Charakterystyka porównawcza Alka, Rudego i Zośki.

Alek, Rudy i Zośka, czyli Aleksy Dawidowski, Jan Bytnar i Tadeusz Zawadzki, trzej przyjaciele, a zarazem bohaterowie. Wszyscy ukończyli elitarną szkołę – Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Czy były to osoby, z których można brać przykład?
Byli rówieśnikami, ale różnili się wyglądem zewnętrznym, charakterem i usposobieniem. Ale mimo to, łączyło ich tak wiele.
Alek był wysoki i szczupły. Miał niebieskie oczy i płową czuprynę. Chodził zawsze szeroko uśmiechnięty.
Rudy był raczej niski, miał drobną szczupłą sylwetkę, rudawe włosy (stąd jego pseudonim – „Rudy”) oraz młodzieńczą piegowatą twarz.
Tadeusz nazywany był Zośką, „bo był tak śliczny i dziewczęcy”. Miał bardzo delikatną cerę, regularne rysy, „jasnoniebieskie spojrzenie i włosy złociste”, a „uśmiech zupełnie dziewczęcy”. Był niewysoki i bardzo szczupły.
Ich charaktery i temperamenty również były odmienne.
Alek miał wyjątkowo pogodne usposobienie, był bardzo energiczny i wysportowany. Bezpośredni, szczery, spontaniczny oraz uparty. Wytrwały w postanowieniach. Jego ulubionym zajęciem było chodzenie do kina.
Rudy to jego całkowite przeciwieństwo. Intelektualista – wszechstronnie uzdolniony. Odznaczał się biegłością w matematyce, niezwykłą sprawnością manualną, skłonnością do ulepszania urządzeń technicznych. Był bardzo delikatny, nieśmiały i skromny. Uwielbiał książki oraz miał skłonności do filozofowania.
Ostatni z nich, Zośka, posiadał cechy, które pozwalały połączyć dwa odmienne charaktery swoich kolegów. Wysportowany i stanowczy. Wytrwały i wymagający wobec siebie. Doskonały przywódca a zarazem delikatny, łagodny, nieśmiały (wręcz zamknięty w sobie). Inteligentny i skromny, bardzo przywiązany do matki.
Ci z pozoru zwykli chłopcy, z wyglądu niczym się niewyróżniający od swych rówieśników zapisali się w dziejach naszej historii.
Byli oni harcerzami. Rudy i Zośka mieli tytuły harcmistrzów, Alek podharcmistrza. Podczas drugiej wojny światowej brali udział w wielu niebezpiecznych akcjach dywersyjnych oraz byli członkami podziemnej organizacji „Wawel”. Potrafili zdobyć się na niewyobrażalną odwagę. Dla nich wierność, przyjaźń i obowiązek były najważniejszymi wartościami.
Uczciwi, wrażliwi, skłonni do refleksji, a zarazem bardzo ambitni, pracowici i zaradni. Umieli zapanować nad swoimi emocjami w trudnych momentach, a ich odwaga często graniczyła z brawurą.
Właśnie te cechy sprawiły, że mówimy na nich „bohaterowie”. Byli to zwykli ludzie, ale miłość do Ojczyzny i honor sprawiły, że stali się wzorem do naśladowania. Dziś, kiedy zapominamy o polskości i patriotyzmie wszyscy powinniśmy brać z nich przykład.