Czy Jacek Soplica zasługuje na pośmiertelną rehabilitację?

Jacek Soplica to bohater epopei p.t. „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza napisanej w latach 1832- 1834. Głównym motywem fabularnym dzieła są dzieje zatargu Horeszków z Soplicami o zamek, sięgające młodości Jacka Soplicy. Wtedy to zakochany w stolnikównie bitny szlachcic, odrzucony przez dumnego pana, w poczuciu krzywdy podczas oblężenia zamku przez Moskali zabija niedoszłego teścia. Potem ucieka za granicę i przywdziawszy sutannę jako ksiądz Robak próbuje na polach bitew odkupić swą winę.

Zaangażowanie w działalność konspiracyjną, rany odniesione w bitwach w moim odczuciu pozwalają na pośmiertną rehabilitację Jacka Soplicy. Zastrzelenie pod wpływem chwilowej emocji, w ogniu bitwy ojca swojej ukochanej nie może być zbrodnią nie do wybaczenia. Całym późniejszym swoim postępowaniem Jacek Soplica usiłował zmazać swój grzech. Nawet przyjmując miano „Robaka” niejako podkreślał swoją pokorę wobec życia i pragnienie pokuty za swoje wcześniejsze uczynki. Wyrzekłszy się prywaty na rzecz poświęcenia dla umiłowanej ojczyzny nie szczędził sił w służbie dla niej. Ratując życie hrabiego Horeszko na polowaniu udowodnił, że konflikt rodzinny dla niego nie ma żadnego znaczenia. Liczy się tylko wspólna walka o odzyskanie niepodległości ojczyzny. Przemiana bohatera z nieodpowiedzialnego młokosa w pełnego patriotyzmu i umiłowania kraju obywatela, świadczy dobitnie o pozytywnej zmianie charakteru Jacka Soplicy.

Myślę, że Jacek Soplica poprzez swoją działalność w pełni zasługuje na miano bohatera, który może być nawet wzorem do naśladowania.