Charakterystyka spółek.

Spółkami handlowymi są:
Spółki osobowe, wśród których wyróżniamy:

* spółka jawna
* spółka partnerska
* spółka komandytowa
* spółka komandytowo akcyjna

Spółki kapitałowe, do których zaliczamy:
* spółka akcyjna
* spółka z o.o.

Spółki - charakterystyka


Spółki

Działalność gospodarczą można prowadzić w różnych formach organizacyjne-prawnych. Wybór formy zależy od rozmiarów działalności, liczby osób w nią zaangażowanych, celów tej działalności itp. W podstawowej klasyfikacji podmioty gospodarcze dzieli się na pojedyncze podmioty gospodarcze i spółki. Pojedynczym podmiotem gospodarczym jest podmiot, który prawnie reprezentowany jest przez osobę fizyczną, np. pojedynczy kupiec lub wytwórca, właściciel gospodarstwa ogrodniczego, świadczący usługi w wolnym zawodzie (np. adwokat, lekarz, tłumacz).
Nie zawsze pojedyncze prowadzenie działalności gospodarczej jest możliwe lub celowe. Jeżeli na przykład podmiot gospodarczy prowadzący taką działalność nie dysponuje odpowiednim kapitałem, umiejętnościami i kwalifikacjami czy pomieszczeniem, może podjąć decyzję prowadzenia działalności gospodarczej wspólnie z innymi osobami. Może on wówczas zawrzeć umowę spółki i dzięki powstaniu spółki ma szansę prowadzenia korzystniejszej działalności. Spółkę można utworzyć na podstawie przepisów kodeksu cywilnego lub kodeksu handlowego.
Kiedy zamierza się prowadzić działalność gospodarczą na niedużą skalę, np. w dziedzinie handlu, wytwórczości, usług, odpowiednia może być najprostsza forma organizacyjna oparta na przepisach kodeksu cywilnego, czyli spółka prawa cywilnego, potocznie zwana spółką cywilną. Spółka taka powstaje tylko na mocy porozumienia wspólników, bez dodatkowych wymagań oraz formalności, i nie podlega wpisowi do rejestru handlowego spółek.
Większe przedsięwzięcia gospodarcze, z perspektywą szerokiej współpracy handlowej i produkcyjnej, z koniecznością zaangażowania poważniejszego kapitału, z udziałem wielu wspólników, wymagają z reguły utworzenia spółki przewidzianej przez kodeks handlowy, czyli spółki prawa handlowego, zwanej również spółką handlową. Do najczęściej spotykanych spółek prawa handlowego należą: spółka jawna, spółka komandytowa, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.
Oprócz wyraźnego podziału na spółki prawa cywilnego i spółki prawa handlowego, spółki dzieli się również na spółki osobowe oraz spółki kapitałowe.
Spółki osobowe opierają swoją działalność nie tylko na wkładzie kapitałowym, ale głównie na osobistej pracy wspólników w przedsiębiorstwie spółki. Do takich spółek zalicza się spółkę cywilną i spółkę jawną oraz komandytową. Do spółek kapitałowych zaliczane są pozostałe spółki prawa handlowego.

