Grzechy romantycznego indywidualizmu w oparciu o "Nie-Boską komedię".

Grzechy romantycznego indywidualizmu. Rozwiń temat na podstawie podanego fragmentu „ Nie – Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego. Zwróć uwagę na charakter przedstawionej sytuacji, portrety bohaterów, relacje zachodzące między postaciami

Postacie romantyczne bywały silne bądź słabe, jednych cechował ekstrawertyk innych introwertyk. Niewykonalnym zadaniem jest ujednolicenie modelu bohatera romantycznego. Każda z tych postaci była wielką i tajemniczą indywidualnością, która zmierzając do swego celu, popełniała wiele nieetycznych czynów, czynów które towarzyszą ludzkości od czasów Adama i Ewy. Jednym z takich grzeszników był Hrabia Henryk z „ Nie – Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego.
Scena o której mowa w powyższym fragmencie, przedstawia nam salon z fortepianem i kolebką w której przesiadują Mąż, Żona i mały Orcio. Małżonkowie rozmawiają o chrzcinach swojego dziecka. Cały spokój zakłóca im diabelska dziewica, której pojawienie się poprzedza zapach siarki. Maria uważa ją za kościotrupa, szatańską istotę – „to widmo blade jak umarły - oczy zgasłe i głos jak skrzypienie woza, na którym trup leży”, natomiast Henryk widzi w niej ideał kobiecości, syntezę piękna, subtelności i poezji. Te odmienne spostrzeganie świata przez Henryka jest spowodowane tym że żyje on w wyimaginowanym świecie marzeń i wyobraźni. Świat ten stwarza on sam nieustannie i traktuje go jako rzecz realną i idealną, ważniejszą od codziennego życia. Permanentne przetwarzanie rzeczywistości w poezję prowadzi do licznych konfliktów ze światem.
Hrabia pada łupem Szatana, który zsyła na niego trzy złudy. Wszystkie iluzje stanowią cel marzeń i dążeń hrabiego, są jego boskim ideałem poezji. Wszystkie stają się nieosiągalne, gdyż są jedynie złudzeniami romantycznej wyobraźni, której przekroczyć nie można. Jednak Hrabia, żyjący w świecie ułudy nie zauważa sideł zastawionych przez Szatana. Podąża za Dziewicą „O luba! rzucam dom i idę za tobą.”, bez zastanowienia zostawiając żonę i dziecko, którzy dalece odbiegała od jego ideałów. Wybierając dziewice – złudny wzór kobiety i poezji, ulega pokusie i grzeszy. Niszczy swoje małżeństwo i pozostawia syna na wychowanie matki. Jego egoizm zostaje jednak ukarany.
We fragmencie tym doskonale widać sprzężenie fantastyki z realnością. Szatański twór, obleczony w postać Dziewicy – poezji, pojawia się jak we współczesnym horrorze: z cmentarza od zmarłych panien zapożycza piękność i staje przed małżonkami. Dziewica ta, inaczej jest spostrzegana przez Marię, a inaczej przez Henryka. Zjawa mami i igra z wyobraźnią poety, to co wypowiada– coś niezwykłego i nadnaturalnego – słyszy tylko Henryk. Ostatecznie Mąż daje się zwabić, ulega pokusie i podąża za upiorem. Przedstawiony obraz jest niezwykły, przekracza granice świata zmysłowego. W kompozycji tej sceny widzimy połączenie świata realnego z fantastycznym oraz wpływ sił nadprzyrodzonych na poczynania głównego bohatera.
Innym przykładem romantycznego grzesznika jest Konrad z III części Dziadów Adama Mickiewicza. Bohater ten uległ wielkiej metamorfozie, nadał sobie imię Konrad oraz postawił bardzo trudny do osiągnięcia cel. Niezadowolony z sytuacji w jakiej znajduje się Polska , pragnął na swój własny sposób zmienić świat, i przeobrazić go w twór, który byłby zobrazowaniem jego myśli i uczuć.
Konrad był poetą- wieszczem. Tragicznym samotnikiem załamanym nieszczęśliwym uczuciem. Czuł w sobie moc potrzebną przywódcy i zbawcy narodu. W Wielkiej Improwizacji Konrad buntuje się przeciwko Bogu. Powołuje się na siłę poezji, która czyni człowieka nieśmiertelnym stwórcą. Pragnie „ rządu dusz”, chce poświęcić się za miliony, chce być wybawcą narodu.
"Ja i ojczyzna to jedno.
Nazywam się Milijon - bo za milijony
Kocham i cierpię katusze.
(...) czuję cierpienia całego narodu"
Główny bohater bluźnił w stronę Boga " Krzyknę żeś ty nie ojcem świata, ale
carem!", nie miał szacunku dla niego, nie bał się następstw swojego zachowania. Chciał być równy Bogu a nawet wyższy od niego. Był bardzo pewny siebie, pysznił się swoją postawą i zadaniem, jakie ma wykonać na ziemi. Jest przeciwieństwem człowieka pokornego, dobrego chrześcijanina, dla którego Bóg jest najwyższą wartością. Konrad popełnił wiele grzechów i mimo, iż działał w dobrej sprawie to jego zachowania nie można usprawiedliwić. Od całkowitej klęski uratował go ksiądz Piotr. W Trzeciej części wizji księdza Piotra ukazane zostaje wskrzeszenie i zmartwychwstanie narodu. W tym symbolicznym obrazie Polska odzyskuje wolność. Jest to równoznaczne z odkupieniem grzechów, popełnionych w Wielkiej Improwizacji przez Konrada.
Bohaterzy romantyczni byli wielkimi indywidualnościami i ujednolicenie ich charakterystycznych cech jest rzeczą niewykonalną. Każdy z nich jednak dążąc do swojego upragnionego celu, do marzeń popełnił liczne grzechy. Pycha , chciwość, zazdrość, to niektóre z nich.