Temperament i jego znaczenie w stosunkach interpersonalnych

Temperament odgrywa istotna rolę w stosunkach interpersonalnej, gdyż może on zakłócać przebieg tej komunikacji. Odbiorca podczas rozmowy z nadawca może źle odczytać znaczenie wypowiedzi rozmówcy i przez to zostanie zaburzony cały przebieg konwersacji.
Źródłem komunikacji jest człowiek wysyłający komunikat. Komunikatem z kolei jest aktualna, fizyczna postać przekazywanej informacji. Komunikat może przybierać różne postacie. Dla mówcy nadawanym komunikatem jest treść jego przemówienia, dla piszącego –treść pisma, dla malarza obraz, dla policjanta kierującego ruchem na jezdni – odpowiedni układ rąk.
Komunikat jest przekazywany do odbiorcy za pomocą wybranej przez nadawcę drogi, którą nazywamy kanałem. Każdy kanał ma swoje specyficzne kody, czyli znaki, symbole, gesty, których używamy w celu przekazania treści i znaczenia wysyłanego komunikatu. Czynność zamiany naszych intencji na kod nazywamy kodowaniem. Należy pamiętać jednak, że na drodze przekazywania komunikatu mogą wystąpić pewne zakłócenia - zarówno po stronie nadawcy, jak i odbiorcy. Przykładem tego jest właśnie temperament. Zaburza on przesłanie, gdyż osoby nadpobudliwe mogą poprzez zbyt wymowne gesty niewłaściwie przekazać wiadomość odbiorcy. Dlatego też w fazie końcowej procesu komunikacji, poprzez sprzężenie zwrotne, upewniamy się zazwyczaj, czy komunikat został właściwie odebrany i czy porozumienie(co do jego treści) zostało osiągnięte.
Odbiorca jest tym elementem w modelu komunikacji interpersonalnej, do którego komunikat jest kierowany. Wszystkie kody komunikatu wysyłanego przez nadawcę muszą zostać odpowiednio przetłumaczone, aby informacja mogła być zrozumiana przez odbiorcę. Proces ten nazywamy dekodowaniem.
Komunikacja werbalna to komunikacja oparta na słowie. Sprowadza się ona do tego, iż przekazując komunikaty używamy słów.
Biorąc pod uwagę kierunek przesyłanych komunikatów, rozróżniamy komunikację:
o pionową-dotyczy najczęściej komunikatów formalnych przepływających pomiędzy pracownikami i ich przełożonymi w celu osiągania założonych celów, przekazania informacji i poleceń, a także zasygnalizowania spraw wymagających szczególnej uwagi lub rozwiązania problemu,
o poziomą-mamy z nią do czynienia wówczas, gdy przebiega ona między członkami tej samej grupy lub pracownikami pełniącymi funkcje na tym samym poziomie.

Komunikacja werbalna to przekazywanie informacji za pomocą wyrazów. Dużą rolę odgrywają tu takie czynniki, jak:
v akcent (badania dowiodły, że jest ważniejszy niż treść wiadomości!)
v stopień płynności mowy (świadczy o kompetencji i odpowiedzialności)
v treść wypowiedzi (jest uzależniona od władzy oraz związków międzyludzkich, uzależnionych od przyjętego systemu kulturowego).

Słowa stanowią jeden ze sposobów przekazywania komunikatów. Inną technika nie mniej ważną, jest komunikacja niewerbalna. Jak sama nazwa wskazuje, technika ta nie wymaga słów, a jej waga zależy od tego, jak silnie nadawca jest związany z komunikatem(z tym co chce przekazać) oraz z odbiorcą.
"Mowa ciała" odkrywa przed nami prawdziwą treść przekazu. To co naprawdę ważne - słyszymy i widzimy zmysłami.
Do głównych form komunikacji niewerbalnej należą:
wyraz twarzy-stanowi najbardziej wymowny sposób komunikacji niewerbalnej. Sposób, w jaki mówimy poruszając wargami, układ ust i brwi podczas rozmowy, grymas twarzy, wyraz oczu – to wszystko świadczy o naszym stanie emocjonalnym oraz najczęściej jest pierwszą reakcją na komunikat nadawany przez inną osobę,
kontakt wzrokowy-odkrywa stosunek do rozmówcy,
gesty i inne ruchy ciała-stanowią one w ten sposób nieodłączny element procesu komunikowania się oraz ważne dopełnienie komunikacji werbalnej; mogą one również stanowić sygnały o naszym samopoczuciu lub stanie emocjonalnym,
kontakt dotykowy-dotyk i kontakt fizyczny oznacza zazwyczaj pewną zażyłość z partnerem, ale również zależy od wieku, płci, pozycji w hierarchii władzy, narodowość partnera i kulturę kraju z którego pochodzi,
postawa ciała-przyjmowana podczas rozmów wyraża zazwyczaj stosunek do danej osoby,
odległość od partner-jest związana z relacją zachodzącą między dwiema osobami i walką o własne terytorium psychologiczne
wygląd zewnętrzny i higiena osobista.-te cechy wywierają silne wrażenie na ludziach i albo będą ułatwiać proces komunikowania się, albo stworzą barierę,
niewerbalne aspekty mowy-podkreślają znaczenie przesłanych komunikatów oraz nasz stosunek do tego, co i o czym mówimy; bardzo często wyrokują one również o skuteczności wysyłanego przez nas komunikatu
uśmiech-śmiech również stanowi jedną z form mowy niewerbalnej; może być on miły, zachęcający, ciepły, nieśmiały albo ironiczny, złośliwy, ośmieszający, lekceważący.

Po przedstawieniu składowych komunikacji interpersonalnej potwierdza się fakt, że temperament doprowadza do zaburzeń w poprawnych stosunkach międzyludzkich. Należy pamiętać, że umiejętność porozumiewania się jest podstawą dobrych kontaktów koleżeńskich, małżeńskich, rodzinnych i innych. Brak tej umiejętności może prowadzić do samotności i poczucia bezsilności, niezadowolenia z pracy i rozczarowań w życiu osobistym.