Charakterystyka porównawcza Willego i Waltera Sonnenbruch z książki Leona Kruczkowskiego pt. "Niemcy".

Profesor Walter Sonnenbruch jest jedną z głównych postaci dramatu Leona Kruczkowskiego “Niemcy”. Sonnenbruch był wybitnym niemieckim uczonym, zajmującym się biologią. Znany był w całym “europejskim świecie naukowym” i był zapraszany do różnych krajów. Obchodzi trzydziestolecie pracy naukowej. Jego życie wypełniała praca naukowa, mimo tego był także dobrym mężem i ojcem. Posiadał troje dzieci, lecz tylko 2 z nich żyje: córkę Ruth, oraz syna Willego. Mieszka wraz z wdową po zmarłym synu w Getyndze.

Walter był spokojnym, cichym i zamkniętym w sobie człowiekiem, dla którego najważniejsza była jego kariera naukowa, zwykle nosił czarny garnitur i ciemne okulary. Był już w dojrzałym wieku, jego sytuacja materialna i rodzinna była w pełni ustabilizowana.

Rodzina ta była szczęśliwa, aż do objęcia władzy przez faszystów. Profesor nie interesował się polityką, jednakże nie popierał działań hitlerowskich, w przeciwieństwie do żony i syna. Jedynie Ruth, która go bardzo kochała, popierała jego poglądy. O żonie, która była dumna z tego, że jej syn Eryk zmarł za nazistowskie Niemcy, Walter powiadał, iż “Kiedy przed paru lat zaczynała się twoja dziwna choroba, myślałem, że cierpienie wyleczy cię z szaleństwa, któremu uległaś jak tysiące, miliony innych”1, co całkowicie pokrywało się z prawdą. Nie potrafi rozmawiać z własnym synem, który go nie szanuje. Sonnenbruch buntował się przeciwko nazistowskiej ideologii i potępiał ją, niestety tylko w gronie najbliższych. Nie próbował zmieniać zachowań społeczeństwa np. poprzez swoje opinie potępiające Hitlera, wyrażone w świecie naukowym, które miałyby duże znaczeniu dla wielu ludzi. Niestety Walter był za tchórzliwy, lub poprostu nie chciał sobie zmarnować kariery, by to zrobić. Posuwał się tylko do mało znaczących protestów, np. nie przyjął od Ruth butelki koniaku z okupowanej przez Niemców Francji oraz tego, że nie chciał wyjeżdżać do innych krajów, gdzie był zapraszany, ponieważ jak sam twierdził, nie mógł spojrzeć w oczy swoim kolegom naukowcom, ponieważ wstydziłby się zła wyrządzonego przez III Rzeszę.

Niestety, Sonnenbruch tylko na pozór był przeciwnikiem faszyzmu. Wytworzył pewnego rodzaju “barierę” między samym nim, a hitlerowską rzeczywistością. Był za tchórzliwy i za wygodny, aby walczyć z faszyzmem, zdecydowanie lepiej według niego było przyjąć bierną postawę. Twierdził, że dzięki tej “barierze” przechowa “najwyższe dobra duchowe ludzkości”, do czasu pokoju, kiedy będą w pełni doceniane. Lecz, gdy pojawił się jego dawny przyjaciel Joachim Peters, żyd, zbiegły z obozu koncentracyjnego cała “wygodna” i bezpieczna rzeczywistość profesora “załamała się”. W pierwszym odruchu Walter próbował pozbyć się zbiega, dając mu pieniądze, co było żałosne i godne potępienia. Do Petersa profesor odnosił się z dystansem, zupełnie inaczej niż do Niemca Hoppego. Profesor nie zważał na to, że większość rodziny chciałaby jak najszybciej wydać Joachima policji. Walter miał za słaby charakter, aby sprzeciwić się synowi i żonie. Na szczęście Ruth zdołała pomóc żydowi i uratować go od pewnej śmierci, co skończyło się dla niej aresztowaniem, z powodu donosu nienawidzącej wszystkich Liesel.

