Kultura w szkole - przemówienie

Koleżanki i Koledzy!
Dziesiejszego dnia zebraliśmy się tutaj, aby poruszyć kwestie dobrego zachowania się. Jest to temat bardzo obszerny, a czas mamy ograniczony. Skupmy się, więc na tym, co ma dla nas istotne znaczenie, a mianowicie kultura zachowania się naszej społeczności uczniowskiej na terenie szkoły.

Zadajmy sobie pytanie na co my uczniowie musimy zwrócić uwagę, aby nasze zachowanie można uznać za kulturalne. Przede wszystkim wchodząc do szkoły używajmy ręki i klamki, a nie traktujmy dzrwi z nogi. Szanujmy wszystkich pracowników szkolnych, kłaniajmy się pani w szatni, doceniajmy pracę osób sprzątjących po nas i dla nas. Mówienie dzień dobry czy do widzenia nie kosztuje, a świadzczy o naszym dobrym wychowaniu. Poważajmy nauczycieli, nie pyskujmy wyłuszczjąc swoje racje, nie przekrzykujmy, a korzystajmy z ich wiedzy i doświadczenia. Bo nie w sile głosu, a w budującej dyskusji będziemy partnerami. Nie skaczmy sobie do gardeł, nie używajmy pięści, zrezygnujmy z epitetów na korzyść imion jakie nosimy. Używajmy magicznych słów i nie mam na myśli abrakadabra czy hokus pokus, ale dziękuję, proszę, przepraszam i wszystkie formy pokrewne. Nie popychajmy się w szkolnej stołówce. Spróbujmy nie tratować się przy wyjściu ze szkoły. Bądźmy dla siebie milsi, uprzejmiejsi, skorzy do pomocy. Zwróćmy uwagę na nasz wygląd. Wedle przysłowia "jak nas widzą, tak nas piszą". Szkoła to nie klub, dyskoteka czy podwórko. Niechlujne włosy, podarte spodnie, kolczyk w nosie, bluzka do pępka, szczudły na nogach. Oj chyba ktoś zabłądził i niechcący trafił do szkoły? Zadabajmy o swój wygląd. Bądźmy podobni do uczniów, a nie do przbierańców.

Powiecie może, że przesadzam. Pomyślcie jednak, kto nie chciałby przeżyć w takiej szkole: przed szatnią kolega wita cię słowami "Cześć Ela!", a nie "Cześć Chuda!"; chłopak, który wpadł na Ciebie z impetem mówi "sorry kolego", a nie "jak łazisz połamańcu?"; nauczyciel chwali was za dobre zachowanie i obiecuje wycieczkę do lasu; cieszysz się, że pomogłeś woźnemu zreperować popsute drzwi; wychodzisz ze szkoły roześmiany, w grupce rówieśników, a nie uciekasz, bo zanowu spadł śnieg i będzie bolała głowa od śnieżnych kulek. Czy to jest szkoła marzeń? Nie, to szkoła kulturalnego zachowania. Życzę Wam i sobie, aby nasze gimnazjum, takie było.