Igrzyska Olimpijskie

Przed igrzyskami
Igrzyska te odbywały się w Olimpii, mieście na Półwyspie Peloponeskim, co cztery lata. Międzyczasie rozgrywano też inne igrzyska sportowe, ale nie na taka skalę. Igrzyskami w Olimpii zainteresowane były wszystkie polis greckie. W zawodach uczestniczyli tylko mężczyźni, kobietom nie wolno było nawet zasiadać na widowni pod karą śmierci. Mężczyźni nie mieli żadnych strojów.
Na czas trwania igrzysk oraz na czas przyjazdu zawodników i widzów, zawieszano działania wojenne pomiędzy państwami-miastami i zawierano pokój boży. Pierwsi do Olimpii przybywali zawodnicy na kilka tygodni przed igrzyskami, aby pod czujnym okiem trenera i sędziów (tu należy dodać, że sędziowie byli wybierani losowo) ćwiczyli do poszczególnych konkurencji. Na kilka dni przed olimpiadą przybywali goście ze wszystkich polis greckich. Przybywali również i kupcy z wielu stron świata chcąc wykorzystać tak wielkie skupisko ludzi dla własnych interesów. W przerwach igrzysk olimpijskich odbywały się liczne konkursy dla recytatorów i poetów, którzy mogli pokazać swoje umiejętności przed ogromną publicznością.
Pierwsze starożytne igrzyska olimpijskie odbyły się w 776 roku p.n.e. Zostały one zdjęte z życia publicznego w czasie cesarstwa rzymskiego, gdyż uznano je za przejaw kultu bogów pogańskich. Przewrócono dopiero w 1896 roku n.e. Odtąd nie odbyły się tylko trzy razy: w 1916 roku z powodu I wojny światowej, w 1940 i w 1944 z powodu II wojny światowej.
Znaczenie igrzysk olimpijskich
Miały one przede wszystkim utrwalić Grekom, ze mimo toczących się sporów, nadal pozostają jednym ludem, narodem o wspólnych korzeniach, języku, tradycji i kulturze. Na igrzyska przybywali ludzie żądzy sławy, którzy pragnęli zdobyć ją właśnie poprzez udowodnienie swojej sprawności fizycznej. Ludzie natomiast mieli kilkudniową rozrywkę, mogli podziwiać wysportowanych i szczęśliwych młodzieńców (w Grecji wierzono, że szczęście ludzkie w dużej mierze zależne jest od dobrej kondycji fizycznej).
Dzień 1 Zawodnicy udawali się przed posąg Zeusa, który znajdował się w jego świątyni. Był to jedne z siedmiu cudów świata. Wykonał go grecki rzeźbiarz Fidiasz z kości słoniowej, złota i drogich kamieni szlachetnych. Posąg mierzy 12 m, a Nike umieszczona na prawej ręce Zeusa wzrostem przypomina dorosłego człowieka. Tak więc zawodnicy składali ofiary bogu oraz przysięgali walczyć zgodnie z obowiązującym regulaminem zawodów. Jeśli któryś z zawodników złamałby obietnicę, czekał go niemiły los. Oprócz gniewu bożego i hańby wśród ludu, musiał postawić obok świątyni Zeusa posąg z brązu z wyrytym swoim imieniem i nazwiskiem. Była to pamiątka po nim dla potomnych. Poza tym w pierwszym dniu odbywała się również prezentacja olimpijczyków (każde polis miało swojego reprezentanta). Zapalano znicz olimpijski - symbol igrzysk.
Dzień 2 Był poświęcony na zmagania sportowe młodzieży od 14 do 17 lat.
Dzień 3-4 Rozpoczynały się właściwie igrzyska. Brali w nich udział młodzi mężczyźni powyżej 17-ego roku życia. Początkowo konkurencją olimpijską był tylko bieg na około 200 metrów. Z czasem doszły jeszcze cztery pozostałe konkurencje tworząc razem pięciobój. Na znak sędziowskiego \"Idźcie!\" zawodnicy biegli jak najszybciej do mety. W późniejszych czasach poszły również bieg na dłuższe niż 200 m dystanse. Wielkim utrudnieniem dla biegaczy była niepraktyczna bieżnia, która nie miała kształtu elipsy jak dzisiaj, tylko była to zwykła prosta, wiec zawodnicy musieli się zatrzymywać, odwracać i biec dalej. Dość oryginalne ułatwienie wymyślili sobie skoczkowie w dal. Żeby przeskoczyć jak najdłuższy odcinek, trzymali w dłoniach ciężarki z metalu lub kamienia. Ważną dyscypliną był rzut oszczepem, do której przygotowania czynili wszyscy żołnierze, gdyż oszczep był także rodzajem broni Greków. Odbywał się również rzut dyskiem. Zwyciężał zawsze tylko jeden Grek - zwycięzca zapasów, który stawał się równocześnie zwycięzcą całego pięcioboju. Z niecierpliwością oczekiwano również na wyścigi rydwanów: wozów zaprzężonych w dwa lub cztery konie. Zawody te były wspaniałe do podziwiania, jednak bardzo niebezpieczne do uprawiania, gdyż konie często nie zatrzymywały się na mecie i rozpędzone biegły \"w siną dal\" albo też zderzały się ze sobą na trasie. Jednakże woźnica, jak i właściciel zaprzęgu zyskiwali wielką sławę. Konie naturalnie też.
Dzień 5 Był to dzień poświęcony nagradzaniu zwycięzcy. Otrzymywał on wieniec laurowy z gałązek drzewa oliwnego, specjalnego - poświęconego Zeusowi. Nikt nie śmiał nigdy zerwać sam gałęzi z owego drzewa, czynił to dopiero chłopczyk piątego dnia igrzysk. Ale był także wymóg: chłopczyk musiał mieć oboje rodziców żywych. Poza tym zwycięzca, jak i miasto z którego pochodził, zyskiwał sławę na wszystkie greckie polis. Na jego cześć poeci pisali liczne poematy chwalebne. Miał mnóstwo przywilejów: najbardziej korzystnym było zwolnienie od płacenia podatków.