Charakterystyka Ani Shirley.

Bohaterka powieści Lucy Maud Montgomery Ania Shirley miała 11 lat. Urodziła się w Bolingbroke w Nowej Szkocji. Jej rodzice byli nauczycielami.Gdy dziewczynka miała 3 miesiące zmarła jej matka a cztery dni później ojciec. Odtąd zawsze była pod opieką obcych i niechętnych jej ludzi. W zamian za dach nad głową i skromne utrzymanie ciężko pracowała. Jednak na zawsze odnalazła swój dom dopiero na Zielonym Wzgórzu.

W chwili rozpoczęcia akcji powieści Ania szczupła i bardzo drobna dziewczynka. Jej rude włosy zaplecione w dwa warkocze współgrały z dużą ilością piegów. Miała piękne zielonoszare oczy, wysokie czoło i spiczastą brodę. Kiedy Mateusz spostrzegł Anię siedzącą samotnie na peronie, miała ona na sobie skromną, krótką i wąską, dość brzydką sukienkę z szaro-żółtej wełny i wyblakły kapelusz marynarski. Wrosła na piękną kobietę z kasztanowymi włosmi i smukłą sylwetką. Ubierała się w skromne, gustowne suknie.

Największym kompleksem Ani były ognistorude włosy. Już we wczesnym dzieciństwie była brzydkim dzieckiem. Po pojawieniu się na Zielonym Wzgórzu pani Linde mocno skrytykowała jej wygląd. W nowej szkole denerwowało ją, gdy Gilbert nazwał ją „Marchewą”. Kiedy z rozpaczy przefarbowała włosy, ich kolor stał się zielony zamiast kasztanowy. Mniej znaczącymi powodami do krytycznych uwag była nadmierna chudość i liczne piegi.

Dziewczynka była bardzo wrażliwa na piękno przyrody. Zawsze gdy miała okazję, zachwycała się naturą. Z tego powodu była bardzo roztargniona, Zdarzało się, że zapominała wykonać jakąś czynność. Bohaterka nadawała różne nazwy zakątkom, jeziorom, miejscom, przedmiotom, drzewom np. starą wiśnię stojącą pod jej oknem nazwała Królową Śniegu, a tajemniczy zakątek lasu obdarowała nazwą Las Duchów. Wrażliwość bardzo pomagała jej w życiu, ponieważ umiała optymistycznie patrzeć na świat, a w każdym człowieku potrafiła dostrzec choć odrobinę dobra.

Wielka wyobraźnia Ani podsuwała jej niezwykłe pomysły, które niejednokrotnie były niebezpieczne. Jednym z nich było zaproszenie Diany na podwieczorek. Niestety zamiast soku przez pomyłkę poczęstowała winem. Po tym wydarzeniu nie mogły się spotykać. Innym pomysłem było założenie klubu powieściowego. Jednak pomysł odegrania przedstawienia nad rzeką był genialny, lecz bardzo niebezpieczny. Gdyby nie Gilbert, Ania mogła by zginąć.

Dziewczynka mówiła, że jest brzydka. Nienawidziła w sobie tego, że ma ognistorude włosy, piegi i swojej nadmierniej chudości. Mówiła, że jej imię jest nieromantyczne i chciała, aby Maryla mówiła na nią Kordelia. Umiała wyrażać uczucia i głośno o nich mówić.

Małgorzata Linde na początku źle postrzegała Anie. Niestety oceniła ją po wyglądzie, ale później polubiła dziewczynkę. Mateusz od pierwszego spotkania polubił jej gadulstwo wtedy pierwszy raz porozumiał się z kobietą (oczywiście oprócz jego siostry). Maryla miała o niej też dobre zdanie lecz nie od początku. Nigdy nie żałowała tego że zostawiła ją na Zielonym Wzgórzu gdyż wiedziała że Ania jest niezwykłym dzieckiem. Razem z Mateuszem pokochała tą mądrą, inteligentną i wygadaną dziewczyne.

Bohaterka była bardzo wierna przyjaźni. Jej przyjaciółką od serca była Diana . Bardzo ją lubiła i mówiła jej o wszystkim co przeżywała. Dzieliła się z nią wszystkim co miała. Kiedy podczas nieobecności państwa Barry ich mała córeczka zachorowała na krup, dzięki swojej wiedzy i doświadczeniu Ania uratowała dziecku życie. Lubiła rozmawiać z Mateuszem jak i z Marylą. Jej upór ujawnił się wtedy, kiedy nie chciała wybaczyć urazy Gilbertowi, nawet jeśli on ją o to prosił.

Ania może zaimponować rówieśnikom swą wielką wyobraźnią, pomysłowością i mądrością. Kto jak nie ona dostała stypendium. A przecież wiemy, że w tamtych czasach żeby dziewczyna dostała stypendium musiała się wykazać większą wiedzą niż chłopak.