DWIE STRONY ZACOFANIA GOSPODARCZEGO KRAJÓW ROZWIJAJACYCH SIĘ

Do krajów rozwijających się należą kraje Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej. Charakteryzuje je duże zacofanie gospodarcze i duża zależność ekonomiczna od krajów wysokorozwiniętych.
Pod wpływem czynników zewnętrznych ukształtowana została specyficzna zdezintegrowana struktura społeczno-ekonomiczna krajów rozwijających się. Ta struktura, niezależnie już od czynników zewnętrznych, określa system stosunków zewnętrznych krajów rozwijających się i złożony mechanizm zależności:
- wewnętrzną, czyli dezintegracja ekonomiki i wysoki udział w jej strukturze układu drobnotowarowego, hamującego rozwój gospodarczy oraz niski poziom rozwoju sił wytwórczych i zacofane stosunki produkcji.
- zewnętrzną, czyli jednostronna surowcowa struktura ekonomiki krajów rozwijających się, a co za tym idzie, zależność od kapitału obcego, rynku światowego i dopływ wykwalifikowanej kadry oraz przechwytywanie dochodów przez kapitał obcy w procesie Międzynarodowego Podziału Pracy.
Zrozumienie tych dwóch stron, barier, ma duże znaczenie w ocenie prognoz dalszego rozwoju krajów trzeciego świata, czyli Azji, Afryki oraz Ameryki Łacińskiej.
Głównym celem zlikwidowania zacofania gospodarczego krajów rozwijających się, jest odnowienie, polepszenie gospodarki tych krajów, przede wszystkim dzięki wzrostowi i rozwojowi gospodarczemu, pomocy zagranicznej od krajów wysokorozwiniętych.
Postęp w likwidacji zacofania i zależności ekonomicznej w znacznym stopniu zależy od modernizacji struktury gospodarczej krajów rozwijających się tj. od realizacji polityki zorientowanej na wzrost i rozwój gospodarczy.