Życiorys Gabrieli Zapolskiej.

Gabriela Zapolska

Maria Gabriela Stefania Korwin-Piotrowska.
Urodzona 30 marca 1857 we wsi Podhajce pod Łuckiem w rodzinie ziemiańskiej. Uczyła się w zakładzie Sacr Coer oraz w prywatnym Instytucie Wychowawczo-Naukowym we Lwowie. W 1876 wyszła za mąż za porucznika gwardii carskiej Konstantego Śnieżko-Błockiego, szybko jednak od męża odeszła, małżeństwo unieważniono w roku 1888. W latach 1879-1880 mieszkała w Warszawie, gdzie występowała w teatrze amatorskim przy Towarzystwie Dobroczynności. W roku 1882 zaangażowała się jako aktorka zawodowa do teatru krakowskiego, przybrała pseudonim Gabriela Zapolska. W następnych latach występowała w teatrach galicyjskich, w Poznaniu, w zespołach wędrownych w zaborze pruskim i w Królestwie. Wytoczyła głośny proces za recenzję tomu nowel Akwarele. W październiku 1888 usiłowała popełnić samobójstwo. W 1889 w nadziei kariery artystycznej wyjechała do Paryża, gdzie grała drobne role w teatrzykach bulwarowych. Tam nawiązała znajomości z nowatorskimi kręgami teatralnymi, ze środowiskiem malarzy, a także z kręgami socjalistycznymi polskiej emigracji. Nadsyłała korespondencje do prasy krajowej. Po powrocie do kraju występowała z powodzeniem w warszawskich teatrzykach ogródkowych, w zespołach objazdowych i w teatrze krakowskim. Z powodu zatargów z dyrektorami teatrów zmuszona została do rezygnacji ze sceny. W roku 1902 prowadziła w Krakowie szkołę dramatyczną, współpracowała z prasą jako felietonistka i recenzentka teatralna. W 1904 zamieszkała na stałe we Lwowie, gdzie patronowała zorganizowanemu przez Stanisława Janowskiego - drugiego męża - "Teatrowi Gabrieli Zapolskiej". W roku 1910 rozstała się definitywnie z Janowskim (rozwód był przeprowadzony już w 1904). Przebywała często w miejscowościach kuracyjnych z powodu gruźlicy. W roku 1912 wzięła w zorganizowanej w Pradze Wystawie Pracy Kobiety Polskiej; została członkiem komisji artystycznej Teatru Premier, współpracowała z lwowskim Teatrem niezależnym. Po zajęciu Lwowa przez wojska rosyjskie prowadziła przez pewien czas cukiernię. Zmarła 17 grudnia 1921 we Lwowie, pochowana na cmentarzu Łyczakowskim.