Spółka prawa handlowego

Powstanie i działalność spółki cywilnej regulowane są przepisami kodeksu cywilnego (art. od 860 do 875). Do podjęcia działalności w formie spółki cywilnej potrzebna jest pisemna umowa zawarta przez wspólników, która może być zawiązana bez udziału notariusza. W umowie należy między innymi określić cel gospodarczy spółki, np. działalność
handlowa, gastronomiczna, rodzaj wytwarzanych wyrobów oraz wkłady, jakie wspólnicy wnoszą do spółki. Przez zawarcie umowy wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez określone działanie. Działaniem tym może być wniesienie wkładu pieniężnego, wniesienie prawa do lokalu lub patentu, świadczenie usług.
Istotną cechą spółki cywilnej jest to, że wspólnicy odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem osobistym za zobowiązania spółki. Wynika z tego, że kiedy majątek spółki nie wystarcza do zaspokojenia roszczeń wierzycieli, wówczas wierzyciele spółki cywilnej dochodzą zaspokojenia swoich roszczeń w majątku osobistym wspólników. Spółka cywilna nie ma osobowości prawnej i dlatego - mimo istnienia majątku spółki - prawnym właścicielem tego majątku nie jest spółka, lecz wszyscy jej wspólnicy łącznie i niepodzielnie jako współwłaściciele. Podobnie jest również w spółce jawnej. Konsekwencją braku osobowości prawnej jest również to, iż spółka cywilna nie jest stroną w procesach sądowych, powodami czy pozwanymi są zaś wspólnicy. Spółka cywilna musi podjęcie działalności gospodarczej zgłosić do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez gminy.
b. Spółki prawa handlowego
Spółki prawa handlowego są spółkami powstałymi na podstawie przepisów kodeksu handlowego (rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r.), które były w wielu punktach kilkakrotnie zmieniane i uzupełniane. W brzmieniu obecnie obowiązującym kodeks handlowy wyróżnia cztery rodzaje spółek: spółkę jawną, spółkę komandytową, spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i spółkę akcyjną.
Spółki prawa handlowego charakteryzują się tym, że podlegają wpisowi do rejestru handlowego spółek, prowadzonego przez sądy. Rejestr jest jawny i każda zainteresowana osoba ma do niego wgląd. Do rejestru wpisywane są wszystkie dane identyfikujące spółkę oraz wszelkie zmiany w umowie spółki, składane są odpisy bilansu i inwentarza. Celem tego jest ochrona osób trzecich, potencjalnych kontrahentów spółki, którzy mogą z rejestru czerpać informacje o formie i kondycji gospodarczej spółki. Urzędowa nazwa spółki prawa handlowego, czyli jej firma, korzysta z ochrony prawnej. Oznacza to, że przepisy zabezpieczają przed bezprawnym używaniem nazwy (firmy) spółki przez nieuczciwych konkurentów. Jedynie spółki prawa handlowego mogą ustanawiać prokurenta, czyli szczególnego rodzaju pełnomocnika handlowego, upoważnionego do wszystkich czynności związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Spółka jawna

Spółka jawna jest spółką, która prowadzi we wspólnym imieniu przedsiębiorstwo zarobkowe. Zawiązuje się ją na podstawie umowy zawartej przez wspólników na piśmie i - podobnie jak spółka cywilna - nie wymaga ona formy aktu notarialnego oraz nie ma osobowości prawnej, może jednakże nabywać prawa, zaciągać zobowiązania oraz występować w sądzie w procesie cywilnym w charakterze strony. Spółkę należy wpisać do rejestru handlowego w sądzie, w którego okręgu ma ona siedzibę. Umowa i wpis do rejestru powinny określać firmę spółki, czyli jej nazwę. W spółce jawnej firmą są najczęściej nazwiska wszystkich wspólników, lecz kiedy wspólników jest wielu, można podać pierwszą literę imienia i nazwisko jednego lub kilku wspólników z dopiskiem wskazującym na spółkę. Można to określić w taki na przykład sposób: „J. Kowalski i spółka" albo „J. Kowalski i S-ka". Obok takiego oznaczenia firma może zawierać dodatki bliżej określające przedsiębiorstwo: „Stolarnia", „Handel hurtowy" itp.
Do zawarcia spółki jawnej nie jest wymagane wniesienie jakiegokolwiek kapitału, chociaż przepisy takiej możliwości nie wykluczają. Wkładem wniesionym do spółki mogą być rzeczy, pozwolenie korzystania z prawa (np. z patentu) lub wykonywanie pracy. Spółkę może reprezentować każdy ze wspólników, chyba że w umowie określone zostały pewne zastrzeżenia.
Każdy ze wspólników odpowiada za zobowiązania spółki solidarnie i bez ograniczenia całym swoim majątkiem, nie tylko wkładem wniesionym do spółki. Odpowiedzialność solidarna oznacza w tym wypadku, że wierzyciel może żądać uregulowania całej należności albo od jednego wspólnika, albo od kilku, albo od wszystkich i od spółki.
Wspólnikom nie wolno wykonywać działalności sprzecznej z interesami spółki. Dotyczy to zwłaszcza działań konkurencyjnych. W praktyce chodzi o to, że wspólnikowi nie wolno bez zezwolenia pozostałych wspólników zajmować się interesami konkurencyjnymi ani uczestniczyć w spółce konkurencyjnej jako wspólnik lub członek władz.

