Fagot

Fagot jest to instrument dęty drewniany, spokrewniony z obojem. Nazwa pochodzi od włoskiego fagotto, co dosłownie znaczy wiązka, pęk.

Najbardziej wyraziście brzmią dźwięki niskie, wysokie są łagodne, niezbyt donośne, jakby wymuszone. Jego skala obejmuje dźwięki od B1 do es2.

Obecnie fagot ma około 134 cm długości i składa się z dwóch drewnianych rur (basowej i metalowej zwanej skrzydłem) połączonych u dołu tzw. stopą. Rura basowa zakończona jest wąską czarą głosową - dźwięcznikiem. Druga rura zakończona jest rurką wygiętą w kształt litery S z podwójnym stroikiem.

Fagot występuje najczęściej w orkiestrach i zespołach wojskowych, okazjonalnie także jako instrument solowy i kameralny. Kontrafagot jest jedną z odmian fagotu. Różni się skalą (gra dźwięki o oktawę niższe) oraz tym, że składa się on z potrójnie zgiętej rury. Wg Praetoriusa pierwszy kontrafagot zbudował muzyk dworu elektorskiego w Berlinie, Hans Schreiber ok. 1618 roku.

W orkiestrze symfonicznej wchodzi w skład grupy dętych drewnianych. Fagocista zawiesza sobie swój instrument przy pomocy sznurka lub rzemienia na szyi i trzyma go niemal tak, jak czarownica miotłę, na której leci. Przy wyfraczonym fagociście zasiada czasami w orkiestrze muzyk grający na kontrafagocie.