Karol Wojtyła- Papież Wszechczasłów...

W Wadowicach 18 maja 1920 roku Karolowi Wojtyle i Emilii z domu Kaczorowska urodził się syn Karol Józef, który później stał się Darem dla Świata. Karol był, jednym z trójki rodzeństwa: starszy brat Edmund urodził się 28 sierpnia 1906 roku, o siostrze która zmarła w wieku niemowlęcym nie ma bliższych wiadomości. Ojciec Karola w randze porucznika był urzędnikiem administracji wojskowej. Matka zajmowała się domem i dziećmi. Gdy Karol miał 9 lat przeżywszy 45 lat zmarła, pochowana została na cmentarzu Rakowieckim w Krakowie. Rodzina żyła bardzo skromnie, zwłaszcza po śmierci matki. W wieku 6 lat Karol rozpoczął naukę w siedmioklasowej Szkole Powszechnej im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Uczęszczając do szkoły razem z ojcem i kolegami odbył pielgrzymkę na Jasną Górę. Karol był dobrym uczniem w wieku 10-12 lat był ministrantem, ale jak sam przyznaje nie zbyt gorliwym. Spostrzegłszy to jego ojciec pewnego dnia powiedział: "Nie jesteś dobrym ministrantem. Nie modlisz się do Ducha Świętego. Powinieneś się modlić do Niego". Pokazał Karolowi modlitwę, której nie zapomniał do dnia dzisiejszego. Dla Karola była to ważna lekcja duchowa, trwalsza i silniejsza niż wszystkie, jakie mógł wyciągnąć w następstwie lektur lub nauczania. Rezultatem tej lekcji jest Encyklika o Duchu Świętym. Karol nigdy nie rozmawiał z ojcem o powołaniu kapłańskim, ale przykład dany przez ojca był dla niego takim pierwszym domowym seminarium.

W 1931 roku Karol rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum męskim w Wadowicach, będąc w gimnazjum służył codziennie mszy Św.
W 1932 roku zmarł brat Edmund, został pochowany na tym samym cmentarzu co jego matka. W maju 1938 roku Karol Wojtyła zadał egzamin dojrzałości z ocenami bardzo dobrymi. Latem wraz z ojcem wyprowadził się do Krakowa gdzie na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego rozpoczął studia na filologii polskiej. Wtedy Karol podjął samodzielne próby pisarskie. Jego pierwsze utwory to "Ballady beskidzkie" i "Dawid- renesansowy psałterz", który zadedykował matce. W czerwcu 1939 roku wystąpił w sztuce Mariana Nieżyńskiego " Kawaler księżycowy", sztuka cieszyła się wielkim powodzeniem. Zapisał się na drugi rok studiów wydziału filozoficznego, rok akademicki trwał jednak krótko, ponieważ gestapo aresztowało krakowskich profesorów, musiał przerwać naukę, od marca 1940 r. pracował jako goniec sklepowy, a od 11 października jako robotnik w Fabryce Sody Solvay w Krakowie. Okres okupacyjnej nocy przeznaczył na lekturę.
W lutym 1940 roku w parafii Św. Stanisława Kostki na Dębnikach Salezjanie zorganizowali rekolekcje, które umożliwiły Karolowi spotkanie z młodymi ludźmi. Wkrótce stworzyli Żywy Różaniec i kółko katechetyczne. Młodzi ludzie spotykali się w każdą sobotę na wspólnej modlitwie i dyskusjach religijnych. Czas wojny wiązał się z decyzją o wyborze drogi kapłańskiej, którą przypieczętowała zasadnicza decyzja podjęta po śmierci ojca 18 lutego 1941 roku, którego zwłoki spoczęły w rodzinnym grobie. Karol wspomina " Stało się dla mnie jasne, że Chrystus powołuje mnie do kapłaństwa". Jak brzemienna w skutki była to decyzja przekonała się o tym Polska i świat kilkadziesiąt lat później. W 1942 roku Karol Wojtyła rozpoczął studia teologiczne w tajnym Seminarium Duchownym w Krakowie.

Dnia 1 listopada 1946 roku Kardynał Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę, który swą mszę prymicyjną odprawił w Dzień Zaduszny. Po latach wspomina " Miejscem moich święceń była prywatna kaplica Arcybiskupów Krakowskich. W tej kaplicy, w czasie śpiewu Veni Creator Spiritus oraz Litanii do Wszystkich świętych, leżąc krzyżem oczekiwałem na moment złożenia rąk, jest to chwila szczególnie przejmująca. Każde powołanie swej najgładszej warstwie jest wielką tajemnicą, darem który nieskończenie przerasta człowieka. Wobec wielkości tego daru czujemy, jak bardzo do niego nie dorastamy". Ksiądz Wojtyła po raz pierwszy udzielił Sakramentu Chrztu Świętego Monice Katarzynie, córce swoich przyjaciół Tadeusza Kwiatkowskiego i Haliny Królikiewicz 11 listopada 1946 roku. Po czym wyjechał do Rzymu gdzie podoją studia na Papieskim Uniwersytecie Dominikańskim- Angelikum. Przedmiotem rozprawy doktorskiej była doktryna wiary u Św. Jana od Krzyża. Postać Jana od Krzyża fascynowała Karola od czasu, gdy Jan Tyranowski odkrył przed nim tego XVI-wiecznego karmelitę bosego. Pobyt w Rzymie tak wspomina: " Przyjechałem do Rzymu niosąc w sobie wielkie pragnienie, aby zwiedzanie Wiecznego Miasta rozpocząć od Katakumb. I tak się stało. Dwuletnie studia zakończone doktoratem, to były równocześnie dwa lata intensywnego (uczenia się Rzymu)" Po powrocie z Rzymu otrzymał dekret na wikarego w Niegowici koło Gdowa, 25 kilometrów od Krakowa.

