Antoni Bolesław Dobrowolski

6 czerwca 1872- data urodzin (Dworszowice)
sierpień 1897- wyprawa na Antarktydę
1907- powrócił do polski (amnestia dla emigrantów)
1907-1909- pracował jako nauczyciel w internacie
1909-1914- pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Warszawie
1917- powrócił do Polski
1922-zrezygnował z pracy w Ministerstwie
1924- został powołany na stanowisko naczelnika Wydziału Aerologiczno-Wojskowego w Państwowym Instytucie Meteorologicznym
1927- został dyrektorem tej placówki
1927- jako profesor objął stanowisko kierownika katedry pedagogiki w Wolnej Wszechnicy Polskiej
1948- został mianowany profesorem zwyczajnym na wydziale humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego; w tymże roku objął również kierownictwo Katedry Pedagogiki
1949- został przeniesiony w stan spoczynku
1953- Centralna Komisja Kwalifikacyjna przyznała mu tytuł doktora nauk pedagogicznych
27 kwietnia 1954- data śmierci (Warszawa)

Geofizyk i pedagog. Po śmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polskiego.Uczęszczał do miejscowej szkoły elementarnej. Studiował na kierunku filozofii, socjologi i psychologii. Interesował się problemami geofizykii, a w szczególności krystalografią lodu, formami lodu atmosferycznego oraz ich wpływem na zjawisko optyczne w atmosferze; zagadnieniami pedagogiczno-dydaktycznymi. Zajmował się problematyką naukowo-badawczą. Założył Polskie Koło Polarne. Inicjator powstania Obserwatorium Sejsmologicznego w Warszawie (1934), Obserwatorium Morskiego w Gdyni i Obserwatorium Aerologicznego w Legionowie. Autor wielu prac m.in.: Wyprawy polarne (1914), Historia naturalna lodu (1922). Na Antarktydzie interesowała go barwa oceanu oraz odbijające się w nim promienie księżyca i słońca. Na niebie widział chmury i zjawisko zwane ''halo'' tzn. koła, łuki, tęcze dookola slońca zawsze w odwrotnej kolejności barw. Z tych obserwacji powstały dwa kierunki badań:
1.To zapoczątkowane przez niego zagadnienie klasyfikacji chmur
2.To zjawisko ''halo''. Zjawisko ''halo'' prowadzi do trzeciego punktu zainteresowania, do punktu, który stanie się centralnym zainteresowaniem - do zagadnienia lodu. Lód Dobrowolski - widzi jako wielkie, odrębne zagadnienie. Wyjazd Dobrowolskiego na Antarktydę przyczynił się do kształtowania jego poglądów estetycznych. A.B. Dobrowolski reprezentował pogląd, że główną rolę w realizacji tak rozumianego procesu nauczania odgrywa nauczyciel. Winien on nie tyle przekazywać ucznią wiedzę i wychowywać ich, ile raczej organizować ich pracę samokształceniową i samowychowawczą. Pracował on również w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Jego dziedziną działalności w Ministerstwie WRiOP było opracowywanie programów nauczania dla ówczesnych gimnazjalistów. W okresie swojej działalności w Ministerstwie zainicjował dwa rodzaje wydawnictw pedagogicznych. Innym rodzajem zainicjowanych przez niego wydawnictw były protokóły lekcji. Wolna Wszechnica Polska była prywatną uczelnią typu akademickiego. W Wolnej Wszechnicy Polskiej słuchaczami byli nauczyciele. Dobrowolski od początku pracy brał czynny udział w rozbudowie Wydziału Pedagogicznego - był to pierwszy Wydział Pedagogiczny na wyższych uczelniach w Polsce. Dobrowolski realizował w procesie dydaktycznym zasadę jedności teorii i praktyki. Przystąpił on do uruchomienia wydawnictwa. Zaczął wydawać czasopismo pt. Prace Meteorologiczne i Hydrograficzne. Czasopismo to zostało z czasem przemianowane na: Prace Geofizyczne. Dzięki intensywnym staranią Dobrowolskiego w końcowych sześciu latach okresu międzywojennego zorganizowano pięć polskich udanych wypraw polarnych. Wyniki udanych polskich wypraw polarnych Dobrowolski upowszechnił w kraju i zagranicą - głównie za pomocą publikacji oraz przez Międzynarodową Komisję Śniegów i Lodów, której był wiceprezesem. W okresie powojennym zaczął aktywną działalność; m.in. reaktywował Towarzystwo Geofizyków i założył Polskie Koło Polarne. Dzięki jego zabiegom w 1946 r. została utworzona pierwsza w dziejach Uniwersytetu Warszawskiego Katedra Geofizyki.