Łańcuch ratunkowy – to kolejność działań, które powinny być podejmowane w razie wypadku.
Pomoc poszkodowanemu jest podzielona na dwa etapy:
1. pierwszą pomoc – udzieloną natychmiast na miejscu przez świadków zdarzenia,
2. pomoc kwalifikowaną – udzieloną przez służby ratowniczo – medyczne.
Pierwszy etap – pierwsza pomoc – obejmuje trzy ogniwa łańcucha ratunkowego:
- czynności natychmiastowe – tj. ocenę sytuacji, zabezpieczenie miejsca wypadku, kontrolę czynności życiowych, ocenę stanu poszkodowanego oraz wszystkie działania służące bezpośrednio utrzymaniu jego życia,
- telefoniczne wezwanie pomocy,
- dalsze czynności związane z udzielaniem pierwszej pomocy poszkodowanym przed przyjazdem służb ratowniczych.
Drugi etap – pomoc kwalifikowana – obejmuje dwa ogniwa:
- transport poszkodowanego, podczas którego jest mu udzielana pomoc fachowa służb ratowniczo – medycznych,
- pomoc medyczną w szpitalu.
WZYWANIE POMOCY
Zdarzenia, które stwarzają zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, zawsze się różnią między sobą. Mogą dotyczyć jednej lub kilku osób o różnym stopniu
i rozległości urazów. Mogą być zlokalizowane w miejscach łatwiej lub trudniej dostępnych dla służb technicznych. Mogą stanowić rozmaite dodatkowe zagrożenia dla świadków zdarzenia i uczestników wypadku. Liczba świadków zdarzenia chętnych do udzielania pomocy może być w każdym przypadku inna. Nie ma identycznych wypadków i gotowych recept postępowania, gdy się wydarzą.
Wezwanie pomocy polega na przekazaniu wszelkimi możliwymi sposobami zwięzłej informacji o wypadku. W tym celu należy zatelefonować po pogotowie ratunkowe pod numer 999. Niezbędna też może się okazać znajomość następujących numerów:
- 998 – straż pożarna,
- 997 – policja,
- 112 – numer ratunkowy używany w całej Unii Europejskiej, a w Polsce dostępny na razie tylko przez telefony komórkowe,
- 603-100-100 – Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe.
Połączenia z trzycyfrowymi numerami służb ratowniczych są bezpłatne.
Przekazanie wiadomości o wypadku można zlecić innej osobie, ale zawsze należy prosić, aby potwierdziła wykonanie zadania.
NIE WOLNO ODKŁADAĆ SŁUCHAWKI PRZED UPEWNIENIEM SIĘ, CZY MELDUNEK ZOSTAŁ PRZYJĘTY I WŁAŚCIWIE ZROZUMIANY ORAZ PRZED POTWIERDZENIEM, ŻE KARETKA ZOSTANIE WYSŁANA. ZAWSZE MOŻNA ZAPYTAĆ O ORIENTACYJNY CZAS PRZYJAZDU KARETKI NA MIEJSCE ZDARZENIA!!!
Jeżeli na miejscu wypadku jest tylko jeden ratujący, to wzywa on telefonicznie pomoc dopiero po wykonaniu natychmiastowych ratujących życie czynności. Gdy ratowników jest kilku, wtedy jeden powinien natychmiast wzywać pomoc fachową, drugi natomiast w tym czasie wykonuje czynności ratujące życie poszkodowanego.
Celem wezwania pomocy jest jak najszybsze przybycie na miejsce zdarzenia pomocy kwalifikowanej, czyli służb medycznych, technicznych, chemicznych, straży pożarnej, policji lub straży miejskiej. Niezmiernie ważne jest podanie w meldunku wezwania o pomoc wszystkich niezbędnych informacji, dzięki którym na miejsce dotrą właściwe służby w możliwie najkrótszym czasie.
Meldunek o zdarzeniu powinien zawierać informacje:
- o miejscu zdarzenia,
- o charakterze zdarzenia,
- o liczbie i stanie poszkodowanych,
- o tym, jakiej pomocy udzielono,
- o wzywającym pomocy.
MIEJSCE ZDARZENIA
W meldunku należy dokładnie określić, gdzie zdarzył się wypadek lub gdzie obecnie znajdują się poszkodowani, podając nazwę ulicy, numer domu, charakterystyczny punkt. Na wsi podaje się numer domu oraz orientacyjny punkt, w którego pobliżu ktoś będzie oczekiwał na karetkę. Jeśli teren jest niezamieszkany, to opisuje się drogę dojazdu z uwzględnieniem widocznych punktów orientacyjnych i numeru najbliższego słupka kierunkowego. Gdy droga jest przedzielona barierkami, wówczas określa się kierunek oraz przybliżoną odległość od najbliższej miejscowości.
CHARAKTER ZDARZENIA
Meldując o zdarzeniu, należy krótko określić rodzaj wypadku, ewentualnych jego współuczestników, a jeśli pomocy potrzebuje osoba, to trzeba określić jej dolegliwości, aby odbierający wezwanie orientował się, jaka pomoc jest niezbędna. Należy również poinformować o dodatkowych zagrożeniach zaobserwowanych na miejscu wypadku, np. śliskiej nawierzchni lub mgle. Informacje te umożliwią równoczesne poinformowanie odpowiednich służb ratowniczych i ich szybkie dotarcie na miejsce zdarzenia.
LICZBA I STAN POSZKODOWANYCH
Meldujący o zdarzeniu musi określić liczbę poszkodowanych, kim są – czy są to dzieci, dorośli, czy osoby starsze (przybliżony wiek), ewentualnie przekazać dodatkowe informacje. Należy również określić, jakie urazy stwierdzono, a przede wszystkim, czy stwierdzono zachowanie czynności życiowych, czy ich stan stanowi zagrożenie życia poszkodowanych i jakie jeszcze inne objawy dały się zauważyć.
POMOC, JAKIEJ UDZIELONO
W meldunku o zdarzeniu należy krótko określić rodzaj i zakres pierwszej pomocy, udzielonej poszkodowanemu.
DANE O WZYWAJĄCYM POMOCY
W celu uwiarygodnienia wezwania należy podać imię i nazwisko osoby wzywającej pomoc oraz ewentualny sposób kontaktu z nią w razie potrzeby. Jest to niezbędne do pełnej dokumentacji stacji pogotowia.
