Oznaczenie nasiąkliwości cegły

Cel ćwiczenia: Ustalenie maksymalnej ilości wody, jaką wyroby ceramiczne mogą wchłonąć w warunkach próby zwykłej.

Przebieg ćwiczenia:
1. Użyte próbki:
Losowo wybrane cegły:
a. Szamotówka (s) – szt. 3
b. Pełna czerwona (p) – szt. 3
c. Klinkierówka (k) – szt. 3

2. Ustalenie wagi próbek suchych (ms)
Przy pomocy wagi dziesiętnej ustalam masę 12 (po 3 z s, p, k) pojedynczych cegieł z dokładnością do 0,1% ich wagi. Próbki wcześniej zostały wysuszone w temperaturze 110 – 130*C.
3. Ustalenie uśrednionych objętości próbek suchych (V).
Dokonuję pomiaru 9 sztuk wysuszonych próbek: (s), (p), (k), po 3 szt. z każdego rodzaju, przy pomocy miary składanej z dokładnością do 1 mm.
Wyciągam średnią arytmetyczną z uzyskanych: długości, szerokości i wysokości.
Wynikiem mnożenia w.w. otrzymuję uśrednione objętości suchych próbek (s), (p), (k).

Średnie wymiary: 1k, 2k, 3k=250mm x 63mm x 118mm=1858500mm3; 1858,50cm3
Średnie wymiary: 1s, 2s, 3s=230mm x 65mm x 113mm=1689350mm3; 1689,35cm3
Średnie wymiary: 1p, 2p, 3p=253mm x 65mm x 120mm=1973400mm3; 1973,40cm3

4. Proces znaczenia próbek
Badane wyroby ustawiam w zbiorniku na podstawkach tak, aby nie stykały się ze sobą. Wyroby pełne (s, p, k) ustawiam pionowo na najdłuższym boku. Następnie zalewam je wodą o temperaturze pokojowej do połowy ich wysokości. Po upływie 2 godzin dolewam tyle wody, aby jej poziom sięgał ¾ wysokości próbek, a po upływie następnych 2 godzin uzupełniam wodę do poziomu całkowitego ich zanurzenia. Próbki przechowuję w wodzie do momentu ustalenia ich masy. W tym celu ważę je w odstępach 24-godzinnych. Po kolejnych ważeniach i stwierdzeniu ich masy, wyjmuję próbki z kąpieli i po ocieknięciu wody z powierzchni przecieram wilgotną tkaniną.

5. Ustalenie wagi próbek nasiąkniętych wodą (mn)
Przy pomocy tej samej wagi dziesiętnej ustalam masę pojedynczych, wyciągniętych z kąpieli cegieł z dokładnością do 0,1% ich wagi.
Zapisuję uzyskane wyniki:


1s = 3611g 1d = 2120g 1p = 4042g 1k = 4275g
2s = 3553g 2d = 2125g 2p = 4055g 2k = 4275g
3s = 3611g 3d = 2110g 3p = 4058g 3k = 4251g

6. Obliczanie nasiąkliwości masowej (N)
Nasiąkliwość masową obliczam podstawiając wcześniej uzyskane dane:
mn - masa próbki materiału nasyconego wodą, ms – masa próbki materiału suchego
do wzoru:

N =

Wyniki obliczeń zapisuję w tabeli.

7. Obliczanie nasiąkliwości objętościowej (No)
Posiadając uśrednione objętości próbek suchych V, obliczam nasiąkliwość objętościową wg wzoru:

N =

Wyniki obliczeń zapisuję w tabeli.

8. Tabela z wynikami obliczeń

Lp Oznaczenie próbki Nasiąkliwość masowa Nasiąkliwość objętościowa Średnia arytmetyczna
No N
1 1s 10,87 0,2095 0,1980 10,276
2 2s 9,09 0,1752
3 3s 10,87 0,2095
4 1p 18,53 0,3202 0,3231 18,676
5 2p 18,74 0,3243
6 3p 18,76 0,3248
7 1k 4,00 0,0887 0,1018 4,640
8 2k 5,16 0,1129
9 3k 4,76 0,1038


9. Wnioski
W wyniku przeprowadzonych obserwacji oraz wyliczeń ustalono, iż największą nasiąkliwością zarówno masową, jak i objętościową, charakteryzuje się cegła pełna czerwona o symbolu „p”. Wnioskować należy, że porowata struktura jak również znikome ilości dodatków uszlechatniających powoduje w stosunku do pozostałych próbek absorbację większej ilości wody. Z tego powodu ma niską odporność na zamarzanie. Produkt ten stosowany w budownictwie nie może być narażony na bezpośredni kontakt z takimi czynnikami jak opady atmosferyczne, oraz temperatury poniżej 0*C.

Doskonale natomiast do wykorzystania w takich warunkach nadaje się klinkierówka „k”, która jest czterokrotnie mniej podatna na działanie wspomnianych czynników atmosferycznych.

Badana szamotówka posiada zbliżone właściwości do cegły klinkierowej jeżeli chodzi o nasiąkliwość masową.