Leonardo da Vinci

Leonardo da Vinci to włoski malarz i teoretyk sztuki, rzeźbiarz, architekt, uczony i myśliciel epoki renesansu, wszechstronny i genialny artysta.
Urodził się 15 kwietnia 1452 roku niedaleko Florencji, w małej wiosce - Vinci. Był nieślubnym synem miejscowego notariusza Piera Antonia da Vinci i Catariny, o której niewiele dziś wiadomo.

Wynalazki Leonarda da Vinci nie wywarły jednak większego wpływu na rozwój techniki, gdyż uzyskanych rezultatów autor nigdy nie publikował. Do nielicznych zrealizowanych projektów należały projekty dźwigów.
Pracownia Verrocchia we Florencji, gdzie uczył się młody Leonardo, była jednym z licznych wówczas warsztatów, świadczących usługi malarskie, złotnicze i rzeźbiarskie. Dzieła wychodzące z tej pracowni odznaczały się finezją, elegancją, dbałością o szczegóły – toteż uchodziła ona za jedną z najlepszych we Włoszech. Leonardo uczył się tam malarskiej perspektywy, różnych technik malowania i rzeźbienia, anatomii ludzkiego ciała, botaniki, by zadowolić wybredne gusta bogatych klientów. Wkrótce Leonardo opuścił swego nauczyciela i założył własny warsztat. Rozpoczął pracę nad dużym obrazem „Pokłon trzech króli”, który zamówiono do głównego ołtarza w kościele w Scopeto. Spośród wszystkich sztuk Leonardo da Vinci najbardziej cenił właśnie malarstwo. Jego zdaniem, przewyższa ono muzykę i poezję, dlatego że „utrzymuje przy życiu ową harmonię proporcjonalnych członów, których nawet natura, przy całej swej mocy, nie mogła zachować”. Obraz miał być wcieleniem doskonałego piękna, które trwa i daje się wciąż podziwiać. Malarstwo Leonarda da Vinci jest subtelne i pełne wdzięku. Artysta używał delikatnych kolorów, doskonale znał perspektywę, miał świetne wyczucie kompozycji, znakomicie operował światłocieniem, do doskonałości doprowadził sposób malowania zwany sfumato, w którym kontury przedmiotów łagodnie się zacierały. Arcydziełem wykonanym w tej technice jest najbardziej znany obraz świata, czyli „Mona Liza”. Jasna karnacja twarzy i dekoltu lśni przy ciemnych szatach; łagodna gra światłocieniem i mgliste kontury sprawiają, że poszczególne części obrazu stapiają się w harmonijną całość. A przede wszystkim ten sławny, niezwykły uśmiech – subtelny i nieśmiały uśmiech Giocondy, która jest właściwie dopiero zapowiedzią uśmiechu. Postać na obrazie to prawdopodobnie Mona Liza di Giocnda, żona jednego ze znamienitych mieszkańców Florencji.


NAJSŁYNNIEJSZE OBRAZY

* Zwiastowanie (Uffzi, Florencja)
* Portret kobiety – Pani z Lichtenstein (National Galery of Art., Waszyngton)
* Madonna z kwiatem – Madonna Benois (Ermitaż, Petersburg)
* Madonna z goździkiem (Alte Pina kotek, Monachium)
* Pokłon Trzech Króli (Uffzi, Florencja)
* Święty Hieronim (Pinacoteca Vaticana, Rzym)
* Madonna wśród skał (Luwr, Paryż; inna wersja National Galery, Londyn)
* Madonna karmiąca dzieciątko – Madonna Litta (Ermitaż, Petersburg)
* Ostatnia Wieczerza (Refektarz klasztoru Santa Maria delle Grazie, Mediolan)
* Dama z gronostajem (Zbiory Czartoryskich, Muzeum Narodowe, Kraków)
* Gioconda – Mona Liza (Luwr, Paryż)
* Święta Anna Samotrzecia (Luwr, Paryż)
* Św. Jan Chrzciciel (Luwr, Paryż)