Dumping. Postępowanie antydumpingowe

Dumping - określenie to zawiera artykuł VI GATT/WTO oraz II kodeksu antydumpingowego. W rozumieniu kodeksu antydumpingowego produkt uznaje się za będący przedmiotem dumpingu tzn. wprowadzony do handlu w drugim kraju po cenie niższej od jego wartości normalnej, jeżeli cena eksportowa tego produktu z jednego kraju do drugiego jest niższa od ceny porównywalnej stosowanej w normalnym obrocie handlowym za podobny produkt przeznaczony do konsumpcji w kraju eksportującym dumping uznaje się za nieuczciwą konkurencję.
Pojęcie dumpingu składa się z dwóch elementów w rozumieniu kodeksu antydumpingowego;
- sprzedaży towaru do drugiego kraju po niższej cenie od ceny określonej w postanowieniach kodeksu
- wystąpienie w wyniku takiej sprzedaży szkody w kraju importującym.
Dopiero tak rozumiany dumping uzasadnia podjęcie środków przeciwdziałających tej praktyce.
We współczesnych warunkach rozwoju na plan pierwszy nie wysuwa się nie tylko sam dumping ile problem stosowania środków antydumpingowych. Dzieje się tak w wyniku coraz powszechniej wprowadzonych i stosowanych legislacji antydumpingowej poszczególnych krajów.
Wg Art. VI Układ Ogólny postępowania antydumpingowego należałoby rozpatrywać w czterech kategoriach;
- techniczna definicja dumpingu
- znaczenie pojęcie szkody
- zakres stosowania środków antydumpingowych
- procedur obowiązujących przy nakładaniu tych środków
Celem stosowania środków antydumpingowych jest wyłącznie eliminacja dumpingu. Osiąganie innych celów jak np. sztuczne ograniczenie importu bądź w skrajnych przypadkach celowe wypieranie eksportera z rynku są sprzeczne z postanowieniami GATT/WTO.
Wielostronne rokowania handlowe doprowadziły do wypracowania porozumienia w sprawie stosowania artykułu VI Układu Ogólnego zwanego inaczej kodeksem antydumpingowym. Wynegocjowany w 1967 roku kodeks antydumpingowy stanowi interpretację artykułu VI GATT/WTO i wiąże oraz obowiązuje wszystkie kraje uczestniczące w tej organizacji bez względu na to czy są sygnatariuszami kodeksu czy też nie.
Postanowienia kodeksu antydumpingowego z 1967 r. Zostały zmodyfikowane w czasie rudny tokijskiej GATT w 1979 r. Nowy kodeks z 1979 r. nie wymaga już wykazania, iż dumping powoduję główną szkodę poprzez porównanie szkody wynikłej z dumpingu ze szkodą, powstała z innych przyczyn. Modyfikacja ta stawia eksportera w dużo słabszej pozycji pozbawiając go praktycznie możliwości obrony poprzez wykazanie wielkości szkody wywołanej innymi czynnikami.
W procedurze antydumpingowej można zastosować cła antydumpingowe, zobowiązania cenowe albo umorzyć postępowanie antydumpingowe. Dla kraju importującego bardziej korzystne jest wprowadzenie cła antydumpingowego natomiast dla kraju eksportującego korzystniejsze jest wprowadzenie zobowiązania cenowego.
W Unii Europejskiej postępowaniem antydumpingowym zajmują się trzy instytucje;
- Komisja Europejska może umorzyć postępowanie antydumpingowe, może nałożyć cło, przyjąć zobowiązania cenowe.
- Rada Unii Europejskiej (rada ministrów)
- Komitet Doradczy