Czy wielka literatura mnie zachwyca?

Czy wielka literatura mnie zachwyca? Ależ oczywiście! Bez dłuższego zastanowienia przytaknęłam, ponieważ samo pojęcie „wielkości” wzbudza we mnie respekt i konieczność poszanowania. Dopiero po chwili zrozumiałam, że jest to pojęcie względne. Bowiem czy są to dzieła wybitnych autorów, których podziwiamy od wielu pokoleń? Czy jednak każdy sam tworzy listę literatury która jest dla danej osoby wielka a sława autora nie ma najmniejszego znaczenia?

Osobiście fascynuje mnie literatura, która wpływa na mój nastrój, sposób spoglądania na otaczający świat...na moje życie. I ten ogromny wpływ świadczy o wielkości danego utworu. Zdaję sobie sprawę, że dawniej zainteresowanie i szacunek wzbudzały inne utwory, które pomagały ludziom wierzyć w lepsze jutro i dzielnie żyć dalej. ”Rozumieć dzieło, to stwarzać je w sobie na nowo. Każde pokolenie szuka nowych wzruszeń mistrzów dziełach starych mistrzów” , lecz niestety, nie zawsze udaję nam się je odnaleźć. Może dlatego lektury nie cieszą się już tak wielką popularnością jak dawniej. Często mówi się o nieprzemijalności dzieł wielkich mistrzów pióra, lecz czy miarą mocy i wartości dzieła jest liczba kolejnych pokoleń, które zapoznawały się z utworem (często wbrew swojej woli) ?

Zbiór cennych i godnych uwagi utworów jest tak ogromny, że każdy powinien znaleźć coś odpowiedniego i „wielkiego” dla siebie: są kolorowe serie zdobione serduszkami, są wzruszające smutasy lub po prostu okropne nudziarstwa! Są również arcydzieła posiadające naprawdę małą grupę czytelników, tytuły nagrodzone Noblem i są też „jednorazówki”, które od razu po przeczytaniu przeznaczone są na makulaturę. Nasze wybory i upodobania zależą od osobowości i wewnętrznych potrzeb. Zauważyłam to przy ostatniej rozmowie z koleżanką, której bardzo polecałam krótką i wzruszającą powieść autorstwa Erica- Emanuela Schmitta pt.” Oskar i pani Róża”. Gdy w skrócie opowiedziałam jej o tematyce poruszonej w utworze – zdecydowanie odmówiła przeczytania tego, co we mnie wzbudziło niesamowite uczucia. Tak…stwierdziła że to „nie dla niej”. Oczywiście zaakceptowałam jej decyzje, chociaż nie ukrywam, że powinna najpierw przeczytać i dopiero wygłosić swoją opinię.

Nie potrafię więc wymienić wielkiej literatury, która fascynowałaby wszystkich bez wyjątku. Upodobania ludzi są tak różnorodne, tak zaskakujące, że trudno spodziewać się że każde dzieło zostanie odebrane pozytywnie.

Osobiście bardzo się cieszę, że powoli zapełnia się mój zbiór ciekawych utworów, które uznałam za wielkie. Są bowiem książki, których czytanie jest sposobem na miłe spędzenie wolnej chwili. Wtedy właśnie czytam, bo to bardzo lubię i czuję, że to dobra książka. O miłości – ale nie zwykłe romansidło, o okropnej zbrodni – lecz nie tani kryminał. Jest również literatura „wielka” którą czytam jednym tchem, przy latarce pod kołdrą – po to, aby dotrzeć do końca, dowiedzieć się co było i jak się skończyło. Prawdziwy zachwyt odczuwam, gdy przy ostatniej kartce utworu – łzy napływają mi do oczu, ponieważ już nie spotkam bohaterów i nie dowiem się o nich niczego więcej! To jest prawdziwy ból który z biegiem czasu przemienia się w prawdziwy i niezapomniany zachwyt. Moja ukochana, czarująca literatura jest wielka, bo nigdy nie poucza mnie natrętnie i strasznie namolnie, zaś jej niezwykła mądrość dociera do mnie w zaczarowany i jakże bezbolesny sposób – w trakcie czytania.

Po dłuższym zastanowieniu się nad sensem zadanego pytania, moja odpowiedź nie ulegnie zmianie. Nadal uważam, że wielka literatura zachwyca mnie ogromnie i jest nieodłącznym elementem mojego rozwijającego się życia. Właśnie ona pomaga mi w trudnych chwilach, wywołuje uśmiech na twarzy lub czasami równie potrzebne łzy. Po tej krótkiej refleksji – nie mogę doczekać się aż sięgnę po następną ciekawą książkę…może również ona zostanie uznana za wielką przez moje serce…

„Od nas zależy, co w dziełach widzimy”.

Cytaty :
A.France oraz Cz. Miłosz - „ Księga cytatów” pod redakcją Jerzego Matusiaka i Janusza Rohozińskiego.