Przemówienie

Drodzy Nauczyciele i Wychowawcy! Drogie Koleżanki i Koledzy!

Nadeszła właśnie chwila, kiedy przyszło się nam pożegnać. Dla nas, absolwentów, jest to moment szczególny, gdyż oto ostatni już raz oczekujemy na wręczenie świadectw w murach tej szkoły. Każdy z nas zapewne myśli, co wyniósł z tego miejsca, czego się nauczył, co jeszcze mógł uczynić, aby doskonalić siebie. Dochodzimy jednak do refleksji, że tę szkołę zapamiętamy na zawsze.

Nie zawsze było dobrze. Wichry losu rzucały nas to na mieliznę, to na głęboką wodę. Z uporem dążyliśmy do postawionych sobie wcześniej celów. W znacznym stopniu pomogli nam w tym nauczyciele. To właśnie im chcielibyśmy teraz złożyć podziękowania płynące prosto z serc. Dziękujemy za to, że przekazaliście nam nie tylko wiedzę merytoryczną, lecz także staraliście się nam wpoić zasady moralne. Choć często nie chcieliśmy zaakceptować Waszego zdania, po latach zrozumiemy słuszność Waszych decyzji i upomnień. Jesteśmy pełni wdzięczności za Wasz wysiłek i poświęcenie w trudnej drodze nauczania nas. Mimo naszych wielokrotnych oporów, udało Wam się osiągnąć ten cel.

Przyszliśmy tu trzy lata temu. Świat wtedy wydawał nam się całkiem inny. Wszystko wokół było piękne i pełne kolorów. Wychodzimy stąd dojrzalsi, pełni doświadczeń, posiadając większy bagaż wiedzy. Przez ten czas odbyliśmy podróż, podczas której to właśnie Wy nauczyliście nas, jak żyć i jak wykorzystywać własne zdolności. Za to Wam z całego serca dziękujemy. Jednocześnie przepraszamy za chwile niemiłe, przykrości, których byliśmy przyczyną.

Serdeczne podziękowania składamy Dyrekcji Szkoły za życzliwość, przychylność i wsparcie.

Dziękujemy również innym pracownikom szkoły, którzy przyczynili się do tego, iż czas tutaj upłynął w miłej atmosferze, czystości i porządku.

Po podziękowaniach nadszedł czas na pożegnanie. Choć odchodzimy stąd, mamy nadzieję, że wspomnienie o nas pozostanie w murach tej szkoły jeszcze przez długie lata. My na pewno będziemy mile wspominać każdy moment nauki tutaj. Teraz, rozstając się, chcielibyśmy pożegnać wszystkich, którzy byli do nas nastawieni przyjaźnie i od których zawsze mogliśmy otrzymać pomoc. Żegnamy Dyrekcję, Nauczycieli, pracowników szkoły, a także wszystkich naszych młodszych przyjaciół i kolegów.

Nadszedł w końcu czas rozstania, czas podsumowania tego, czego nauczyliśmy się i tego, co przeżyliśmy. Nadszedł czas na opuszczenie szkolnych murów. Choć chwila ta zamyka pewien rozdział naszego życia, nie możemy mówić tu o końcu. Teraz możemy powtórzyć słowa Winstona Churchilla: „To nie jest koniec, to nawet nie jest początek końca, to dopiero koniec początku”. Wchodzimy w nową erę naszego życia, lecz na zawsze zapadnie nam w pamięć ta szkoła. Być może istnieją miejsca piękniejsze, ale to wszystko wokół jest nasze.