Jakich użyłbyś argumentów aby przekonać swojego rówieśnika do przeczytania „Innego świata”?

Jednym z istniejących od pradawnych czasów w ludzkich społeczeństwach zjawisk jest konflikt pokoleń. Zjawisko to, które wielu z nas z pewnością doskonale zna z życia codziennego, wiąże się z tym, że wychowywane najczęściej w zupełnie odmiennych realiach życia, kształtowane przez inny bieg historii, mające różne systemy wartości, następujące po sobie pokolenia nie mogą odnaleźć wspólnego języka i zrozumieć się w wielu aspektach życia. Niewątpliwie każdy słyszał choć raz słynne zdanie „za moich czasów było zupełnie inaczej…”. Wielu młodych ludzi zamyka się na zdanie starszych i nie próbuje zrozumieć ich postawy. Coraz więcej moich rówieśników to ludzie nastawieni wyłącznie na czerpanie korzyści, przyjemności, nie dbający o tradycję i historię.
Kiedy zastanawiam się nad problemem konfliktu pokoleń dochodzę do wniosku, że powinniśmy zrobić jak najwięcej, by poznać i zrozumieć historię oraz problemy ludzi starszych od nas. Żyjemy przecież w czasach dobrobytu, więc z pewnością warto byłoby zastanowić się nad losem ludzi, którzy się do tego przyczynili, niejednokrotnie poświęcając swoje życie, czy przeżywając ogromne cierpienie.
Historia każdego kraju jest odmienna, każda jednak jest niezwykle ważna dla jego obywateli i każda posiada swoje blaski i cienie, chwile wielkiej chwały, radości i chwile, które chciałoby się wymazać, na zawsze o nich zapomnieć. Do takich chwil w historii naszego kraju bez wątpienia możemy zaliczyć nie tak odległy nam okres II wojny światowej. Osoby w moim wieku mogą się o nim już dowiedzieć jedynie z relacji starszego pokolenia, lub z podręczników, czy literatury. Jednym z najwspanialszych utworów opowiadających o realiach życia w sowieckich obozach, w czasach II wojny światowej jest z całą pewnością relacja własnych przeżyć i wspomnień Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. „Inny świat” przenosząc nas w tamtą rzeczywistość bez wątpienia pomoże lepiej zrozumieć i docenić historię.
Podczas lektury „Innego świata” nasuwają się refleksje dotyczące przerażających warunków, w jakich żyli więźniowie, wyzysku, jaki miał miejsce w obozach, a także wpływu cierpienia i nieludzkich warunków na człowieka. Jeżeli porównamy ten obraz z naszą codziennością dostrzeżemy ogromną przepaść, która dzieli te „dwa światy”. Jakże błaho i małoznacznie wyglądają nasze problemy w świetle tego, z czym musieli borykać się więźniowie łagrów. Obecnie, w czasach wspomnianego już przeze mnie dobrobytu, młodzi ludzie coraz częściej narzekają, mimo warunków, jakie zostały im zapewnione, warunków, które mogły być jedynie marzeniem bohaterów powieści Herlinga-Grudzińskiego. Przejawiało się to w ciągłej tęsknocie za normalnością, którą odczuwali więźniowie. Wydaje mi się, że poczucie szczęścia i zadowolenia niejednokrotnie zależy od naszego punktu widzenia. Zapoznanie się z takim dziełem jak „Inny świat” ma z pewnością ogromny wpływ na odmianę naszego punktu widzenia, na zupełnie nowe, być może dużo bardziej optymistyczne spojrzenie na wiele problemów i zmartwień. Myślę, że taki efekt w połączeniu z poznaną historią wpłynie na każdego, nawet najbardziej zamkniętego w sobie młodego człowieka.
Kolejnymi argumentami, przemawiającymi za przeczytaniem powieści są szczególnie nakłaniające do refleksji nad naturą ludzką dylematy moralne więźniów. Każdy, kto znajdował się w obozie musiał dostosować się do nowej rzeczywistości. Oznaczało to niejednokrotnie porzucenie dotychczasowych wartości i stworzenie zupełnie nowych, odmiennych norm. Wielu z bohaterów dopuściło się rzeczy, których wcześniej się wypierali, którymi się brzydzili. Obozy sowieckie miały za pomocą głodu, bólu i pracy, zmieniać przepełnionych litością i chęcią niesienia pomocy ludzi w pozbawione uczuć, przepełnione nienawiścią, podobne do zwierząt istoty. Nie zawsze jednak się to udawało.
Niezwykle ciekawe są próby obrony godności wśród więźniów, takich jak m.in. Kostylew, który wolał zadawać sobie ból, niż pracować dla państwa, którego nienawidził. Innym przykładem może być chociażby uczucie łączące Fiodorownę i Jarosława, które mimo otaczającej ich rzeczywistości nie uległo zmianie. Okazuje się więc, że niejednokrotnie człowiek nawet w najcięższych warunkach zachowuje własną godność.
Gustaw Herling-Grudziński powiedział, że człowieka można zniszczyć, ale nie można w nim zabić człowieczeństwa. Chociaż argumentów przemawiających za zapoznaniem się z utworem Herlinga-Grudzińskiego jest wiele, tak naprawdę, aby je zrozumieć należy przeczytać to dzieło. Jest to niezwykły utwór, który moim zdaniem bezpowrotnie zmieni każdego człowieka, który się z nim zapozna. Zmieni na lepsze. Wydaje mi się, że zatrzymanie się na chwilę w wirze spraw, które nas otaczają, oderwanie się od rzeczywistości i refleksja nad dziełem, które dotyka niemalże wszystkich najważniejszych dylematów człowieka wrażliwego jest potrzebne każdemu z nas, a z pewnością wielu młodym ludziom, moim rówieśnikom.