W 1949 roku został przeniesiony do parafii Świętego Floriana w Krakowie, prowadził tam religie z młodzieżą akademicką, odbywał pielgrzymki do Sanktuarium Matki Boskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej. W 1951 roku rozpoczął przygotowania do habilitacji profesorskiej, którą ukończył w 1953 roku. W 1955 roku został członkiem Towarzystwa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Papież Pius XII w 1958 roku nominował Karola Wojtyłę biskupem Archidiecezji Krakowskiej. Był najmłodszym członkiem Episkopatu Polski, miał wtedy 38 lat. 28 września 1958 roku odbyła się konsekracja biskupa Karola Wojtyły. Był to dzień Świętego Wacława, patrona Katedry Krakowskiej. Jako biskup pracował w kurii wizytował parafie, święcił kościoły i kaplice, odwiedzał domy zakonne, udzielał święceń kapłańskich. Mając tak dużo pracy nie porzucił działalności naukowej. W dniach od 11 października do 2 listopada 1962 roku uczestniczył w pierwszej sesji Soboru Watykańskiego. W setną rocznicę Powstania Styczniowego odprawił Msze Świętą w Katedrze Wawelskiej.

8 października 1963 roku brał udział w II sesji Soboru Watykańskiego, wtedy papieżem po śmierci Jana XXIII był Paweł VI. W dniach od 5-15 grudnia 1963 roku odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej. 1 stycznia 1964 roku został mianowany arcybiskupem ordynariuszem Krakowskim. Z końcem maja 1967 roku papież Paweł VI ogłosił nominacje 27 nowych kardynałów wśród których zalazł się arcybiskup Wojtyła. Zgodnie ze starorzymską tradycją otrzymał jeden z kościołów Rzymskich. Arcybiskupowi krakowskiemu przydzielono kościół San Cesareo in Palatito. Kardynał Wojtyła rozpoczął okres intensywniejszej służby kościołowi, niełatwa to była praca w warunkach reżimu komunistycznego jaki panował w Polsce. Solidaryzując się z prymasem Polski Kardynałem Stefanem Wyszyńskim nie wyjechał na obrady Synodu Biskupów, gdy temu władze komunistyczne odmówiły wydania paszportu na wyjazd do Rzymu. Potem brał już udział we wszystkich kolejnych zgromadzeniach synodu, sympozjach naukowych, promocjach doktorskich i habilitacjach. Wielokrotnie brał udział w międzynarodowych zjazdach naukowych. Został wyróżniony doktoratem honoris causa Uniwersytetu im. Gutenberga w Moguncji. W tym czasie wiele podróżował.

W dniu 6 sierpnia 1978 roku zmarł papież Paweł VI. Kardynał Wojtyła wyjechał do Watykanu na uroczystości pogrzebowe, a następnie na konklawe. Papieżem został Jan Paweł I, którego pontyfikat trwał tylko 33 dni. 29 września nadeszła wiadomość o śmierci Ojca Świętego.
3 października 1978 roku Kardynał znów udał się na pogrzeb oraz na konklawe, po której pozostał w Rzymie na Stolicy Piotrowej jako Papież Jan Paweł II. Jest pierwszym w historii papieżem nie Włochem. Dzisiaj po ponad dwudziestu latach pontyfikatu Jana Pawła II możemy zastanawiać się nad niezwykłością daru jaki otrzymał świat. Najważniejsze dla nas jest świadectwo życia, wiary i cierpienia papieża, jego mądrość i wrażliwość na potrzeby i problemy ludzi. Jego słowa kierowane do wielu milionów ludzi na całym świecie nieustannie wskazują współczesnemu światu, jak przekroczyć próg nadziei. Już na początku pontyfikatu wezwał wszystkich, aby nie lękali się otworzyć drzwi Chrystusowi. Papież Polak doskonale wie na czym polega zasadniczy problem współczesnego człowieka, wtóry musiał bronić swojego człowieczeństwa przed totalitaryzmami i okrucieństwami ostatnich wojen. Do swoich rodaków w czasie pielgrzymek do Ojczyzny powiedział wiele proroczych słów, a między innymi i te, które zdają się być przypomnieniem powołania człowieka: "Bracia i siostry- mówił nie lękajcie się chcieć świętości!!! Nie lękajcie się być świętymi".

Podczas jednej z pielgrzymek został postrzelony przez tureckiego terrorystę Mehmeta Ali Agcę, któremu mimo wielkich cierpień i dolegliwości które zostawiły piętno po dziś dzień wybaczył i rozgrzeszył go z haniebnego czynu. Papież Polak został nazwany papieżem pielgrzymem, włada wieloma językami, dociera tam gdzie wie że potrzebna jest światłość Chrystusa. Nie ma dla niego wrogów- wszyscy są dziećmi bożymi, które stara się doprowadzić jak najbliżej Boga. Papież rodak jest dla mnie mino swego wieku choroby powodem do dumy i dla wielu wzorem do naśladowania.