Juliusz Słowacki - biografia w datach.

- Przychodzi na świat 4 września (23 sierpnia „starego stylu”) 1809 r. w Krzemieńcu na Wołyniu (Ukraina), jako syn profesora literatury w Liceum Krzemieńskim(później na Uniwersytecie w Wilnie) Euzebiusza Słowackiego oraz Salomei z Januszewskich.
- 1811 r. – z związku z rozpoczęciem pracy na Uniwersytecie Wileńskim przez ojca Słowackiego cała rodzina przeprowadza się do Wilna.
- 1814 r. –śmierć ojca Słowackiego, jego matka Salomea otrzymuje po nim spadek w wysokości 70 000 złotych polskich – pod warunkiem, iż w razie powtórnego zamążpójścia połowę tej sumy przeznaczy na kształcenie młodego Juliusza. Poeta ma wówczas 5 lat. Rodzina powraca do Krzemieńca.
- sierpień 1817 r. - do Krzemieńca przyjeżdża profesor August Bcu, człowiek, którego pani Słowacka znała z czasu pobytu w Wilnie, gdzie wykładał on higienę i medycynę sądowa na tamtejszym uniwersytecie. Jeszcze w tym samym miesiącu Bcu bierze ślub z matka Słowackiego i wyjeżdżają w trójkę ponownie do Wilna, od tego momentu będzie się wychowywał z dwoma przyrodnimi siostrami.
- 1819 r. – Słowacki rozpoczyna naukę w gimnazjum. Tam poznaje swojego przyjaciela - Ludwika Szpitznagla, który z kolei przyjaźnił się z Antonim Edwardem Odyńcem.
- 1922 r. – matka Juliusza zaprasza debiutującego romantyka Adama Mickiewicza na obiad. Pierwsze spotkanie poetów.
- 26 października 1824 r. - doktor Bcu zostaje rażony piorunem w czasie poobiedniej drzemki. Zapomniano zamknąć okno w pokoju śpiącego, choć nad Wilnem przechodziła silna burza. Wdowie po profesorze wyznaczono pensję w wysokości rocznych zarobków męża.
- lipiec 1825 r. - Juliusz kończy gimnazjum wileńskie. Wakacje spędza w Krzemieńcu, po powrocie do Wilna wstępuje na wydział nauk moralnych i politycznych, na którym to wydziale studiował uprzednio jego przyjaciel Szpitznagel, od roku przebywający już w Petersburgu. Przeżywa swoja pierwsza miłość do Ludwiki Śniadeckiej.
- Boże Narodzenie 1827 r. – Słowacki oświadcza się swojej ukochanej, ta jednak uważając propozycję za koleżeński żart-odmawia.
- 1827 r. - z Petersburga wraca Szpitznagel, który po odbytych tam studiach lingwistycznych, przygotowuje się na wyjazd do ambasady imperatorskiej w Egipcie. Jednakże zaślepiony miłością do panny Rdułtowskiej popełnia samobójstwo.
W tym samym roku Słowacki wyrusza wraz z młodym Michalskim w podróż do Odessy (być może śladami Mickiewicza)
- 1829-1830 - pracuje w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie. W trakcie powstania listopadowego zyskuje sławę, jako autor patriotycznych wierszy m. in. : Hymn, Oda do wolności.
- marzec 1831 r. – wyjeżdża do Drezna, gdyż poproszono go, by zawiózł do listy do przywódców upadającego powstania będących na emigracji.
- 26 grudnia 1832 r. - Słowacki wyrusza w podróż do Szwajcarii. Tam zamieszkał w pensjonacie "Pod Wielkim Orłem" w mieście Paquis. Powstają m. in. poematy Lambro i Godzina myśli, Rozłączenie, dramat Balladyna (1834 r.). W Paryżu ukazuje się anonimowo Kordian.
- luty 1836 r. - Słowacki opuszcza Szwajcarię, wyrusza do Marsylii. We Włoszech i jako echa jego podróży powstają utwory : Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu (znany fragment Grób Agamemnona) , Ojciec zadżumionych
- 13 stycznia 1837 roku- Słowacki dociera do Jerozolimy.
- ok. 20 XII 1838 r. – powrót poety do Paryża.

Ok. 20 XII 1838 r. Słowacki powrócił do Paryża, gdzie pozostał już do końca życia. Natychmiast zaangażował się w działalność wydawniczą i pisarską, chcąc umocnić swoją pozycję w środowisku Wielkiej Emigracji oraz zdobyć uznanie i rangę poety narodowego.

1839-1841- Okres towarzyskiej aktywności i sukcesów, rywalizuje z Mickiewiczem, gra na giełdzie, próbuje się pojedynkować, kocha się w Joannie Bobrowej.

1839- Tworzy autobiograficzny poemat W Szwajcarii

1840- Tworzy:
Dramat Lilla Weneda (wyst. 1863), należy do arcydzieł pol. dramaturgii. Oraz dramat Mazepa.
Grób Agamemnona zaliczany do liryki refleksyjnej i filoz.,
poemat dygresyjny Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu

1841- Wydaje:
poemat dygresyjny Beniowski
ironiczną komedię romantyczną Fantazy

1842-43 Słowacki związał się przejściowo z Kołem Andrzeja Towiańskiego, jednak ta współpraca rychło się skończyła z uwagi na narastające różnice światopoglądowe oraz dominującą pozycję Mickiewicza w Kole.

1844- pisze traktat Genezis z Ducha i Fantazego;
wydaje Sen srebrny Salomei i Księdza Marka
parafraza Książę niezłomny
Tak mi Boże dopomóż

1845- Samuel Zborowski;
rozpoczął pisanie poematu Król-Duch, którego nie ukończył.

1847- wydanie Rapsod I

1848- Na wiadomość o wybuchu powstania wielkopolskiego zawiązał konfederację i na czele przyjaciół (J. Czarnowski, S. Tchorzewski, Andrzej Fredro) wyruszył do Poznania, gdzie przemawiał na zebraniu Komitetu Narodowego i zetknął się m.in. z K. Libeltem i W Stefańskim; 7 V 1849 r. na żądanie policji wyjechał do Wrocławia; gdzie spotkał się z matką ( nie widział jej 20 lat), a następnie wrócił do Paryża.

1849- Przeczuwając zbliżającą się śmierć napisał Słowacki "Testament mój", w którym pisze, że największym zadaniem narodu jest służba ojczyźnie.
3 kwietnia, umiera na gruźlicę, na rękach przyjaciela Felińskiego. Dwa dni później zostaje pochowany na cmentarzu Montmartre.