Spółka komandytowa

Spółkę komandytową zalicza się również -- podobnie jak spółkę jawną - - do spółek osobowych. Podstawowa różnica między tymi spółkami polega na tym, że w spółce komandytowej są dwie kategorie wspólników. Do pierwszej należą wspólnicy odpowiadający za zobowiązania spółki wobec wierzycieli w sposób nieograniczony, czyli całym swoim majątkiem, również osobistym, a więc tak, jak wspólnicy w spółce jawnej. Są oni nazywani komplementariuszami w odróżnieniu od drugiego rodzaju wspólników, zwanych komandytariuszami. Komandytariusze odpowiadają za zobowiązania spółki tylko do wysokości wniesionego do spółki wkładu, podobnie jak w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która zostanie scharakteryzowana w następnym punkcie.
W spółce komandytowej musi być co najmniej jeden komplementariusz i jeden komandytariusz. Firma (nazwa) spółki powinna zawierać nazwisko co najmniej jednego komplementariusza oraz oznaczenie określające, że jest to spółka komandytowa. Nazwisko komandytariusza nie może figurować w nazwie firmy i nie ma on prawa reprezentować spółki wobec osób trzecich, może jednak działać w innych podmiotach gospodarczych (nawet konkurencyjnych) bez zezwolenia pozostałych wspólników.
Przepisy wielu krajów wyodrębniają jeszcze spółkę cichą, która jest w zasadzie spółką jawną z udziałem wspólnika cichego uczestniczącego w spółce wyłącznie swoim wkładem kapitałowym. Wspólnik cichy działa w przedsiębiorstwie anonimowo, nie figuruje w rejestrze handlowym i nie odpowiada wobec wierzycieli spółki, uczestniczy natomiast w zyskach i stratach spółki w stosunku do wniesionego wkładu lub w sposób ustalony przez wspólników. Polskie przepisy nie uwzględniają tego rodzaju spółki.

Spółka komandytowo-akcyjna

Powstanie i istota spółki.

Spółką komandytowo-akcyjną: jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

Statut spółki komandytowo - akcyjnej powinien zawierać:
- firmę i siedzibę spółki,
- przedmiot działalności spółki,
- czas trwania spółki, jeżeli jest oznaczony,
- oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego komplementariusza oraz ich wartość,
- wysokość kapitału zakładowego, sposób jego zebrania, wartość nominalną akcji i ich liczbę ze wskazaniem, czy akcje są imienne, czy na okaziciela,
- liczbę akcji poszczególnych rodzajów i związane z nimi uprawnienia, jeżeli mają być wprowadzone akcje różnych rodzajów,
- nazwiska i imiona albo firmy (nazwy) komplementariuszy oraz ich siedziby,
- organizację walnego zgromadzenia i rady nadzorczej, jeżeli ustawa lub statut przewiduje ustanowienie rady nadzorczej. Statut spółki komandytowo-akcyjnej powinien być sporządzony w formie aktu notarialnego.

Zgłoszenie spółki do sądu rejestrowego powinno zawierać:
- firmę, siedzibę i adres spółki,
- przedmiot działalności spółki,
- wysokość kapitału zakładowego, liczbę i wartość nominalną akcji,
- liczbę akcji uprzywilejowanych i rodzaj uprzywilejowania, jeżeli statut je przewiduje,
- wzmiankę, jaka część kapitału zakładowego została wpłacona przed zarejestrowaniem,
- nazwiska i imiona albo firmy (nazwy) komplementariuszy oraz okoliczności dotyczące ograniczenia ich zdolności do czynności prawnych, jeżeli takie istnieją,
- nazwiska i imiona osób uprawnionych do reprezentowania spółki i sposób reprezentacji; w przypadku, gdy komplementariusze powierzyli tylko niektórym spośród siebie prowadzenie spraw spółki, zaznaczenie tej okoliczności,
- czas trwania spółki, jeżeli jest oznaczony.

