Juliusz Cezar.

Postać Gajusza Juliusza Cezara to jedna z najbardziej znaczących osobowości w historii ludzkości. Postaram się opisać jego życiorys i działalność, którą tworzył przez lata swojego życia. Opiszę jak dostał się do władzy, został porwany i zamordowany przez swoich najbliższych podwładnych. Jak został ogłoszony bogiem ( divus Iulius ). Wymienię także najbardziej znane słowa które wypowiedział : "VENI, VIDI, VICI" ; "ALEA IACTA EST !" ; "ET TU, BRUTE, CONTRA ME". Wszystkie te słowa wypowiedział Cezar. Każde z nich ma duże znaczenie. Napiszę o jego życiu osobistym. Ile miał żon. Czy miał dzieci. Opiszę jego wyprawy wyprawy wojenne i życie polityczne. Czy był dobrym władcom Rzymu czy też zaniedbywał swój urząd dyktatorski. Dowiesz się, że Cezar jako pisarz napisał kilka opisów wojen, takich jak "Wojna galijska" i "O wojnie domowej". Juliusz Cezar pozostawił po sobie także cenną spuściznę literacką m.in. poezję, dramaty i gramatykę. Myślę, że po przeczytaniu tego referatu, będziesz wiedział więcej na temat Cezara.
II. GAJUSZ JULIUSZ CEZAR
Urodził się 12 lipca 102 lub 100 roku p.n.e. Rodzina Cezarów wywodziła się od rodu Juliuszów, którego mitycznym założycielem był Eneasz. Była to zamożna patrycjuszowska rodzina. Mimo, że jej przedstawiciele sprawowali wysokie urzędy to bardzo ustępowała innym rodzinom tej grupy społecznej. Ojciec Cezara sprawował urząd pretora. Zmarł, gdy jego syn miał 16 lat osierocając jego i dwie córki Julie. Chłopaka wychowywała matka ? Aurelia.

Zaledwie rok później w wieku 17 lat Cezar poślubił Kornelię ? wnuczkę Korneliusza Cynny, stojącego wtedy na czele stronnictwa popularów. Po objęciu władzy w Rzymie przez optymatów Cezar w 82 roku p.n.e. otrzymał rozkaz od dyktatora Sulli, by rozwiódł się z Kornelią. Odmowa Cezara była jednoznaczna z wygnaniem. Skonfiskowano cały posag jego żony, jego majątek i odebrano mu tytuł "flamen Dialis" ? kapłana Boga Jowisza. Działania jego krewnych doprowadziły do jego ułaskawienia.

Nie pozostał jednak w Rzymie, ale udał się na wschód, gdzie zaciągnął się do wojska. Brał udział w bitwie pod Mytelene, w której wsławił się odwagą, za co otrzymał "corona vita" ? wieniec z liści dębowych.
Ku zaskoczeniu Cezara w 79 roku p.n.e. Sulla zrzekł się władzy. Jego następcą został Marek Emiliusz. Poniósł jednak wielką klęskę i zmarł na Sardynii.
Wtedy Cezar chcąc wykorzystać sytuację i osiągnąć większą popularność oskarżył Gnejusza Dolabellę ? byłego konsula o nadużycia w Macedonii oraz później Gajusza Antoniusza ? dowódcę wojskowego o złupienie wielu miast greckich. To posunięcie zmniejszyło jednak szanse Cezara na szybkie uzyskanie wysokiego stanowiska, dlatego na przełomie 75 i 74 roku p.n.e. wyjechał na wyspę Rodos.
W czasie podróży został napadnięty i pojmany przez piratów. Po 40 dniach aresztu został wykupiony za sumę 50 talentów. Po przybyciu do Miletu od razu zorganizował flotę i na jej czele wyruszył w stronę pirackich okrętów. Zaskoczył piratów i odniósł swoje pierwsze, samodzielne zwycięstwo.

Cezar powrócił do Rzymu. W 68 roku p.n.e. zmarła jego córka Julia, której pogrzeb wykorzystał dla celów politycznych. W tym samym roku stracił również swoją żonę ? Kornelię.
Po tych wydarzeniach udał się do miasta Gades, a później w okolice doliny Padu. Tam starał się zebrać oddziały i wywołać powstanie przeciw Rzymowi. Nie doszło jednak do tego i Cezar powrócił do Rzymu. Poślubił tam Pomponię ? wnuczkę Sulli. Było to małżeństwo typowo polityczne pomiędzy popularem a optymatką. Chciał przez nie związać się z Pompejuszem. Zawarł również porozumienie z politycznym wrogiem Pompejusza ? Markiem Krassusem.
W 65 roku p.n.e. został edylem kulturalnym. Zaciągnął spore długi i zorganizował igrzyska. W ten sposób uzyskał przychylność szerokich mas ludności. Dzięki wielu machinacjom Cezar został wybrany w 63 roku p.n.e. najwyższym kapłanem. Również wtedy uczestniczył w spisku Katyliny. Obydwaj chcieli dokonać zamachu stanu i przejąć władzę by uwolnić się od długów. Ich działania zostały udaremnione przez konsula Cycerona. Od tej pory na Cezarze ciążyły ciągłe oskarżenia o udział w spiskach.
Po ustąpieniu Cycerona z urzędu konsula, 1 stycznia 67 roku p.n.e. Cezar został mianowany pretorem. Po wielu atakach utracił jednak niedawno zyskany urząd. Został natomiast mianowany namiestnikiem Hiszpanii. W 61 roku p.n.e. opuszczając Rzym Cezar został zatrzymany przez swoich wierzycieli, którzy domagali się natychmiastowej spłaty długów. Dzięki Markowi Krassusowi ,który poręczył za niego opuścił Rzym. W Hiszpanii Cezar pokonał plemiona zamieszkujące tereny Luzytanii i Galecji i po roku powrócił do Rzymu jako triumfator.
Ponieważ Cezar zdobył znaczny majątek dzięki łupom wojennym przywiezionym z Hiszpanii chciał je wykorzystać do zdobycia urzędu konsula. Spotkał się jednak ze zdecydowanym sprzeciwem senatu, który nie dopuścił do rozpoczęcia kampanii przedwyborczej Cezara. Ponieważ nie zdobył on wtedy upragnionego urzędy, a cały majątek przeznaczył na spłatę długów postanowił zawrzeć układ z Pompejuszem i Markiem Krassusem.
W ten oto sposób, w pełnej tajemnicy w 60 roku p.n.e. doszło do zawiązania porozumienia. Tak właśnie najsłynniejszy wódz, najmożniejszy bogacz i kandydat na konsula zawiązali I triumwirat w myśl zasady: "odtąd nie stanie się w Rzeczypospolitej nic, co nie podobałoby się któremukolwiek z trzech".