Charakterystyka Makbeta.

Makbet władcą despotycznym, którego „(…)nikt nie zmorze(…)z tych, których (…)rodziła kobieta”

Despota jest to osoba panująca w kraju, mająca władze nieograniczoną, rządząca krajem w sposób bezwzględny, autokrata, tyran. Człowiek okrutny, narzucający innym swoją wolę, nieliczący się z nikim i z niczym, tyranizujący otoczenie. Przykładem burzliwych rządów tyrana – Makbeta, władcy z woli „przeznaczenia”, głównej i tytułowej postaci tragedii W. Szekspira pt. „Makbet:. On to właśnie jest władcą absolutnym w Szekspirowskiej Szkocji. Król krwawego tronu, jego panowanie było krótkie i despotyczne.
Makbet był wzorem rycerza i obywatela „służba i honor, którym życie święcę, w wykonaniu swoich obowiązków (…)bo siły nasze(…)sługami tronu i państwa i pełnią powinność, ściśle wypełniając to, co im miłość ku swemu monarsze i dobro kraju nakazuje.”. Świetnie wyszkolonym, odważnym. Był bezgranicznie poddany swemu krajowi, królowi i kodeksowi rycerskiemu. Człowiekiem popularnym i lubianym.
Jego postawa wobec życia, kraju, króla zmieniła się diametralnie po spotkaniu czarownic i poznaniu przepowiedni. Makbet był człowiekiem słabego charakteru, podatnym na sugestie i to go zgubiło. Przepowiednia, która doprowadziła do upadku moralnego Makbeta i jego żonę, nie musiała się wcale spełnić. Bohaterzy sami ją spełnili „pomagając” przeznaczeniu. Krwawe zbrodnie odcisnęły piętno na umyśle Makbeta. Najlepszym przykładem są przywidzenie bohatera „Patrz, spójrz tylko! Czy widzisz?(…)jak żyw tu stoję, widziałem go”. Bohater łamie słowo dane ojczyźnie i królowi, nie przestrzega kodeksu rycerskiego, staje się bezwzględny i podejrzliwy.
Po krwawym dojściu do władzy jego rządy są okrutne i bezwzględne:Nawet w zastępach piekielnych nie ma diabła równie złego jak Makbet”. Z wzorowego rycerza o nieskazitelnej opinii zmienia się w szalonego, tchórzliwego, podejrzliwego słabeusza, który na koniec zmienia się w bezwzględnego autokratę, dla którego życie jednego człowieka nie stanowi żadnej wartości. Władza jest przez niego utożsamiana ze szczęściem. Jest słaby psychicznie, podejrzliwy, nieopanowany, dręczą go wyrzuty sumienia. Niepohamowana żądza władzy prowadzi go do kolejnych mordów, a w efekcie do upadku moralnego i psychicznego.
Makbet jest pewny siebie, swojej władzy. Jest przekonany, że nikt nie może go pokonać „moje życie zaczarowane: nikt z kobiety zrodzony nie zdoła mi go odjąć.” Uważa się za jedyną i najwyższą władze. To on może ocalić i to on może odebrać życie. Wokół siebie sieje terror. Poddani są mu obcy, nie obchodzi go ich los. Jako władca nie służy społeczeństwu. Wręcz uważa, że społeczeństwo jest mi winne bezgraniczne posłuszeństwo i oddanie. Jest podejrzliwy w stosunku do każdego. W swych absolutnych rządach odsuwa od siebie bliskich, żonę, która postradała zmysły, przyjaciela Banka. Jeśli ktoś stanowi dla niego problem usuwa go z swej drogi. „Banko jest groźny: ma on w sobie coś królewskiego(…)łączy w sobie zimną rozwagę, która jego męstwo(…)kieruje do celu”. Wydanie wyroku na kolejne osoby nie stanowi dla niego problemu, bez wahania zleca zamordowanie Banka, a także jego syna, bezbronnej rodziny Makdufa. Ludzie się go boją, pod wpływem jego despotycznych rządów zwracają się przeciw niemu i bez względu na jego krwawe zabiegi doprowadzają do upadku jego rządy.
Makbet jest postacią dynamiczną z szlachetnego rycerza, ulubieńca króla, przemienia się w krwiożerczego potwora. Postać ta jest tragiczną, ponieważ Makbet doskonale zdaje sobie sprawę, z jakich zbrodni dokonał i wie, że każdy czyn niesie ze sobą konsekwencje. Kolejne zbrodnie i wyrzuty sumienia doprowadzają go na granice obłędu, nie może spać, widzi zjawy. Coraz bardziej pogrąża się w swoim szaleństwie, jego ambicje i niczym niepohamowana żądza władzy doprowadza go na skraj wytrzymałości psychicznej. Makbet doprowadza się tym samym do upadku, ponieważ nikt nie może go powstrzymać, nawet on sam.