Spółka komandytowo - akcyjna powstaje z chwilą wpisu do rejestru przedsiębiorców. Osoby, które działały
w imieniu spółki po jej zawiązaniu, a przed jej wpisem do rejestru, odpowiadają solidarnie


Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Do utworzenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, powołanej w celu prowadzenia działalności gospodarczej, potrzebny jest jeden lub więcej założycieli. Umowa spółki powinna być zawiązana w formie aktu notarialnego. W praktyce spółka z ograniczoną odpowiedzialnością określana jest skrótowo jako „spółka z o.o." (lub: sp. z o.o.). Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością podlega wpisowi do rejestru sądowego i ma osobowość prawną. Wspólnicy, jako współwłaściciele spółki, wnoszą do spółki wkłady w formie pieniężnej lub niepieniężnej, które tworzą kapitał zakładowy spółki. Wkład w formie niepieniężnej, np. w postaci maszyn, urządzeń, surowców, nosi nazwę aportu. Kapitał zakładowy spółki rozkładany jest na udziały o równej lub nierównej wysokości, zależnie od umowy spółki.
Obowiązujące przepisy przewidują, że kapitał zakładowy spółki z o.o. powinien wynosić co najmniej 4000 zł. Powiększenie kapitału własnego spółki może nastąpić w drodze dopłat do wkładów lub przyjęcia dodatkowych wspólników do spółki, co musi znaleźć swoje odzwierciedlenie w rejestrze spółki. Posiadanie określonego kapitału (majątku) spółki, jako wymaganie bezwzględne, jest jednym z podstawowych czynników różniących spółkę z o.o. od spółki cywilnej lub spółki jawnej.
Wspólnicy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiadają - jak sama nazwa spółki na to wskazuje - w określonych granicach; tj. tylko do wysokości wkładów, i w takim samym zakresie uczestniczą w stratach. Są tu więc dwa odrębne rodzaje majątku: majątek spółki oraz majątek osobisty wspólników. Wyjątkiem są tu zobowiązania z tytułu podatków wobec skarbu państwa, bo wtedy wspólnicy odpowiadają całym swym majątkiem. Wspólnicy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie są najczęściej zaangażowani bezpośrednio w prowadzenie przedsiębiorstwa, jeżeli nie są członkami władz spółki. Tego rodzaju spółkę zakłada się wówczas, gdy wspólnicy chcą uchronić swój majątek osobisty od ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej w ramach spółki.
W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością regułą jest swoboda dysponowania udziałami. Ograniczenia, tj. zbywanie udziałów lub zastawianie udziałów, mogą jedynie wynikać z umowy spółki lub z przepisów kodeksu handlowego. Ogólne przepisy stanowią, że zbycie udziału uzależnione jest od zezwolenia zarządu spółki.
W spółkach cywilnej i jawnej, ze względu na osobiste i bezpośrednie działanie wspólników, każdy z nich jest uprawniony do prowadzenia spraw spółki i reprezentowania jej na zewnątrz.
W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością natomiast (podobnie jak w spółce akcyjnej) udziałowcy wykorzystują swe uprawnienia przez władze spółki.
Władzami spółki z ograniczoną odpowiedzialnością są: zgromadzenie wspólników, rada nadzorcza, komisja rewizyjna i zarząd.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest najbardziej rozpowszechnioną formą organizacyjną mniejszych i średnich przedsiębiorstw i jest uznawana przez ustawodawstwa prawie wszystkich krajów rozwiniętych gospodarczo.



