Dwa portrety władzy - króla Edypa i Kreona

Kreon i Edyp byli następcami tronu królewskiego po śmierci Laiosa. Jednak nad krajem , w którym sprawowali władzę ciążyło fatum . Przyczyna była podwójna zbrodnia Edypa : ojcobójstwo i kazirodztwo. To stanowiło główny powód dla bóstw olimpijskich . Teby zaczęły nawiedzać wszelakie klęski i katastrofy.

Kreon był władcą despotycznym i ślepo zapatrzonym w siebie. Jego racjonalizm i tyrania wzbudzały strach w społeczeństwie . Mimo iż podawał się za władcę dobrego i sprawiedliwego , w rzeczywistości było to tylko jego blednę mniemanie. Kreon wywyższał się w każdej sytuacji , nawet w rozmowie z synem. Haimon tłumaczył ojcu , że skazując Antygonę na śmierć , pozbawi szczęścia własnego syna. Jednak Kreon pozostaje obojętny wobec cierpienia pary kochanków . Młodzieniec podkreśla także , że król powinien opierać swą władzę na miłości i godnym zrozumieniu , a nie nienawiści . Monarcha wydaje się być całkowicie bezdusznym człowiekiem . Cały czas trwa w przekonaniu , iż jego działania są słuszne . Jednak jego lekkomyślność i brak wyobraźni spowodowały samobójstwo syna , żony i Antygony .

Był bezwzględny wobec wykroczeń. Wyrok wydany na narzeczona jego syna był okrutny : " I żywcem wrzuć do skalistej jamy . Jadła dam tylko tyle , co konieczne . By miasto całkiem od skazy uchronić ... Wywieźć ją każę w bezludne pustkowie ." Kreon chciał być również za wszelka cenę konsekwentny i uparty . Dowiódł tego w konflikcie z Antygoną . Ponadto w jego rządach nie było miejsca na religie i tradycję. Prawa ludzkie przekładał nad prawa boskie . Zabronił miedzy innymi pochowanie ciała Polinejkesa . Jednak mimo wszystko troszczył się o swój lud . Bardzo kochał swoją rodzinę , gdyż śmierć najbliższych przeżył niesamowicie . Potwierdza to wypowiedz :"Ach widzę nędzy mowę , mękę! Jakaż mnie jeszcze boleść czeka ?! A tam przecież martwe leży . Ach , ach mój synu ciało twej macierzy ."

Edyp sprawował rządy całkowicie odmienne od Kreona . Kochał lud i troszczył się o niego , martwiąc się każdym jego niepowodzeniem :" Wyjaw to mężowi , Co chce wam ulżyć ; bo byłby bez serca , Gdyby ten widok mu serca nie wzruszył ." Edyp rzeczywiście kierował się dobrem państwa . Cierpienie narodu utożsamił z własnym bólem . Postanowił , ze będzie szukał prawdy ta długo , aż ją znajdzie i uwolni kraj od nieszczęść :" Z wami ja wspólnie siły złączonemu spłacę dług bogu i dług naszej ziemi ."Ponadto był on dla Tebańczyków opiekunem , obrońcą oraz ich sługą . Władca nie zaniedbał w swych rządach niczego , co mogłoby zniesławić jego imię.

Edyp również był wspaniałym ojcem dla swych dzieci . Umierając , prosił brata Jokasty o zaopiekowanie się jego córkami : Antygoną i Ismeną . Przykładem niech będzie cytat :"Lecz o biedaczki , sieroce dziewczęta , które siadały tu ze mną pospołu , z którymi skoro wyciągały rączęta , każdą się strawą dzieliłem ze stołu , o te się troskaj ; pozwól je rękami objąć , rzewnymi opłakać je łzami . Uczyń to , książę szlachetny ." Królowi bardzo zależało na szczęściu nie tylko córek , ale także mieszkańców Teb . Wiedział , iż odchodząc , uwolni naród od klęsk i zaraz . Ta decyzja świadczyła o jego prawdziwej miłości do Tebańczyków .

Zarówno jedna postać , jak i druga zajęła bardzo ważne miejsce w historii swego państwa . Edyp zawsze troszczył się o naród , starając się być mu wiernym i oddanym . Kreon natomiast , rządząc miastem , mógłby kierować się nie tylko rozumem , ale również uczuciami . Oszczędził by w ten sposób cierpienie swoim bliskim i cieszyłby się większym uznaniem wśród podwładnych.