Motyw miłości w Biblii.

Pismo Święte ukazuje nam wiele rodzajów miłości. Jest to m. in. miłość rodzicielska, miłość do bliźniego, miłość człowieka do Boga i Boga do człowieka. Mimo wielu odrębności, każde oblicze tego uczucia jest do siebie podobne. Miłość w Biblii, mimo, że czasem bywa trudna, jest ukazana jako coś niezwykłego i wyjątkowego.
Zawsze, ilekroć mówi się o miłości, należy zacząć od pierwotnego planu Bożego wobec człowieka. Bowiem w akcie stworzenia zawarte jest specyficzne, bezinteresowne i jedyne w swoim rodzaju odniesienie miłości Stwórcy do człowieka. Bóg umiłował nas od początku, ponieważ stworzył ludzi na swój obraz i podobieństwo. Chciał, abyśmy byli dobrzy i dążyli do doskonałości.
Z kolei miłość człowieka do Boga opisywana w Biblii nie jest prosta. Niejednokrotnie na jej drodze stawały ogromne przeszkody lub wątpliwości, których pokonanie wymagało ciężkiej pracy, trudu i wyrzeczeń. Jednak Bóg nigdy nie przechodził obok takiego wysiłku obojętnie, co jest kolejnym dowodem na to, że kocha człowieka. Potrafi wybaczyć niedoskonałości jego myśli i postępowania, okazuje miłosierdzie.
Kolejne oblicze miłości opisanej w Piśmie Świętym to miłość kobiety do mężczyzny. Adam i Ewa, jako „ja” i „ty”, tworzą nową jakość- „my”. Jako ludzie są podobni do siebie, a równocześnie pozostają różni. Razem tworzą jedność w znaczeniu pełni, harmonii. Świadomość własnej tożsamości odkrywanej i przeżywanej w relacji z drugim człowiekiem daje możliwość dawania siebie. Należy również posiadać umiejętność doceniania tego, co dostajemy. Miłość dwojga polega przecież nie tylko na „byciu razem”. Trzeba umieć okazać, jak wiele znaczy dla nas druga osoba, wspierać się w trudnych momentach i cieszyć się ze szczęścia bliskiego sercu człowieka. Często uczucie to wymaga poświęceń, ale nie wolno się poddawać.
W „Hymnie o miłości” św. Paweł pisze: „Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości (...) nie unosi się gniewem, nie pamięta złego (...) lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, (...) wszystko przetrzyma.” Z fragmentu tego można wywnioskować, że miłość jest w życiu najwyższą wartością. Nie polega tylko na wzajemnym darzeniu się uczuciem. Miłość wymaga pracy, cierpliwości i czasu. Nie przychodzi sama, trzeba na nią zasłużyć. Jest to coś wyjątkowego. To uczucie, które należy pielęgnować i szanować, bo inaczej nie ma szans na przetrwanie. Bez miłości człowiek byłby niczym, jego życie nie miałoby sensu. „I choćbym miał dar proroctwa, i znałbym wszystkie tajemnice i wszelką umiejętność, i choćbym miał wszelką wiarę, tak żebym góry przenosił; a miłości bym nie miał, niczym jestem”. To kolejne słowa św. Pawła, które potwierdzają, iż człowiek nie może żyć bez miłości. Gdy kochamy i czujemy, że jesteśmy kochani, nie tylko przez bliskich, ale także przez Boga, wszystko wydaje się inne, świat dookoła nabiera wartości i sensu. Człowiek, kochając Boga i bliźniego nie ponosi żadnego ryzyka, nie musi koncentrować swojej uwagi na dowodach, na dociekaniach intelektualnych, na obronie swej niezależności, nie jest skazany na porażkę.
Opisane przeze mnie tylko niektóre rodzaje miłości ukazanej w Biblii są dowodem na to, jak wiele nauk i wniosków możemy wyciągnąć z tego, co głosi Pismo Święte. Ukazuje ono bowiem taką miłość, z jaką spotykamy się na co dzień w naszym życiu.