Spółka akcyjna

Spółka akcyjna jest następną spółką kapitałową o osobowości prawnej tworzoną przez notarialnie sporządzoną umowę spółki oraz wpis do sądowego rejestru handlowego i posiadającą kapitał zakładowy. Charakterystyczną cechą spółki akcyjnej jest kapitał zakładowy spółki, zwany kapitałem akcyjnym, o minimalnej wysokości 100 tys. zł, który dzieli się na akcje o równej wartości nominalnej. Akcja jest więc tu jednostką kapitału zakładowego. Udziałowcy spółki, czyli akcjonariusze, odpowiadają za zobowiązania spółki tylko do wysokości posiadanych przez nich akcji, a więc nie odpowiadają swym majątkiem osobistym. Zysk spółki rozdzielany jest proporcjonalnie do nominalnej wartości akcji.
Akcje, jako papiery wartościowe, są przedmiotem obrotu handlowego (głównie na giełdach), można więc je kupić i sprzedać tak, jak każdy inny towar. Wykorzystując rynek kapitałowy, spółki akcyjne są w stanie zgromadzić duże kapitały i dlatego forma spółki akcyjnej jest typowa dla dużych i bardzo dużych przedsiębiorstw przemysłowych, handlowych, komunikacyjnych oraz banków i towarzystw ubezpieczeniowych. Atrakcyjność spółki akcyjnej dla wielkich przedsiębiorców wynika również z rozproszenia akcji wśród wielu akcjonariuszy. Akcjonariusze dysponujący jedną akcją lub niewielką ich liczbą nie są zazwyczaj zainteresowani w zarządzaniu spółką przez udział w zgromadzeniach, gdzie jedna akcja liczy się jako jeden głos i gdzie decyzje zapadają większością głosów. Skonsolidowana grupa większych akcjonariuszy dąży więc do opanowania spółki akcyjnej i podejmowania uchwał wygodnych dla siebie, wykorzystując w ten sposób kapitał drobnych akcjonariuszy.
Akcje mogą mieć formę akcji na okaziciela lub akcji imiennych. Akcje na okaziciela nie mają zapisu wskazującego właściciela akcji i dlatego akcjonariusz może je zbywać na rzecz innych osób bez formalności, gdyż samo posiadanie takiej akcji jest dowodem udziału w spółce. Większość akcji stanowią właśnie akcje na okaziciela, gdyż ułatwia to operacje na rynku papierów wartościowych. Akcje imienne są również zbywalne, lecz na ich sprzedaż musi zazwyczaj wyrazić zgodę zarząd spółki. Akcje te są wpisywane do prowadzonej przez zarząd spółki księgi akcyjnej, gdzie określone jest nazwisko każdorazowego posiadacza akcji imiennej i jego adres. Spółka może wydawać akcje o szczególnych uprawnieniach, zwane akcjami uprzywilejowanymi. Akcje te są zazwyczaj akcjami imiennymi. Uprzywilejowanie akcji może dotyczyć na przykład przyznania jednej akcji większej liczby głosów niż jeden, nie większej jednak niż pięć głosów, przyznania akcjom wyższego udziahz w podziale zysku i większego udziału w podziale majątku spółki w razie jej likwidacji. Osobom, które organizowały spółkę i oddały szczególne usługi przy jej powstawaniu, spółka może wydawać - jako swego rodzaju wynagrodzenia za ich działalność - imienne świadectwa założycielskie. Świadectwa te, ważne na okres najwyżej 25 lat od chwili zarejestrowania spółki, uprawniają do udziału w podziale zysku spółki.
Władzami spółki akcyjnej - podobnie jak spółki z o.o. --- są: walne zgromadzenie, rada nadzorcza, komisja rewizyjna i zarząd. Akcjonariusze otrzymują z tytułu posiadanych akcji część zysku
osiągniętego przez spółkę w danym roku. Ta część zysku przeznaczona przez walne zgromadzenie na wypłatę akcjonariuszom nosi nazwę dywidendy. Jest ona podzielona w równy sposób na wszystkie akcje, wyjątkiem mogą tu być jedynie akcje uprzywilejowane. Można również część zysku przeznaczyć na dodatkowe wynagrodzenia dla członków zarządu zwane tantiemami.

