Bariery higieniczno – sanitarne w ochronie handlowej

Jedno z ważniejszych miejsc w pozataryfowej ochronie handlowej zajmują środki techniczne, które wszyscy mogą wykorzystywać. Ich cechą charakterystyczną jest to, że w czasie stosowania tej szerokiej gamy środków tworzone są przeszkody, które ograniczają import towarów co wynika z istniejących już na rynku wewnętrznym standardów, zasad dotyczących opakowań, oznakowania danego towaru, wymogów bezpieczeństwa technicznego, systemów pomiaru i kontroli jakości towarów, norm sanitarno- weterynaryjnych i również innych formalności panujących na rynku przeznaczenia. Te wszystkie bariery mogą powodować potrzebę wykonania kosztownych prac dostosowawczych, które mają na celu adaptację towaru pochodzenia zagranicznego do wymogów rynku wewnętrznego, a tym samym wpływać na wzrost ceny wyrobów zagranicznych i hamują import.
W krajach Wspólnoty Europejskiej, a także w większości zachodnich krajów uprzemysłowionych występują specyficzne normy, ustanowione przez organy ochrony zdrowia oraz urzędy sanitarno- weterynaryjne.
Bariery te ustanowione są w stosunku do żywności, lekarstw, chemikaliów, importu artykułów rolno- spożywczych, artykułów kosmetycznych i innych towarów.
Ich zadaniem jest ochrona zdrowia ludności, zwierząt i rolnictwa w danym kraju.
Oficjalnie normy te związane są z polityką handlową a kontrolę przeprowadza służba weterynaryjna i władze celne.

Pozornie dla towarów pochodzących z zagranicy, jak i dla produkcji miejscowej normy higieniczne i sanitarno- weterynaryjne są takie same jednak w praktyce często wygląda to inaczej.
Przepisy te dość często przekształcają się w ustawowe bariery na drodze towarów importowanych, których protekcjonistyczna treść przekształca się w pozataryfowe środki polityki handlowej.
Głównym motywem wprowadzenia norm są cele polityki handlowej jeśli oddziałują one na towary produkcji zagranicznej.
Kraje Wspólnoty Europejskiej stosują takie ograniczenia dla krajów trzecich zarówno uprzemysłowionych jak i rozwijających się, co przejawia się np. w przypadku importu mięsa, mąki, konserw warzywnych, soków, artykułów cukierniczych czy kaszy.
Właśnie normy higieniczno sanitarne są najtrudniejsze do pokonania dla tych krajów. Charakterystyczną cechą norm higieniczno- sanitarnych reglamentujących import jest to, że są różne w różnych krajach, co powoduje nasilenie się ich efektu protekcjonalistycznego.
Np. Francja zabrania przywozu herbatników, przy wyrobie których stosuje się barwniki niezgodne z normami francuskimi, a Wielka Brytania dopuszcza je do importu.

Bardzo ostre kryteria stosuje się przy wyrobie artykułów farmaceutycznych, drogeryjnych i kosmetycznych, które będą importowane.
Np. jeśli towar nie przeszedł kontroli miejscowej i nie uzyskał wstępnej akceptacji w kraju importera zostaje on zabroniony
Ograniczenia te dyskryminują produkcję pochodzenia zagranicznego i ochraniają producentów krajowych.