Bohater Literacki w balladach i sonetach Mickiewicza

Bohater literacki w balladach Adama Mickiewicza występuje w kilku postaciach. Może być człowiekiem (np. Powrót taty), rośliną (np. Pierwiosnek), istotą metafizyczną (np. duch, zjawa jak w balladzie „To Lubię”). Często też może przyjmować postać jakiejś nimfy, istoty mieszkającej w wodzie (w balladzie „Rybka”). Bohater,może identyfikować się z narratorem („To lubię”), czasami mówiąc nawet o sobie „Ja” („Pierwiosnek”). Ballada ma do przekazania jakąś naukę, morał. Bohater literacki ma wtedy albo tego morału wysłuchać („Świteź”) albo tez ponieść karę („Lilie”).

W „Sonetach Krymskich” bohater liryczny bezpośrednio identyfikuje się z Mickiewiczem i jego podróżą na Krym. Jedyną postacią obok narratora jest Mirza przewodnik „Pielgrzyma”. Podmiot liryczny zajmuje się tu przede wszystkim otaczającą go przyrodą, czasami tylko z sentymentem wspominając Litwę, jego ojczyste strony. Czytając „Sonety Krymskie” widać,że narrator jest zauroczony wschodem i pragnąc opisać jego piękno odwołuje się do opisu żeglugi po morzu. Czasami jednak poeta zatrzymuje się w podróży na chwilę refleksji nad życiem ludzkim (sonet „Grób Potockiej”, „Mogiły Haremu”). Widoki Krymu wywołują na podmiocie lirycznym takie wrażenie, że nie może wyrazić słowami tego, co widzi tego, co czuje.
„Mirzo, a ja spojrzałem! Przez świata szczeliny
Tam widziałem - com widział, opowiem - po śmierci
Bo w żyjących języku nie ma na to głosu” (Droga nad przepaścią w Czufut-Kale)