Spółki z udziałem zagranicznym

Spółki z udziałem zagranicznym stanowią wspólne przedsięwzięcie kapitału zagranicznego oraz polskiego lub tylko zagranicznego i mogą to być przedsiębiorstwa wytwórcze, handlowe i usługowe. Często do określenia wspólnych przedsięwzięć międzynarodowych używa się angielskiej nazwy joint venture, co oznacza wspólne ryzyko czy też wspólną jednostkę gospodarczą. Nieraz joint venture określane jest jako zespół trzech elementów: wspólna firma - wspólny cel - wspólny zysk. Forma prawna wspólnych przedsiębiorstw (1. mn. joint ventures) w Polsce ma postać spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej.
Joint ventures traktowane są u nas jako instrumenty poprawy efektywności gospodarowania sprzyjające rozwojowi współpracy gospodarczej z kapitałem zagranicznym i zmianom strukturalnym naszej gospodarki.
Przez tworzenie joint ventures polska gospodarka spodziewa się uzyskać różnego rodzaju korzyści.
Spośród tych korzyści warto wymienić:
- napływ zagranicznego kapitału w dewizach w celu finansowania przedsięwzięć gospodarczych,
- bezdewizowy import nowoczesnej technologii i nowoczesnych metod zarządzania,
- poprawę sytuacji zatrudnieniowej.
Napływ kapitału obcego w celu zakładania joint ventures może łagodzić deficyt dewiz i powodować ożywienie gospodarki, na przykład przez poprawę zaopatrzenia w surowce i materiały zagraniczne, zagospodarowanie nie wykorzystanych mocy produkcyjnych, i w wyniku tego może przyczynić się do korzystniejszego kształtowania się bilansu płatniczego kraju. Napływ kapitałów zagranicznych w celu podejmowania wspólnych przedsięwzięć jest znacznie bezpieczniejszą formą ich wykorzystania w gospodarce narodowej niż zaciąganie kredytów. Przede wszystkim nie ma tu bezpośredniego obciążenia finansowego skarbu państwa w postaci spłat kredytu i odsetek, ponieważ wspólnicy sami dbają o to, by włożony kapitał był efektywnie wykorzystany. Ryzyko związane z zagospodarowaniem kapitału spoczywa więc na inwestorze zagranicznym i partnerze krajowym.
Wprowadzanie nowoczesnej techniki i technologii za pośrednictwem joint ventures wpływa na zmniejszenie dystansu technologicznego w stosunku do producentów zagranicznych. Ułatwia to rozwój produkcji wyrobów bardziej nowoczesnych i wysokiej jakości. Inwestorzy zagraniczni wprowadzają z reguły do zakładanych spółek metody zarządzania stosowane w zachodnich przedsiębiorstwach, co przyczynia się do ogólnego wzrostu kwalifikacji kadry kierowniczej i do racjonalizacji pracy. Import nowej techniki i metod zarządzania przez zakup licencji lub knoty-how' może nie być tak efektywny, jak w wypadku wspólnych przedsięwzięć, gdyż zagraniczny kontrahent sprzedający tylko licencję nie jest zainteresowany końcowym efektem. Inaczej jest w razie zaangażowania kapitału w joint venture, kiedy to inwestor zagraniczny wprowadzający elementy nowej techniki uczestniczy i w produkcji, i w zyskach. Przyczyniając się do modernizacji i racjonalizacji wytwarzania opartego na importowanej technice, joint ventures osłabiają często monopolistyczną pozycję krajowych przedsiębiorstw, zmuszając je do zastosowania postępu technicznego.
Nowo formujące się spółki z udziałem zagranicznym stwarzają możliwość powstawania nowych stanowisk pracy i wpływają na racjonalizację zatrudnienia przez wzrost wydajności pracy.
Utworzenie spółki z udziałem zagranicznym nie wymaga w zasadzie zezwolenia. Uzyskanie zezwolenia jest konieczne jedynie w nielicznych rodzajach działalności gospodarczej, np. zarządzanie portami morskimi i lotniczymi, obrót nieruchomościami, produkcja obronna. Organem nadzorującym joint ventures jest Prezes Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych. W celu zachęcenia partnerów zagranicznych do inwestowania większego kapitału Minister Finansów może zwolnić spółkę od podatku dochodowego, jeżeli wkłady partnera zagranicznego do spółki przekraczają równowartość 2 milionów ECU' . Kontrahent zagraniczny w spółce z udziałem zagranicznym ma prawo przekazać za granicę bez odrębnego zezwolenia dewizowego walutę obcą w wysokości zysku wypłaconego mu przez spółkę. Jest to również zachęta do inwestowania w joint ventures w Polsce.
Mimo zachęt typu administracyjnego do tworzenia joint ventures, nie odczuwa się jeszcze dużego - jak na nasze potrzeby i aspiracje - zainteresowania zagranicznych inwestorów wspólnymi przedsięwzięciami. Braku dostatecznej aktywności ze strony kapitału zagranicznego upatruje się często w niezbyt sprawnej infrastrukturze gospodarczej, czyli urządzeniach i instytucjach niezbędnych do zapewnienia należytego funkcjonowania gospodarki narodowej. Zastrzeżenia wnosi się do sprawności instytucji finansowych, telekomunikacji, transportu itp. Inwestorzy zagraniczni przed decyzją dotyczącą transferu kapitału oceniają również stabilność polityczną i gospodarczą kraju, która nie jest w wypadku inwestowania bez znaczenia.
Małe firmy zagraniczne stanowią zdecydowaną większość wśród firm włączających się do naszego obiegu gospodarczego. Angażują one swe kapitały głównie w usługach, np. w transporcie, budownictwie, konsultingu, a więc w dziedzinach nie wymagających z reguły wielkich nakładów. W przemyśle ich działalność obejmuje głównie przemysł lekki oraz rolno-spożywczy . Duże firmy interesują się przede wszystkim hotelarstwem , łącznością , przemysłem maszynowym , chemicznym i odzieżowym oraz fabrykami papierosów .

