Czy ksiazka "Kamienie na szaniec" jest aktualna do dzisiaj

Alek Rudy Zośka- to pamiętni bohaterowie okupowanej Warszawy. Byli pierwszym pokoleniem które wyrosło w niepodległej II Rzeczypospolitej. To pokolenie wychowane zostało przez rodziny i szkołę w duchu patriotyzmu i umiłowania ojczyzny. Wiosną 1939 r. Alek Rudy i Zośka zdali maturę , mieli plany kontynuowania nauki i pracy dla Polski. W to młodzieńcze i pełne entuzjazmu życie uderzył wybuch II wojny światowej we wrześniu 1939 r. Wybuch wojny był dla młodych 18 letnich chłopców wstrząsem. Widzieli okrucieństwa Niemców we wrześniu 1939, stąd zrodziło się ich wewnętrzne pragnienie walki. Powróciwszy z wojennej wędrówki w październiku 1939 r, chłopcy włączyli się w nurt konspiracyjnej walki, najpierw Alek , Rudy i Zośka walczyli w służbie Małego Sabotażu, wyższy etapem była służba w oddziałach dywersyjnych Armii Krajowej. W to grono trzech silnie związanych ze sobą przyjaciół uderzyło nieszczęście w marcu 1943 został aresztowany Rudy - Janek Bytnar. Gestapowcy w przekonaniu, iż uchwycili ważne ogniwo polskiej konspiracji, katowali niemiłosiernie Rudego, który jednak milczał. Wstrząśnięci przyjaciele postanowili go odbić. Akcję zorganizowano 26 marca 1943 r. pod warszawskim Arsenałem. Oddział szturmowy Szarych Szeregów pod dowództwem Zośki - Tadeusza Zawadzkiego uderzył na niemiecką więźniarkę i odbił skatowanego Rudego. Podczas dramatycznego odwrotu został ciężko ranny Alek - Aleksy Dawidowski. Mimo wysiłków lekarzy skatowany Rudy i ciężko ranny Alek umarli kilka dni po akcji. Śmierć przyjaciół była wstrząsem dla Zośki, który aby odreagować psychicznie wyjechał na wieś. Tam pod wpływem przyjaciół napisał pamiętnik, w którym opisał pokrótce swoje przeżycia. Pamiętnik ten z kolei wyzyskał od Zośki Aleksander Kamiński, jeden z działaczy konspiracyjnego harcerstwa, i redaktor naczelny "Biuletynu Informacyjnego", największego pisma Polski Podziemnej. Zafascynowany pokoleniem Zośki, Rudego i Alka, i wzruszony pamiętnikiem Zośki , postanowił stworzyć o nich wojenną opowieść, tak powstały "Kamienie na szaniec" wydane po raz pierwszy latem 1943 r. Wiosną 1944 r. miało miejsce drugie wydanie powieści, życie dopisało kolejną kartę. bowiem w sierpniu 1943 r. w akcji na strażnicę niemiecką w Sieczychach zginął Zośka.
Z kart wzruszającej wojennej opowieści Kamińskiego wyłaniają się sylwetki trzech przyjaciół, Rudego Alka i Zośki. w których ideały i marzenia uderzyła wojna. Jednakże chłopcy dali przykład bezprzykładnej odwagi i umiłowania ideałów ojczyzny i rodziny. Rudy Alek i Zośka, kochali swoje rodziny, pracowali na ich utrzymanie , a jednocześnie walczyli o wolność ojczyzny i kształcili się . Książka pokazuje jak pięknie kochać, pięknie żyć i pięknie umierać.
Miłość - każdy z trójki chłopców, kochał swoją rodzinę , swoje sympatie, inny wymiar miała tutaj miłość do ojczyzny, o niej w kręgu chłopców się nie mówiło, bowiem obowiązek ten w czasach okupacji wydawał się dla nich czymś oczywistym.
