Król Artur - król Morgannwgu i Gwentu, władca Brytów. Koronowany w Caer Vudei w 497 r. przez Św. Dyfriga. W 437 następuje przewrót w państwie. W bitwie pod Camlanem, Artur zostaje ciężko ranny. Zostaje przewieziony na wyspę Ynys Afallach (obecnie Bardsey Island), gdzie z trudem wraca do życia. Zrzeka się wtedy korony na rzecz syna.
Po upadku Artura w 437 wielka konfederacja księstw brytyjskich, tak skutecznie powstrzymująca inzwazję Saksonów, rozpada się. W 430 po śmierci ojca Ginewry, hrabiego Gwythyra, przejmuje księstwo Leon w Armoryce. Artur był synem Meuriga i Onbrawsty, córki króla Goare i Ergingu. Potomek cesarza rzymskiego Magnusa Maksymusa.
Według legend arturiańskich Syn Igerny i Uthera Pendragona. Został królem po wyjęciu wbitego w kamień i kowadło miecza zwanego Excaliburem, którego nikt inny nie potrafił wyciągnąć (w innej wersji mitu nazwę tę nosi miecz, który Artur dostał od Nimue, Pani Jeziora). Za radą czarownika Merlina założył rycerskie Bractwo Okrągłego Stołu. Mąż Ginewry. Mieszkał na zamku Camelot.
Legenda o Królu Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu jest jednym z najpłodniejszych mitów kultury europejskiej. Król Artur miał być bardzo sprawiedliwym władcą, który wprowadził prawo w Anglii, jak kraj długi i szeroki. Jego rycerze mieli poszukiwać świętego Graala, czyli kielicha, z którego Jezus Chrystus odprawiał eucharystię podczas Ostatniej Wieczerzy. Graal mógł zostać znaleziony tylko przez najbardziej prawego spośród ludzi. Po pojawieniu się kielicha na zamku Camelot zorganizowano wyprawę poszukiwawczą, zakończoną sukcesem za sprawą Parsifala.
Później, po przybyciu Mordreda, nieślubnego syna Artura, jak również na skutek romansu Ginewry z rycerzem Lancelotem nadszedł koniec Okrągłego Stołu. Król Artur po ranach odniesionych w walce z Mordredem pod Camlan został zabrany do Avalonu, aby tam leczyć się i czekać na czas swojego powrotu.
Św. Graal – naczynie Ostatniej Wieczerzy, w średniowiecznych legendach królu Arturze cudowny kielich, poszukiwany przez rycerzy Okrągłego Stołu.