Spółka partnerska

Powstanie i istota spółki.
Spółką partnerską jest spółka osobowa, utworzona przez wspólników (partnerów) w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Partnerami w spółce mogą być osoby fizyczne uprawione do wykonywania zawodu : adwokata, aptekarza, architekta, biegłego rewidenta, brokera ubezpieczeniowego, doradcy podatkowego, księgowego, lekarza, stomatologa, weterynarza, notariusza, pielęgniarki, położnej, radcy prawnego, rzecznika patentowego, rzeczoznawcy majątkowego i tłumacza przysięgłego.

Umowa spółki partnerskiej powinna zawierać :
- określenie wolnego zawodu wykonywanego przez partnerów w ramach spółki,
- przedmiot działalności spółki,
- nazwiska i imiona partnerów, którzy ponoszą nieograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania spółki,
- w przypadku, gdy spółkę reprezentują tylko niektórzy partnerzy, nazwiska i imiona tych partnerów,
- firmę i siedzibę spółki,
- czas trwania spółki, jeżeli jest oznaczony,
- określenie wkładów wnoszonych przez każdego partnera i ich wartość.

Zgłoszenie spółki partnerskiej do sądu rejestrowego powinno zawierać :
- firmę, siedzibę, adres spółki, nazwiska i imiona partnerów oraz ich adresy,
- określenie wolnego zawodu wykonywanego przez partnerów w ramach spółki,
- przedmiot działalności spółki,
- nazwiska i imiona partnerów, którzy są uprawnieni do reprezentowania spółki; nie dotyczy to przypadku, gdy umowa spółki nie przewiduje ograniczeń prawa reprezentacji przez partnerów,
- nazwiska i imiona prokurentów lub osób powołanych w skład zarządu,
- nazwiska i imiona partnerów, którzy ponoszą nieograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania spółki.
Do zgłoszenia spółki partnerskiej do sądu rejestrowego należy dołączyć dokumenty potwierdzające uprawnienia każdego partnera do wykonywania wolnego zawodu