Polscy patrioci

Patriotyzm to postawa społeczno polityczna oparta na zasadach miłości i przyjaźni do ojczyzny , jedności i solidarności z własnym narodem, poczuciem więzi społecznej i wspólnoty kulturowej z innymi członkami narodu. Patriotyzm to forma ideologii narodowej postulująca podporządkowanie i poświęcenie dążeń osobistych sprawom narodu i ojczyzny, jeżeli tego wymaga ich dobro.

W Polsce jest i było wiele osób, które wyróżniały się patriotyzmem, ale ja wybrałem pięciu według mnie najbardziej patriotycznych ludzi, są to: Henryk Sienkiewicz, Jan Kochanowski, Stanisław Wyspiański, Adam Mickiewicz. Pisarze Ci w swoich książkach pokazywali Polakom, że nawet w takich czasach jakie były kiedyś można było żyć. Oraz Tadeusz Komorowski, dowódca Armii Krajowej w latach 1943 – 1944.

Henryk Sienkiewicz żył w XIX/XX wieku w czasach kiedy Polska była pod zaborami. Swój patriotyzm udowodnił pisząc powieść „Krzyżacy”, w której najprawdopodobniej towarzyszyła mu idea – jeśli Polacy pokonali w XV wieku Krzyżaków, to i teraz też mogą pokonać zaborców. Być może tą powieścią dał ducha walki swoim rodakom i być może dzięki niemu Polska znowu zawidniała na mapie Europy.

Kolejnym pisarzem, który żył w podobnych czasach był Jan Kochanowski, który apeluje do Polaków, aby opamiętali się i ze względu na pamięć minionych wieków, postarali się naprawić Rzeczpospolitą. Nawołuje do zmiany polityki i wprowadzenia radykalnych reform w dziedzinie finansów (podatki) jak i polityki wojennej. W "Pieśni o spustoszeniu Podola" pisze: „Córy szlacheckie (żal się mocny Boże) Psom bisurmańskim brzydkie ścielą łoże (...) Skujmy talerze na talary, skujmy, A żołnierzowi pieniądze gotujmy (...) Dajmy, a naprzód dajmy! Sami siebie Ku gwałtowniejszej chowajmy potrzebie.”

Jan Kochanowski - ojciec poezji polskiej- w "Odprawie posłów greckich" przedstawił wzór prawdziwego obywatela i patrioty. Mówi także o powinnościach każdego obywatela i istocie patriotyzmu. Człowiek całe życie powinien zabiegać o swe dobre imię - „Pieśń o dobrej sławie”: „Służymy poczciwej sławie, a jako kto może, Niech ku pożytku dobra wspólnego pomoże.” Obywatele swe siły powinni poświęcać ojczyźnie.”
- "O cnocie": „A jeśli komu droga otwarta do nieba Tym co służą ojczyźnie.”

Następnym pisarzem który wpisał się na listę patriotów jest Stanisław Wyspiański autor dramatu „Wesele”. Jest on zaniepokojony losami ojczyzny i głęboko przeżywa niewolę swego narodu. Ukazuje nam stan społeczeństwa, w którym integracja mieszczaństwa i chłopów nie jest możliwa i ostro krytykuje je za to, że nie potrafi podjąć walki o niepodległość. Obala mity narodowe dotyczące zarówno szlachty jak i chłopów oraz wykazuje, że żadna z tych warstw nie jest zdolna do spełnienia dziejowej misji, walki o wolność. Przedstawia motyw Złotego Rogu, który stał się narodowym symbolem zjednoczenia do walki: „Miałeś, chamie, złoty róg, miałeś, chamie, czapkę z piór: czapkę wicher niesie, róg huka po lesie, ostał ci się ino sznur.”

Kolejnym z wielkich pisarzy patriotów jest Adam Mickiewicz, który w„Dziadach” przedstawił "Konrada Wallenroda" jako człowieka zmuszonego kroczyć drogą podstępu i zdrady dla ratowania Litwy. Posuwa się nawet do zabicia prawdziwego Konrada Wallenroda, bo wie, że w otwartej walce Litwini nie mają szans z Krzyżakami. W tym przypadku cel uświęcał środki i Konrad stał się wzorem do naśladowania dla uczestników powstań narodowych.

W III części "Dziadów" - główny bohater Konrad jest wzorem patrioty, bo jak Prometeusz jest gotów zginąć za ojczyznę i swój lud. „Ja kocham cały naród (...) Chcę go dźwignąć, uszczęśliwić, Chcę nim cały świat zadziwić.” W widzeniu księdza Piotra: z syberyjskiego transportu ucieka "jedno dziecię", z którego wyrośnie przyszły wskrzesiciel narodu: „Z matki obcej, krew jego dawne bohatery, A imię jego czterdzieści i cztery.” Tymi słowami pokrzepił wszystkich czytających to Polaków do walki o niepodległość.

Ostatnim polskim patriotom, którego chciałbym przedstawić jest Tadeusz Komorowski, generał, olimpijczyk (jeździectwo); 1940–41 komendant obszaru Kraków–Śląsk ZWZ; 1941–43 zast. komendanta ZWZ, 1943–44 dow. AK; 1944–46 Nacz. Wódz 1947–49 premier rządu RP na uchodźstwie; 1949–54 czł. Rady Polit., od 1956 — Rady Trzech; Armia Podziemna; 1995 odznaczony Orderem Orła Białego za walkę i narażenie życia za ojczyznę w czasie II wojny światowej.

Według mnie ci Polacy tak dużo zrobili dla Polski i dla Polaków, że nawet Order Orła Białego dla każdego z nich nie byłby wystarczającą nagrodą i wyróżnieniem.