktyczna i subantarktyczna - jest strefą przejściową między klimatem arktycznym strefy polarnej, a strefą klimatu umiarkowanego. W strefie subpolarnej zimy są długie, a lata niezwykle krótkie, opady zaś skąpe, gdyż tutaj ulegają rozproszeniu układy niskiego ciśnienia przynoszące tylko zimne powietrze. Podłoże jest prawie zawsze zamarznięte, a średnia temperatura w najcieplejszym miesiącu nie przekracza 10 C.

Typową formacją roślinną jest tundra, czyli bezdrzewny step. Nawet gdy latem dni są dłuższe, energia słoneczna zostaje wykorzystana głównie do stopienia powłoki lodowej i śnieżnej. Tylko tam, gdzie teren nachylony jest nisko położonego Słońca, powierzchniowe warstwy rozmarzają.

Żyją w niej lemingi, renifery, woły piżmowe, zające bielaki, gronostaje, lisy polarne, łasice, wilki, myszołowy włochate, sokoły, sowy śnieżne, pardwy, żaby trawne, jaszczurki żyworodne ,zające białe.

Wyróżnia się 4 podstawowe typy tundry:
- tundra arktyczna,
- tundra mszysto-porostowa,
- tundra krzewinkowa,
- lasotundra.