Internet - historia

Historia Internetu sięga już ponad ćwierć wieku wstecz. Zaczęła się ona 1 września 1969 roku, kiedy to na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (UCLA), a wkrótce potem w trzech następnych uniwersytetach, zainstalowano w ramach eksperymentu finansowanego przez ARPA (Advanced Research Project Agency - agencję rządu Amerykańskiego zajmującą się koordynowaniem badań naukowych na potrzeby wojska) pierwsze węzły sieci ARPANET - bezpośredniego przodka dzisiejszego Inernetu. Eksperyment miał zbadać możliwość zbudowania sieci komputerowej bez wyróżnionego punktu centralnego, która mogła by funkcjonować nawet pomimo uszkodzenia pewnej jej części. Wszystkie istniejące do tej pory sieci zarządzane były przez jeden główny komputer, którego awaria pozbawiła by możliwości pracy całą sieć. Sieć taka nie nadawała się do dowodzenia armią podczas wojny, gdyż taki główny węzeł sieci byłby oczywiście pierwszym celem ataku przeciwnika. W ciągu następnych dwóch lat sieć była rozbudowywana, a w pracach nad nią brała udział coraz większa liczba naukowców z różnych ośrodków. Jednym z pierwszych zastosowań sieci było zdalne wykonywanie obliczeń na komputerach dużej mocy znajdujących się w innych ośrodkach. Pod koniec 1971 roku stworzony został pierwszy program poczty elektronicznej, działający w sieci ARPANET; a naukowcy zaczęli odkrywać jego zalety. Zaczęły tworzyć się zalążki "społeczności sieciowej (obecnie społeczność ta liczy niemal 40 mln ludzi (i stale się powiększa) wszystkich narodowości, ras i kultur o różnorodnych doświadczeniach i zainteresowaniach w około 160 krajach). W październiku 1972 roku w ramach odbywającej się w Waszyngtonie międzynarodowej konferencji na temat łączności komputerowej miała miejsce pierwsza publiczna prezentacja działania ARPANET'u. Okazała się ona ogromnym sukcesem: obecni na niej naukowcy żywo zainteresowali się siecią i możliwością współpracy przy jej rozwijaniu. Jeszcze trakcie trwania konferencji zdecydowano o utworzeniu Międzynarodowej Grupy Roboczej do spraw sieci (International Network Working Group). Tym samym do prac nad siecią włączono także naukowców spoza USA, a w następnym roku do ARPANET'u przyłączono, specjalnymi łączami satelitarnymi, dwa pierwsze węzły zagraniczne: jeden w Wielkiej Brytanii, a drugi w Norwegii. ARPANET stał się siecią międzynarodową. W miarę przyłączania się do sieci kolejnych ośrodków i rozwoju kolejnych aplikacji (w 1972 opracowano ostateczną, stosowaną do dziś specyfikację protokołu Telnet, w 1973 -FTP, a w 1977 - poczty elektronicznej) okazało się, że nie tylko w pełni zrealizowano cel eksperymentu, ale również przy okazji stworzono bardzo sprawne narzędzie komunikowania się naukowców ze sobą. W 1975 roku kierownictwo ARPA zdecydowało o zmianie statutu sieci ARPANET z eksperymentalnej na użytkowa i przekazało sieć pod zarząd Wojskowej Agencji Łączności (Defense Communications Agency - DCA). Nie oznacza to jednak bynajmniej, że prace nad rozwojem sieci zostały zaniechane. W roku1983 komputery pracujące w sieci przechodzą na stosowanie nowocześniejszego zestawu protokołów, określonego skrótem TCP/IP (Transmission Control Protocol / Internet Protocol), a sama sieć zostaje podzielona na dwie odrębne części. W poprzednich latach chęć przyłączenia się do ARPANET'u, sieci z założenia wojskowej zaczęło zgłaszać coraz więcej cywilnych uniwersytetów i instytutów naukowych, tylko luźno związanych z badaniami wojskowymi. W pewnym momencie okazało się, że jest ich już zbyt dużo, zdecydowano więc o rozdzieleniu sieci na dwie części: ściśle wojskową, która przybrała nazwę MILNET i nowy mniejszy "cywilny" ARPANET. Wtedy też zaczął być powszechnie używany termin Internet, którym określano obie sieci razem. Latach następnych nazwa ta zaczęła wypierać określenie ARPANET. Ostateczna "likwidacja" sieci ARPANET nastąpiła w roku 1990. W roku 1983 pojawiła się wersja systemu UNIX wyposażona w protokół TCP/IP co umożliwiło dużym stacjom roboczym wyposażonym właśnie w tę odmianę UNIX'a na bezpośrednie przyłączenie do Internetu. Z Internetem zaczęły łączyć się już nie pojedyncze duże komputery, lecz cała uczelniane sieci lokalne. Wojsko nie miało ochoty utrzymywać rozwijającego się w szybkim tempie cywilnego Internetu i w roku następnym został on przekazany pod zarząd Narodowego Funduszu Nauki (National Science Fundation). Instytucja ta poczyniła wielkie zasługi dla rozwoju sieci między innymi poprzez sfinansowanie budowy nowego szybkiego "rdzenia"(backbone) Internetu, łączącego główne gałęzie sieci w USA, nazwanego NSFNET. NSFNET zapewnił dostęp do Internetu większej liczbie instytucji naukowych i badawczych tak w USA, jak i na całym świecie (Polska została dołączona do Internetu w 1991 roku), był jednak siecią ściśle naukową, w której zabroniona była wszelka działalność komercyjna. Zapotrzebowanie na dostęp do Internetu narastało jednak także ze strony firm komercyjnych. Aby wyjść mu na przeciw, zaczęły powstawać niezależnie od NSFNET'u komercyjne sieci szkieletowe, jak np. AlterNet i pojawili się komercyjni prowiderzy Internetu, u których za niezbyt wygórowaną sumę każda firma bądź osoba prywatna mogła uzyskać dostęp do sieci. W 1992 roku powstaje WWW (World Wide Web) - często dziś utożsamiana z Internetem, zostaje także zdefiniowany standard HTTP, który pozwala udostępniać w sieci dokumenty hipertekstowe. W 1995 roku rząd USA zdecydował, że dalsze utrzymywanie sztucznego rozdziału sieci "naukowej" od komercyjnej nie ma sensu i zdecydował się na całkowitą "prywatyzację" Internetu. NSFNET został formalnie zlikwidowany, a poszczególne fragmenty jego rdzenia przypadły pięciu komercyjnym operatorom. Obecnie Internet jest najszybciej rozwijającą się siecią komputerową świata, liczącą w lipcu 1996 roku około 13 mln komputerów