Analiza i interpretacja fragmentu "Lalki".

Fragment Lalki Bolesława Prusa przedstawia nam jedną z głównych bohaterek- Izabelę Łęcką. Opisywany jest jej wygląd, cechy charakteru, zachowanie i dylematy.
Narratora (nadawcę) można utożsamiać z autorem. Jest to osoba która wie dużo o Izabeli, więc prawdopodobnie ją zna. Narrator opisuje pannę Łęcką taką jaka ona jest, czyli obiektywnie. Natomiast odbiorca w podanym fragmencie nie jest ujawniony, dlatego może nim być każdy czytelnik. Relacje między nadawcą
a odbiorcą nie istnieją, ponieważ narrator opowiada.
Teraz przejdę do ukształtowania wypowiedzi. Utwór Bolesława Prusa jest utworem epickim ponieważ świat przedstawiony skupia się wokół losów Izabeli. Autor tylko w pierwszym i drugim akapicie ukazuje dobre cechy panny Łęckiej
a w każdym następnym krytykuje ją. Figury stylistyczne jakie wystąpiły w tym fragmencie to: epitety- opis wyglądu Izabeli (np. kształtna figura, zęby perłowe). Następną figurą są metafory (ożywienie i eufemizm) oraz porównania
(np. zimna jak lód).
Jedna z głównych bohaterek Lalki była kobietą niezwykle piękną, doskonałą
i oryginalną. Lubiła kokietować, być podziwianą i adorowaną ale żadnego mężczyzny nie chciała mieć na stałe. Gdy jakiś próbował się do niej zbliżyć był natychmiast odrzucany. Gdy ciotka namówiła ją w końcu do wyjścia za mąż Izabela wymarzyła sobie mężczyznę bogatego, pięknego i z dobrym nazwiskiem. Gdy okazało się,
że takiego nie znalazła musiała obniżyć wymagania. Wybierała między marszałkiem
a baronem, którzy wyjechali, ale wiedziała, ze jak tylko sobie zażyczy
to wrócą. Izabela była osobą o płytkim charakterze i małżeństwo traktowała jak transakcję handlową. Bardzo lubiła wydawać pieniądze a nie mogła tego robić
ze względu na długi ojca. Od małego w jej domu bywały tylko ważniejsze osobistości, dlatego Izabela została wychowana na „ozdobę towarzystwa”. Jej świat był idealny
i nie chciała znać innego- tego realnego. Pewnego dnia gdy spotkała ją burza nie zdawała sobie sprawy jak bardzo niebezpieczne jest to zjawisko. Myślała, że specjalnie dla niej natura zorganizowała piękne przedstawienie.
Podsumowując ten fragment Lalki. Jest to utwór w którym narrator używa wielu epitetów aby pokazać jaka Łęcka jest naprawdę. Bolesław Prus kreuje ją jako kobietę dla której liczy się tylko pochodzenie i majątek. Nie zna ona prawdziwego, realnego świata tylko ten który sama sobie wykreowała- świat wyidealizowany.
Jej styl życia i poglądy doprowadziły ja do zguby.