Organizacja pierwszej pomocy na miejscu wypadku

OCENA SYTUACJI
Pierwszą czynnością na miejscu zdarzenia jest ocena sytuacji i zabezpieczenie miejsca wypadku przed dalszymi niebezpiecznymi zdarzeniami. Przede wszystkim należy rozpoznać, co się wydarzyło i jakie są zagrożenia dla ratującego, poszkodowanego i świadków zdarzenia.

UDZIELAJĄC PIERWSZEJ POMOCY, NIGDY NIE NALEŻY
RYZYKOWAĆ SWOJEGO BEZPIECZEŃSTWA!!!

Trzeba zorientować się, ilu jest poszkodowanych i w jakim są stanie, ocenić, jak można zatroszczyć się o bezpieczeństwo (własne i poszkodowanych), a co należy zrobić dla zabezpieczenia miejsca wypadku przed wystąpieniem kolejnych nieszczęśliwych zdarzeń i jak można im zapobiec.
Oceniając sytuację, należy angażować wszystkie zmysły, aby zauważyć jak najwięcej szczegółów świadczących o niebezpieczeństwie urazu lub jego charakterze (np. usłyszeć pracujący silnik, wyczuć zapach benzyny, zobaczyć potłuczoną szybę) oraz zapamiętać jak najwięcej faktów dotyczących wypadku. Należy także zebrać informację od uczestników lub świadków zdarzenia i wezwać pomoc.



BEZPIECZEŃSTWO WŁASNE I POSZKODOWANEGO
Oceniający sytuację i udzielający pomocy musi przede wszystkim zadbać
o własne bezpieczeństwo, a następnie o bezpieczeństwo poszkodowanych i innych osób obecnych na miejscu wypadku.
Miejsce wypadku należy oznakować, aby uniknąć następnych ofiar. Na przykład – jeśli zdarzył się wypadek drogowy, to trzeba zadbać o zabezpieczenie miejsca
i ofiar wypadku przed następnymi kolizjami (w tym celu inny samochód lub motorower może zatrzymać się w taki sposób, aby osłaniał poszkodowanych przed nadjeżdżającymi pojazdami i oświetlał miejsce wypadku) i ustawić trójkąt ostrzegawczy na jezdni w odległości 30 – 50m od miejsca katastrofy.
Nasza pomoc będzie skuteczniejsza, jeśli poprosimy o nią osoby postronne, najlepiej – każdą z osobna, indywidualnie. Polecenia kierowane do pomagających muszą być krótkie, jasne i skierowane do konkretnej osoby. Gdy w pobliżu nie ma osób postronnych i ratownik jest sam na miejscu wypadku, wówczas powinien głośno wołać o pomoc.
Jeśli tego wymaga sytuacja, to należy natychmiast wezwać odpowiednie służby, np. straż pożarną, policję.
Przystępując do udzielania pierwszej pomocy, trzeba założyć foliowe lub lateksowe rękawiczki, ponieważ poszkodowani na ogół krwawią, a każdą krew należy traktować jak zakażoną. Jeśli nie ma rękawiczek, można skorzystać z torebki foliowej, nieprzemakalnej tkaniny itp.
Poszkodowanemu, który leży na drodze, jezdni udziela się pomocy dopiero po przetransportowaniu w bezpieczne miejsce (pobocze, chodnik).

KAŻDĄ SYTUACJĘ NALEŻY NAJPIERW OCENIĆ, A NASTĘPNIE PRZEDSIĘWZIĄĆ STOSOWNE DO ZAGROŻENIA
ŚRODKI BEZPIECZEŃSTWA!!!



ZASADY UDZIELANIA PIERWSZEJ POMOCY
Niosąc pomoc poszkodowanym, należy zawsze przestrzegać podstawowych zasad udzielania pierwszej pomocy. Trzeba pamiętać, że poszkodowani i świadkowie zdarzenia reagują emocjonalnie, łatwo wpadają w panikę, która udziela się wszystkim. Również udzielający pomocy ulega emocjom, działa w stresie, niekiedy sam może potrzebować wsparcia psychicznego.

ZAWSZE NAJPIERW UDZIELA SIĘ POMOCY NAJCIĘŻEJ POSZKODOWANYM, A DOPIERO POTEM MOŻNA SIĘ ZAJĄĆ
INNYMI OSOBAMI!!!

Zasadą jest, że udzielając pomocy poszkodowanym, informuje się ich o tym, co i w jakim celu się robi. Sprzyja to uspokojeniu poszkodowanych, budzi ich zaufanie do ratownika i wiarę w jego kompetencje.
Jeśli poszkodowany może mówić, to trzeba zapytać go, jak się nazywa, co się wydarzyło, jak się czuje, gdzie odczuwa ból, czy powiadomić kogoś z rodziny, a jak tak – to kogo itp. Ważna jest też umiejętność słuchania, zawsze należy wysłuchać poszkodowanego do końca, a dopiero później zadać mu kolejne pytanie.
W żadnym razie nie wolno pozostawić poszkodowanego bez opieki. Trzeba zadbać o ich bezpieczeństwo, zapobiec utracie ciepła i wspierać psychicznie, co pozwoli opanować wstrząs, a na pewno uchroni przed jego dalszym pogłębianiem się. Odpowiadając spokojnie i cierpliwie na pytania poszkodowanych, osłaniając ich przed ciekawskimi spojrzeniami gapiów, można im zapewnić pewien komfort psychiczny.
Jeżeli są świadkowie zdarzenia, to można ich zaangażować do udzielania pomocy. Trzeba im wyraźnie wskazać, w czym i jak mogą pomóc, i w miarę możliwości sprawdzać ich sposób wykonywania polecenia. Można też poprosić ich
o oznakowanie miejsca wypadku, wezwanie pomocy, sprawowanie opieki nad mniej poszkodowanymi, rozmawianie z nimi, wspieranie psychiczne itp.
W sytuacji, gdy w wypadku jest więcej poszkodowanych, najpierw trzeba uzielić pomocy osobom najciężej poszkodowanym, których życie jest zagrożone, np. osobom z zaburzeniami oddychania, zatrzymaniem akcji serca, rozległymi ranami,
z silnymi krwotokami oraz pogłębiającym się wstrząsie. Dlatego tak ważna jest wstępna ocena i analiza sytuacji i rozpoznanie urazów.
Tylko przestrzeganie wypracowanego na podstawie wieloletnich doświadczeń schematu postępowania ratowniczego, pozwoli udzielić pomocy sprawnie i w miarę bezpiecznie oraz uniknąć popełnienia błędu.