Skład Rady Unii Europejskiej

Skład rady

Rada składa się z przedstawicieli rządów wszystkich państw członkowskich UE.
Każdy członek rady działa zgodnie z instrukcjami i za upoważnieniem swojego rządu. Skład rady zależy od konkretnej dziedziny rozpatrywanych spraw. Na przykład, kiedy rada dyskutuje o problemach rolnictwa, to składa się z krajowych ministrów rolnictwa, jeżeli będą to sprawy związane z transportem, to będzie złożona z krajowych ministrów odpowiedzialnych za transport, jeżeli tematem obrad będzie kwestia podatków, to obecni będą ministrowie finansów. Z prawnego punktu widzenia istnieje tylko jedna rada. W praktyce jest 25 różnych rad, w których biorą udział ministrowie poszczególnych państw członkowskich odpowiedzialni za poszczególne resorty.
Rada zbiera się w razie potrzeby (przeciętnie 80-90 razy w roku) z Inicjatywy jej Przewodniczącego bądź z inicjatywy któregokolwiek członka Rady lub Komisji w jej siedzibie w Brukseli. Trzy razy w roku (kwiecień, czerwiec, październik) zbiera się w Luksemburgu. Niejednokrotnie jednocześnie odbywa się kilka posiedzeń (np. posiedzenie ministrów rolnictwa, posiedzenie ministrów finansów itp.). Jednak raz w miesiącu – z wyjątkiem sierpnia – Rada zbiera się na szczeblu ministrów spraw zagranicznych i wówczas jest określana jako Rada do spraw Ogólnych. Zajmuje się ona wówczas nie tylko sprawami polityki zagranicznej, ale również innymi ważnymi sprawami. Kieruje ona także pracami Rady w składzie innych ministrów, jak też przygotowuje posiedzenia Rady Europejskiej.
Poszczególne posiedzenia Rady trwają przeciętnie 1 – 2 dni. Mają one charakter zamknięty (poufny), jednak po każdym posiedzeniu rzecznicy poszczególnych państw członkowskich informują dziennikarzy w siedzibie Rady o przebiegu posiedzenia.
Specjalny Komitet do Spraw Rolnictwa. Pełni funkcje w zakresie rolnictwa, ale jedynie w odniesieniu do spraw dotyczących poza weterynaryjnych jego aspektów, jak również kwestii ochrony roślin Znaczenie tego Komitetu jest duże, zwłaszcza gdy dostrzeże się fakt, że to w jego ramach przygotowywano np. strategię zwalczania skutków tzw. choroby szalonych krów (BSE).
Raz w miesiącu zbira się również rada do spraw gospodarki i finansów ECOFIN. Jest najważniejszym forum Unii Europejskiej, na którym podejmowane są decyzje w zakresie polityki gospodarczej UE, Unii Gospodarczej i Walutowej oraz zagadnień podatkowych, usług finansowych, przepływu kapitału a także pomocy państwa. W jego posiedzeniach uczestniczą ministrowie finansów krajów członkowskich UE.
Komitet Stałych Przedstawicieli, w skrócie zwany COREPER, jest organem pomocniczym Rady jest odpowiedzialny za przygotowanie pracy Rady oraz za wykonywanie zadań przez nią mu powierzonych. Obraduje raz w tygodniu. W istocie w Unii Europejskiej działają dwa komitety stałych przedstawicieli - zajmujący się sprawami ogólnymi COREPER II (złożony z ambasadorów państw członkowskich UE) i który przygotowuje posiedzenia Rady Ogólnej, Rady Spraw Wewnętrznych i Sprawiedliwości, Rady ds. Rozwoju i Rady Ekonomii i Finansów oraz COREPER I, w skład którego wchodzą zastępcy stałych przedstawicieli. To drugie ciało wykonuje zadania o charakterze administracyjnym i technicznym.
Celem działalności COREPER-u jest doprowadzenie do kompromisu, znalezienie rozwiązania satysfakcjonującego wszystkie kraje członkowskie. Sprawy, w których COREPER uzyskał jednomyślność umieszczane są w tzw. Agendzie A ("punkty A"). Oznacza to przyjęcie ich przez RUE bez debaty, chyba, że w trakcie obrad Rady jedno z państw zmieni dotychczasowe stanowisko i zakwestionuje ich przyjęcie. Kwestie, w których COREPER nie uzyskał porozumienia umieszczane są w tzw. Agendzie B ("punkty B"). RUE może korzystać z pomocy COREPER-u aż do uzyskania stanowiska, które będzie w stanie zaakceptować.
COREPER stanowi pomost pomiędzy stanowiskiem narodowym i ponadnarodowym. Jego członkowie przedstawiają stanowisko Wspólnoty swoim państwom, a z drugiej strony stanowiska narodowe Wspólnocie. Zapewnia to COREPER-owi szczególną rolę i pozycję we wspólnotowym procesie decyzyjnym