Nie pomagając Joachimowi, profesor zaprzeczył wszystkim wartościom, które myślał, że posiada. Okazało się, że Walter, pod “osłoną” przeciwnika faszyzmu, jest oportunistą. Podczas swojej ostatniej rozmowy z Joachimem profesor dowiedział się, że jego badania są wykorzystywane przez faszystów do konstruowanie jeszcze bardziej śmiercionośnych broni. Ta wiadomość i to, że jego dawny przyjaciel udowodnił mu, że jest tchórzem i tak naprawdę popiera całkowicie niemiecką ideologię, załamała go.

Natomiast jego syn Willi przez dwa lata studiował historie sztuki. Studia przerwała mu wojna. Otrzymał stopień oficerski w służbie oddziałów SS. Była to policja polityczna, która zasłynęła z okropnej okrutności. Został skierowany do pracy na placówce w Norwegii, gdzie mieszka z kochanką Mariką. Dobry syn, ale tylko w stosunku do matki. Niema szacunku dla swojego ojca, uważa go za nieszkodliwego dziwaka. Bohater ten charakteryzuje się wyrafinowanym okrucieństwem i zakłamaniem charakterystycznym dla systemu, któremu się całkowicie podporządkował.


Był człowiekiem stanowczym, okrutnym, pewnym siebie i uczynnym. Kupił za bezcen od pani Soerensen naszyjnik, cynicznie oszukując ją i łudząc nadzieją, że jej syn żyje. Był człowiekiem, który gardzi przyjętymi w społeczeństwie wartościami. Śmierć innego człowieka, do którego się przyzwyczaił nie obchodzi go. Przyjął wszystkie takie cechy charakteru, które spowodowały, że był bezwzględnie oddany reżimowi. Hitlerowską ideologię uważał za słuszną i prawdziwą.

Willi był młodzieńcem inteligentnym i wykształconym. Znał się na sztuce. Był pedantem. Miał swoje zasady. Nie miał natomiast zwyczaju przyjmować w swoim domu interesantów. Był człowiekiem zakłamanym. Uwidacznia się to w tym, że swoja matkę bardzo kocha, ale nie rozumie innej matki, która martwi się o życie swego syna.

Willi Sonnenbruch to szowinista(nacjonalista). Dla świętego spokoju okłamuje druga osobę, robi to świadomie. Nie jest mu szkoda chłopca, który zmarł na skutek pobicia „Marika: Jak to? Słyszałam przecież. Nie okłamałeś jej chyba? Willi: Cóż znowu! Chrystian Fons naprawę wymknął się nam z rąk. To znaczy – umarł dziś rano w swojej celi. Trochę za mocno przesłuchiwano go ubiegłej nocy”2.
Był rasistą. Uważał, że Europa musi być tylko niemiecka. Tylko Niemcy mają prawo w niej żyć. We wszystkich podejrzanych widział wrogów Rzeszy. Nawet przyjaciół ojca i jego ucznia. Jego sposób myślenia popierała matka, jako jedyna bliska mu osoba.

Willi jest postacią negatywną. Jest typowym faszystą, okrutnym i bez żadnych skrupułów. Był wyrafinowanym kłamcą bezwzględnym, nieczułym. Jednak zawsze był sumienny, przyjemności stawiał na drugim miejscu, był systematycznym, odpowiedzialnym człowiekiem. Był bardzo uprzejmy, potrafił się dobrze zachować.

Uważam, że profesor Sonnenbruch mimo tego, że nie popierał działań faszystów i uważał się za „ uczciwego Niemca”, tak naprawdę niczym nie różnił się od swojego syna. Panowie Sonnenbruch są wyraźnie negatywnymi postaciami w utworze Leona Kruczkowskiego pt.: „Niemcy”. Mogę wywnioskować, że profesor jest pusty, patetyczny, wielkie słowa mają ukryć brak charakteru. Kruczkowski pokazał sposób myślenia profesora, że postawa, którą przyjął jest najwłaściwsza. Ukazany jest jako człowiek, który naprawdę wierzy, że tak jest. Brak mu sił na konkretny gest buntu wobec faszyzmu. Natomiast Willi jako dorosły, wykształcony człowiek nie potrafi odróżnić dobra od zła. Jest typowym przykładem bezwzględnego, wyrachowanego człowieka, wykorzystującego swoją władzę. Krytykuje on nieustannie ojca, a jednocześnie kocha matką. Jest to młody człowiek wrażliwy na piękno, który okazuje się zagorzałym faszystą.