Wzruszającym przykładem jest tutaj sylwetka Alka, jego miłość do siostry i matki w obliczu rozstrzelania ojca to piękny przykład dorosłości. Alek pracował zarobkowo jednocześnie bardzo troszcząc się o matkę i siostrę. Najbardziej jednak przejmującą jest prezentowana na kartach powieści miłość Alka i Basi. To przy niej Alek, bohaterski żołnierz Szarych Szeregów, "jeden z najodważniejszych ludzi w okupowanej Warszawie" ,stawał się nieśmiałym , czerwieniejącym się "Alusiem", którego kochała. Który ilekroć musiał się z nią rozstać pisał wzruszające listy, wstrząsający i poruszający dowód wojennej miłości. Basia - Barbara Sapińska ocaliła listy ukochanego z wojennej pożogi.
Przyjaźń - "Kamienie na szaniec" są przykładem pięknej i trwałej przyjaźni . Najpierw w gronie harcerskiej 23 WDH i gronie "Buków", potem zaś w obliczu wojny. To właśnie dzięki niej Zośka i przyjaciele pragnęli odbić gorąco Rudego, i wszelkie przeszkody decyzyjne jakie napotkali drażniły ich. Pragnienie uratowania przyjaciela było silniejsze. Szczególnie uwidacznia się to w silnej motywacji ratowania umierającego Janka. Wielokrotnie przenoszony, umierał szczęśliwy pośród przyjaciół, podobnie cichutko gasł pośród szpitalnej ciszy ciężko ranny Alek Dawidowski. Przyjaźń wystawiona na wojenną próbę przetrwała.
Bohaterstwo, służba dla ojczyzny , pośród chłopców z Szarych Szeregów nie używało się tak wielkich słów, ale jak nazwać zdjęcie przez Alka niemieckiej tablicy z pomnika Kopernika , namalowanie "kotwicy" przez Rudego na pomniku Lotnika , wieszanie flag biało - czerwonych na ruchliwych ulicach okupowanej w dniach świąt narodowych, udział w rozbrajaniu Niemców. oraz najważniejszą rzecz udział w służbie dywersyjnej. Dla tego pokolenia wychowanego w patriotycznych rodzinach i w międzywojennych szkołach służba dla ojczyzny i bohaterstwo było we krwi i obowiązku.
Książka Kamińskiego w czasach stalinowskich spotkała się z atakiem komunistycznej propagandy, zarzucano jej mały wymiar społecznej użyteczności, a jeden z komunistycznych propagandzistów określał Rudego - Janka Bytnara mianem "kandydata na przyszłego komendanta obozów koncentracyjnych"!. Brutalne i bezsensowne ataki ustały po październiku 1956 r. a opowieść o Alku Rudym i Zośce dopuszczono do kanonu lektur szkolnych.
Po ponad 60 latach idee zawarte na kartach "Kamieni na szaniec" są aktualne do dziś. Postawa pokolenia Rudego Alka i Zośka jest godna polecenia do naśladowania dla współczesnej młodzieży.Idee przyjaźni ponad wszystko nawet w trudnych brutalnych czasach, miłości i słuzby dla kraju, powinny inspirować każdego z nas. Dziś żyjemy wprawdzie w czasach pokoju, ale każdy z nas powinien pięknie kochać, pięknie żyć, pięknie i godnie umierać. Szczególny przykład dał tutaj nasz wielki rodak Papież Jan Paweł II, reprezentant pokolenia Alka, Rudego i Zośki który w wielkim cierpieniu "pogodnie gasł" na oczach milionów ludzi na całym świecie. Postawa życiowa wielkiego Papieża, to również przykład pięknego życia i pełnego działań i ideii odpowiedzialności w obliczu trudnych czasów i wyzwań.
Alek, Rudy, Zośka, i postawa Wielkiego Papieża Jana Pawła II, powinny być w sercach i umysłach każdego współczesnego młodego człowieka, wtedy na pewno nasz kraj będzie rozwijał w dobrym kierunku. Bo w odpowiednio ukształtowanej młodziezy leży przyszłość każdego narodu